ΕIMAI
EΛΕYΘΕΡΟΣ
(Ο έλληνας του εικοστού πρώτου αιώνα
μιλάει για την ελευθερία του)
Μες στην Ελλάδα, τη μεγάλη μου πατρίδα
ένας πολίτης της ελεύθερος μετράω.
καμιά δουλείας δε με φτάνει εμένα αχτίδα
κι απ’ την πολλήν ελευθερία μου μεθάω.
Είμαι ελεύθερος να ψάχνω για εργασία
και να μη βρίσκω-και για δούλος να πουλιέμαι
και είμαι ελεύθερος να ζω στην υγρασία
και για το άθλιο δωμάτιό μου να παινιέμαι.
Είμαι ελεύθερος να ζω δυστυχισμένος
ενώ τριγύρω μου τα κτήνη θησαυρίζουν-
είμαι ελεύθερος να υφίσταμαι το μένος
τόσων κλεφτών που αρπαχτικά με τριγυρίζουν.
Και να τους βλέπω είμαι ελεύθερος για χρόνια
σαν διψασμένες να μου πίνουν το αίμα βδέλλες
και να φουσκώνουν οι παρειές τους σαν μπαλόνια
καθώς μασάνε με τις δυο τους τις μασέλες.
που ελευθέρως επιλέγω στο σχολείο.
Είμαι ελεύθερος να θέλω μόνο αγκάθια
να βλέπω μέσα στο μικρό μου ανθοδοχείο.
Είμαι ελεύθερος τις ζεύγλες να υπομένω
που μου πληγώνουνε το δέρμα του τραχήλου-
είμαι ελεύθερος σας λέω-κι επιμένω-
με τ' αποφάγια να χορταίνω εγώ του σκύλου.
Είμαι ελεύθερος ρακένδυτος και πένης
μες στης αθλιότητας το βούρκο να κυλιέμαι
και να λιπαίνω τον αγρό φυτείας ξένης-
και ειμ' ελεύθερος μ' αυτό να ευχαριστιέμαι.
Είμαι ελεύθερος να δέχομαι να μ' έχουν
σ' ένα ζυγό μαγγανοπήγαδου δεμένο
κι ενώ τριγύρω μου λυμένοι άλλοι τρέχουν
εγώ για πάντοτε αταξίδευτος να μένω.
Και μη μου πείτε πως δεν είν' ελευθερία
μες σε συντρίμματα απ' οράματα κι ελπίδες
μόνος εγώ κι άλλος κανένας ή καμία
τις πιο μεγάλες να διαλέγω παρωπίδες.
Α! Είμαι ελεύθερος να δένω μοναχός μου
και πιο σφιχτά κάθε ημέρα τα δεσμά μου
και είμαι ελεύθερος στο πείσμα όλου του κόσμου
ελευθερία να ονομάζω τη σκλαβιά μου.
Είμαι ελεύθερος μισθό έναν να παίρνω
που δε μου αφήνει περιθώριο για να ζήσω
κι από το βάρος των βασάνων μου να γέρνω
κι αντίς μπροστά, να προχωράω πάντα πίσω.
Είμαι ελεύθερος στη βία να υποκύπτω
των οπλοφόρων που μου κρύβουν την αλήθεια
και είμαι ελεύθερος τας χείρας μου να νίπτω
σε κάθε επίκληση που ακούω για βοήθεια.
Νέο τύπο "ανθρώπου" ειμ' ελεύθερος να χτίζω
και με αυτόνε τους ανθρώπους να τρομάζω-
τον χόμο σάπιενς εγώ να τον γκρεμίζω
και τον "γιουρόπιαν" στη θέση του να βάζω.
Και είμαι ελεύθερος αν κάποιος χέρι απλώσει
τα κρύα κάγκελα να σπάσει του κλουβιού μου
να τόνε κάνω ακριβά να το πληρώσει
και επιείκεια να ζητάει του αφεντικού μου.
Να διαδηλώνω είμ' ελεύθερος ησύχως
χέρι αρκεί σ' όσα μου κλέψαν μην απλώσω.
και να πεθαίνω είμαι ελεύθερος μα δίχως
μαχαίρι πάνω στους φονιάδες μου να υψώσω.
Μες στην ελεύθερη-μεγάλη μου πατρίδα
ένας πολίτης της ελεύθερος μετράω.
Καμιά δουλείας δε με φτάνει εμένα αχτίδα
κι απ' την πολλήν ελευθερία μου μεθάω.
---
