ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

Κοίτα να δεις τι έγινε!

Καθισμένος στην καρέκλα γύρισα δεξιά το κεφάλι και είδα πάνω στο τραπέζι.
Το ταψί με τους λουκουμάδες και το πετιμέζι στηριζόταν
καθώς στεκότανε γερτό
από τη μια επάνω στο κουτί των χαρτομάντηλων
κι από την άλλη του πάνω στον καρυοθραύστη.  
Ο καρυοθραύστης είχε ισορροπήσει
με τη μια του άκρη στο κουτί από το λαμπτήρα
και με την άλλη στα τσαλακωμένα «Βυθισμένα Πλοία»
που κι αυτά έκρυβαν αποκάτω τους το κουτί με τις οδοντογλυφίδες
και το μισό το μήλο από χτες βράδυ.
Και κάτω ή τριγύρω απ’ αυτά οι μαστίχες
τα αποκόμματα της ΔΕΗ και του ΟΤΕ
η οδοντόβουρτσα
το αδειανό ευτυχώς μπρίκι
κι οι σπόροι του βασιλικού μέσα στο φακελάκι τους.

Άπλωσα το χέρι
παραμέρισα το μαχαιροπήρουνο
το μπεταντίν
τον σουγιά
το κουτί με τα φάρμακα και το ρολόι
Και άπλωσα το χέρι να πιάσω τον καρυοθραύστη  
για να σπάσω το από χοντρό αλάτι κάλυμμα των φιστικιών.

Ε λοιπόν, μόλις που τον είχα αγγίσει
το ταψί γέρνει απότομα
και όλο του το πετιμέζι χύνεται στο τραπέζι
λερώνοντας τα πάντα επάνω του: τα μολύβια, το κινητό,  
τα δημητριακά, το καθρεφτάκι, τις αποδείξεις,  
το μεγάλο κατσαβίδι, τις χαρτοπετσέτες,
τον Βιργίλιο, το πιαστράκι της Άντζελας, το ραδιόφωνο,
το πιεσόμετρο, τα σιντίς, το ημερολόγιο… όλα.

Ευτυχώς ο κομπιούτερ γλίτωσε-ήταν μακριά.
Είδες!; Και όλ’ αυτά
για να φάω πεντέξη φιστίκια.