ΚΟΡΔΗΛΙΑ

Προίκα την ειλικρίνεια αν έχεις
κάποια νυχτιά
που κεραυνούς γεμάτος και αστραπές, ο ουρανός,
καμμιά ζεστή γωνιά του δεν θα δείχνει…
που οι βροντές, φωνή ν’ ακούσεις ή καλάδημα
δε θα σ’ αφήνουν
και που η καταιγίδα θα ’ρχεται όχι απέξω
αλλ’ απομέσα σου…
κάποια νυχτιά,
στα χέρια μέσα του πατέρα σου
με στήθη μόλις πριν
από αυτόν ακουμπισμένα και ριγώντα ακόμα,
θα υψωθείς
ως λίγο πάνω από το ύψος των μηρών σου,
και σκύβοντας,
σαν φίδι που την ουρά του καταπίνει
μέσα σου θα μπεις,
ωσότου,
απάνω στου πατέρα σου το σώμα
ένα κενό να πέσει μέγα τόσο
που εντός του η ζωή
αντίσταση μη βρίσκοντας,
με όλες τις πληγές και τις κατάρες της
να ξαναρχίσει
Κορδηλία.