"Αντίλαλος". Η μέρα τελειώνει
σαν σαπισμένο ένα κορμί που λιώνει.
Απόγεμα. Του πράσινου του λόφου
ενός πρωτόειδωτου η θέα ζόφου.

Σαν Ιερό φαντάζει το τοπίο
ενός θεού ανέραστου και χθόνιου.
Ιέρεια, ένα τυφλό κορίτσι θείο
αρχόντισσα και πρέσβειρα του Αιώνιου.

Τι θέλω εγώ εδώ αντίς στον Άδη
που μπρος του φως λαμπρό ετούτ' η εικόνα;
Τι θέλει της Συντέλειας το ρημάδι
στον πρωτινό ετούτο τον αιώνα;..