1.
Γιατί υπάρχει το οιδιπόδειο σύμπλεγμα;  
Ρωτώντας αυτό δεν εννοώ τις μελέτες και την απασχόληση των ψυχολόγων-ψυχιάτρων με αυτό.
Εννοώ γιατί επιτρέπουμε να υπάρχει. Γιατί επιτρέπουμε να υπάρχει όχι σαν κάτι φυσιολογικό όπως και είναι, αλλά σαν μια ψυχολογική ιδιαιτερότητα ή σαν μια κολάσιμη πράξη.
Γιατί η τάση για ερωτική σχέση με τη μητέρα του γιου (ή της κόρης με τον πατέρα) να μην πραγματώνεται;
Υπάρχουν γιοι που δεν ενδιαφέρονται για έρωτα με την μητέρα τους.
Υπάρχουν άλλοι που δεν τους απασχολεί διόλου το θέμα.
Υπάρχουν όμως και εκείνοι που φλέγονται από την επιθυμία να κάνουν έρωτα με την μητέρα τους.  
Γιατί αυτοί οι τελευταίοι να μην απολαμβάνουν τον έρωτα αυτόν;
Τι το αποκλείει αυτό;
Το παιδί εμποδίζεται να κάνει το πρώτο βήμα γιατί δεν βλέπει γύρω του παρά τις σχέσεις γιου-μητέρας που έχει διαμορφώσει η κοινωνία-δηλαδή την μη ύπαρξη ερωτικών σχέσεων, και ακόμα τη σιωπή και την κατάπνιξη των ανάλογων επιθυμιών.
Το παιδί μάλιστα νομίζει πως μόνον αυτό από όλα τα γύρω του παιδιά έχει αυτή την επιθυμία. Και εξ αυτού αισθάνεται ένοχο γιατί είναι διαφορετικό από όλα τα γύρω του παιδιά, που-φως-φανάρι- κανένα από αυτά δεν ομολογεί ότι επιθυμεί κάτι τέτοιο, και περισσότερο ότι έχει κάνει (αν έχει κάνει) κάτι τέτοιο με τη μητέρα του.
Έτσι η επιθυμία του παιδιού πνίγεται μέσα σε μια θάλασσα επιθυμιών που κάθε μια περιμένει από τις άλλες να εκδηλωθούν και να πραγματοποιηθούν, και που τέλος όλες χάνονται-θα πει βυθίζουν στη δυστυχία το παιδί, με όλες τις καταστρεπτικές για την υπόλοιπη ζωή του συνέπειες.

2.
Από τις μητέρες πάλι, σε άλλες ούτε σαν σκέψη δεν περνάει από το μυαλό τους πώς ενδεχομένως σκέπτονται τα παιδιά τους γι αυτές, άλλες το ξέρουν και κάνουν ότι το αγνοούν, και άλλες πάλι νιώθουν ίδια για το γιο τους όπως αυτός για εκείνες.

3.
Οι μητέρες που ξέρουν τι σκέπτονται τα παιδιά τους, καθώς και εκείνες που θέλουν ίδιο με αυτά, γιατί δεν κάνουν έρωτα με τα παιδιά τους παρά τα αφήνουν να βασανίζονται από τον πόθο τους γι αυτές;
Τι είδους αγάπη είναι αυτή των μητέρων προς τα παιδιά τους να τα αφήνουν αβοήθητα στην κατάσταση που βρίσκονται;
Γιατί δεν δίνουν στα παιδιά τους αυτό που εκείνα επιθυμούν με τόση δύναμη;

4.
Αναλγησία; Φόβος; Και φόβος τίνος; Του πατέρα; Της κοινωνίας; Τι είναι που τις αποτρέπει από αυτό;
Και πώς τολμάνε να πηγαίνουν κόντρα στις επιταγές της Φύσης;

5.
Και αν είναι ο φόβος του πατέρα που τις αποτρέπει, γιατί να υπάρχει αυτός ο φόβος και να μην απαλείφεται μετά από μια συζήτηση της μητέρας με τον πατέρα-των δυο ανθρώπων που αγαπάνε τόσο πολύ το πλάσμα αυτό που τώρα υποφέρει;

6.
Τα αρσενικά λιοντάρια σκοτώνουν τα λιονταράκια για να μην τους κλέψουν σεξουαλικά τη μητέρα όταν μεγαλώσουν. Μήπως για τον ίδιο λόγο και αυτοί δεν αφήνουν τη μητέρα να λυτρώσει το γιο τους από το μαρτύριό του; Είναι ζώα λοιπόν και οι άνθρωποι;
Μα και αν είναι ζώα, όμως αυτά τα ζώα φτιάχνουν νόμους για τόσα και τόσα ζητήματα της ζωής και των σχέσεων των ανθρώπων.
Γιατί η κοινωνία-η Πολιτεία, που σκοπός της ύπαρξής της είναι η ευτυχία των μελών της, δεν καθιερώνει τον έρωτα μεταξύ μητέρας και γιου;
Γιατί για άλλα θέματα νομοθετεί και γι αυτό όχι; Νομοθετεί ας πούμε ότι δεν πρέπει να χτυπάμε τα παιδιά, ότι δεν πρέπει να τα αφήνουμε μόνα τους να βγαίνουν από το σπίτι όταν είναι ανήλικα, ότι πρέπει να τα στέλνουμε στο σχολείο, ότι πρέπει να μη τα πληγώνουμε με ανάρμοστες συμπεριφορές.
Αλλά δεν νοιάζεται αν, ενώ φροντίζει τόσο καλά για όλα αυτά, αφήνει το παιδί να φλέγεται από μια ανικανοποίητη επιθυμία-το βάθρο όπου θα πατήσει εξουσιαστικά η δυστυχία για να μαυρίσει τους ορίζοντες έξω, αλλά και ότι πιο μέσα του πάλλευκο φυλάει το παιδί: την ψυχή του.

7.
Άφησα απέξω τις μητέρες που ζωωδώς υπάρχουσες δεν έχουν ιδέα για το τι συμβαίνει στο παιδί τους. Γι αυτές θα φροντίσει η  Πολιτεία. Με μαθήματα που θα τους κάνει, με συμβούλους, με σεμινάρια για μέλλουσες μητέρες  (αυτή ξέρει πολύ καλά πώς), θα τις ενημερώσει σχετικά.  Όταν αυτό συμβεί, η ευτυχία θα είναι που θα κυριαρχεί στη δυστυχούσα σήμερα ανθρωπότητα.  
Γιατί μετά από ένα πιάτο φαγητό την ημέρα, που ικανοποιεί το ισχυρότερο ένστικτο του ανθρώπου (της αυτοσυντήρησης), το δεύτερο σε ισχύ ένστικτο (της αναπαραγωγής) είναι που χρειάζεται στον άνθρωπο την ικανοποίησή του (το ένστικτο της αναπαραγωγής).