ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΜΑΧΑΙΡΙΟΥ

Ασπόνδυλη είναι η χώρα μου; Και μέσα της σκουλήκια και μέδουσες, και σπόγγοι και θαλάσσιες ανεμώνες ζουν μονάχα;
Γι αυτό και όπου χτυπήσω μόνο σάρκα βρίσκω και ποτέ ένα «κόκαλο»;
Μα θα μου πείτε πώς ξέρω ότι δεν ακούμπησα ποτέ αυτό το πράγμα αφού ούτε ξέρω τι είναι;
Δεν το ξέρω, μόνον καταλαβαίνω ότι θα είναι κάτι διαφορετικό από τις σάρκες που κάθε μέρα συναντώ.
Ε! Αυτό το διαφορετικό δεν το έχω συναντήσει ακόμα.
Και τότε γιατί ακούω υποσχέσεις όλο για κόκαλα και κόκαλα και κόκαλα;
Και τι να είναι πια αυτά τα κόκαλα που ούτε στον ύπνο μου δεν τα έχω δει;
Ακούω να λένε στα παιδιά τους οι άνθρωποι «θα σε πάω στο πάρτι» ή «θα σου πάρω καραμέλες», και τα παιδάκια χαίρονται που θα πάνε σε πάρτι ή γιατί θα έχουν καραμέλες, γιατί ξέρουν τι είναι πάρτι και καραμέλες.
Ενώ εμένα κάθε τόσο μου υπόσχονται κόκαλο και ποτέ δεν με πήγαν ως εκεί για να μάθω τι τουλάχιστον είναι αυτό το πράγμα…
Και ποιοι μου το υπόσχονται; Μου το υπόσχονται όχι μαμάδες και μπαμπάδες, αλλά μεγάλα κεφάλια τόσα χρόνια τώρα-υπουργοί, βουλευτές, πρωθυπουργοί-δηλαδή σοβαρά πρόσωπα...
Μια φορά μονάχα να το είχα δει, να το είχα ακουμπήσει και τι καλό στον κόσμο…
Γιατί στο κάτω κάτω μπορεί και να μην μου άρεσε και να έπαυα να στενοχωριέμαι που δεν με πηγαίνουν ως εκεί.
Ενώ τώρα, όσο το είδατε εσείς άλλο τόσο το είδα κι εγώ…