Η σοδειά

"Τριάντα χρόνια με ιδρώ και μ’ αίμα την ποτίζω.
Τριάντα χρόνια με τ’ αδρό χέρι μου την ορίζω.
Για να την πάρεις θα διαβείς απ’ το νεκρό κορμί μου.
Όλοι το ξέρουν: ειν’ η γης αυτή μόνο δική μου."

"Έχω ατράνταχτα χαρτιά που δείχνουν πως ορίζω
εγώ ετούτη την οχτιά-και δε σου τη χαρίζω.
Από γενιά σ’ άλλη γενιά ήρθε στην κατοχή μου-
το λέει ο νόμος καθαρά: η γη αυτή ειν’ η γη μου."

"Παράλογα μαλώνετε κι ανέλογα μιλάτε.
Ανάποδα σελώνετε κι ενάντια καβαλάτε.
Ω! Σεις αράθυμα παιδιά! Ω! Άγουροι καρποί μου!
Ω! Ξεχασιάρηδες! Σοδειά κι οι δυο είσαστε δική μου".