ΣΤΟΝ ΤΣΙΠΡΑ ΤΟΥ 2013

Τσίπρα έχεις λιόντες να νικήσεις.
Αν είσαι αρνί τράβα στην άκρη.
Έχεις ποτάμια αίμα να χύσεις.
Και συμπονιάς ουτ’ ένα δάκρυ.

Εδώ δεν είναι να τους τα λες χύμα.
Είναι να τους βάλεις μες στο μνήμα.
Τα λόγια είναι γι ανήμπορα γερόντια.
Εδώ θέλει να τους σπάσεις τα δόντια.

Δεν είναι να κάνεις συγκεντρώσεις.
Είναι το λαό να ξεσηκώσεις.
Δεν είναι να παίζεις τ’ αγάλματα.
Είναι ν’ αλλάξεις τα πράγματα.

Δε θέλει «πρέπει ο λαός…»
Θέλει «Ακλούθα με!» ο Λαός.
Ο Λαός λυπάται τον επαίτη
μα τρέχει πίσω απ’ τον Ηγέτη!

Αγώνες μέσα στη Βουλή
δίνουν οι κλέφτες κι οι λωλοί.
Στο δρόμο βγες και αγωνίσου.
Τότε ο Λαός μόνο θάναι; μαζί σου.

Άσε τις βόλτες στην Ευρώπη.
Άλλοι ανθρώποι άλλοι τόποι.
Κι όποιος δεν ξέρει να ζυμώσει
θα κοσκινίζει ως να νυχτώσει.

Το Κουκουέ μιλάει χρόνια
κι ακόμα άλιωτα τα χιόνια.
Καιρός δεν είναι πια για λόγια.
Είναι για έργα. Και για βόλια.

Και σοβαρό μην παίρνεις ύφος
και μη ο λόγος σου είναι γρίφος-
όπως κι αν πεις το «δεν μπορώ»
κάλλιο να βγεις απ’ το χορό.

Συμβιβασμούς δε θέλει η πάλη.
Ρήτρα μονάχη της το «εμπρός!»
Κι οικόσημό της το ατσάλι.
Κάθε άλλο μέταλλο εχθρός.

Τα ’χεις αυτά Τσίπρα; Προχώρα!
Και ώρα μια υπάρχει: «Τώρα»!
Δεν το μπορείς; Στα ξεκουμπίδια!-
γεμάτη η χώρα με σκουπίδια.