Γεμάτη θέλγητρα γλυκιά κυρία,
θαρρείτε ότι ψέματα μιλάω
λέγοντας βλέποντάς σας πως μεθάω;
Θαρρείτε πως δεν είστε η αιθερία

που θέλοντας, σε μία ομηρεία
δίπλα σας με κρατείτε όπου πάω;
Άλλος Νουμάς εγώ δε σας κρατάω
για οδηγό σε όποια μου πορεία;

Ποιήματα τέτοια γι άλλην θα ’χα γράψει;
Αν σεις δε μου οδηγούσατε το χέρι
το τέλος μου αυτό δε θα ’χε φέρει;

Και, λαμπερό του έρωτά μου αστέρι,
θ' αφήσετε τη φλόγα να με κάψει
που σεις μες' στην ψυχή μου έχετε ανάψει;