ΤΙ ΝΑ ΠΩ…
(Λος Άντζελες, 1987, Ντόρα)

Τι να πω που μικρό να μην είναι
Τι να πω που σε σε να ταιριάζει
Πίνε πόνε μου πίνε το γλυκό της το νάζι
Τις χαρές του κορμιού της πίνε πόνε μου πίνε

Α! Της Ποίησης νάχα τη χάρη
Α! Τα λόγια να μπόρεια να πλέξω
κι όπως πίνω απ’ της πίκρας το μεγάλο μαστάρι
Ας μπορούσα όσα κρύβω στην ψυχή μου ν’ αρμέξω,

Και σ’ εν’ άσπρο χαρτί να τα βάλω
Και να φτιάξω ένα ποίημα γιά σένα
Τέτοιο ποίημα στον κόσμο δε θα βρίσκονταν άλλο
όπως μέσα του θάταν τόσα πάθη κλεισμένα.

Τώρα ότι κι αν πω δε σου μοιάζει
Ούτε λίγο αντάξιό σου δεν είναι
Τις χαρές του κορμιού της πίνε πόνε μου πίνε
Πίνε πόνε μου πίνε το γλυκό της το νάζι.