15 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ-
Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Δημοκρατίας Μέρα.
Τ’ άλλα όλα κάνω πέρα
και ψάχω να τη βρω
να ζήσει να της πω.

Στην τσέπη μου κοιτάζω
άδειο το χέρι βγάζω.
Κοιτάζω στη Βουλή
δεν είναι ουτ’ εκεί.

Σ’ ελλήνων βλέπω πνεύμα
κρυώνω από το ρεύμα.
Πουλάκι ένα εκεί
και λέει σα με δει:

«Ψαξ’ τους πολιτικούς μας-
εκεί οδηγάει ο νους μας.»
Χαρά γεμάτος τρέχω
και μ’ όση δύναμη έχω

σεμνά τους προσεγγίζω
και να τους ψάχνω αρχίζω.
Τα πόδια ψαχουλεύω…
αλλ’ άκαρπα δουλεύω.

«Πιο πάνω» τα πουλάκια
μού λεν τα γλυκουλάκια.
Πιο πάνω ανεβαίνω
στα γόνατα πηγαίνω.

«Πιο πάνω» τα μικρούλια
μου λεν τα ομορφούλια.
Τη μέση τους αρπάζω
και μανικά εξετάζω…

«Πιο κάτω» μου φωνάζουν
πικρά ως με κοιτάζουν.
Ντροπή γεμάτος μπαίνω
σε δάσος φουντωμένο.

«Λίγο πιο κάτω ακόμα»
μου λένε μ’ ένα στόμα.
Θεέ μου! δεν μπορούνε
ε κ ε ί να εννοούνε!

Κι όμως το εννοούσαν
και το παραεννοούσαν.
Κι εκεί πάντα θα μένει
η δημοκρατία γραμμένη
όσο ο λαός κοιμάται
(και μη μου τον ξυπνάτε…)