Η ΚΑΤΑΡΑ

Άν ο εθνικός μας ύμνος άραγε
σκοπό και λόγια είχε άλλα
πάλι η ψυχή έτσι μεγάλα
ακούγοντάς τον θα λαχτάραγε;

Πάλι το δέντρο εντός μας θα ΄κανε   
του έθνους σύγκορμο να τρέμει
σα με μανία να το χτυπάγανε
χίλιων Αιόλων οι ανέμοι;

Οι ρίζες του πάλι θα τράνταζαν
σα να γυρεύαν να πετάξουν;
Πάλι οι χυμοί του θ΄αφροπλάνταζαν
να βυζαχτούνε-να διδάξουν;

Και μεις, παιδιά ενός θεόρατου
δεντρού-γεννήματα δικά του!
ζούδια ιερόσυλα στα κλώνια του
θα το σωριάζαμε και πάλι κάτου;