Η ΣΚΑΛΑ

Ακουμπισμένη σ’ ενός τοίχου
ή σε μιας υπολήψεως την επιφάνεια,
γερτή, φέγγουσα και διάτρητος
στην ίδια πάντοτε θέση
αναμένει και υπομένει.

Αειθαλής και φυλλοβόλος
το άνω και το κάτω συνδέουσα
την πτώσιν και την άνοδον γεφυρούσα
σοφή και επαϊουσα
εκεί πάντοτε στέκει.

'Οταν δεν εργάζεται
τα χέρια της
με επιδεξιότητα
ισοπαχείς δέσμες ξανθών τριχών ξεχωρίζουν
και με χρυσές καρφίτσες τις στερεώνουν
στου μεταλλικού κρανίου της την επιφάνεια.

Και όταν ένα μικρό παιδί πάει ν’ ανέβει
σκύβει,
το πιάνει από το χέρι
και αυτή
τα βήματά του τρυφερά οδηγεί.