ΠΑΛΙΑ ΟΙΟΝΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ ΒΟΥΛΗΣ 4-5-09
ή
ΒΟΔΙ ΛΑΟΣ

…Ε, Βόδι λαέ;.. Ωραία ψηφοφορία!..
Μη!.. Όχι!.. μη σηκώνεις τη μουσούδα.
Αιτία για επανάσταση καμία.
Όλα καλά τραβούν-δόξα τω Βούδα.

Κοιμήσου ήσυχα καλό μου Βόδι.
Όλα καλά στο μαγαζί δουλεύουν.
Ως πάντα οι θύτες σου πατάνε πόδι
κι έθος ως είναι, οι κλέφτες θριαμβεύουν.

Κι αν Βόδι μου η βουκέντρα σε πληγιάζει
κι αν στ’ όργωμα η ζωή σου αναλώθη
ησύχασε-η Βουλή για σε δικάζει-
και, ιδού: δικαιοσύνη «απεδόθη».
                       ---



ΚΆΛΑΝΤΑ 2010
Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά
ποτάμι, θάλασσα η ρονιά
κι αρχή κακή χρονιά μας
και καλώς την και με γεια μας!

Γεια σου ορέ πρωθυπουργέ
γλωσσοχαλάστη και αργέ
όπου ψυχή δεν έχεις
κι από άλλους πίσω τρέχεις,

και που εμπαίζεις το λαό
με το που εντός σου παλαιό
θεριεύει ντι εν έι
που ’χουν οι Παπαντρέοι.

Αρχιμηνιά με Σαμαρά
που φασισμού σκοπό βαρά
όπου μ’ εκείνον μπλέκει
χρόνια ο ΛΑΌΣ που πλέκει-

-με Σαμαρά, όπου εμπρός
στον Κώστα τρέμει ο καψερός
και για ότι τσαμπουνάει
αυτόνε πριν ρωτάει.

Και με Γιωργάκη, που στητός
ψηλοπετάει σαν αητός
κι έτσι στραβά που πάει
τα μούτρα του θα φάει.

Πρωτοχρονιά με Ντόρα μια
που ύαινας έχει πεθυμιά,
να ουρλιάζει που θα πάψει
τον Σαμαρά αν …ξεθάψει.

Καλή χρονιά και σε λαέ
που ενώ σε κλέβουν κουτεντέ
βόδι εσύ σα να ‘σαι
αμέριμνα κοιμάσαι.

Και σας αισχροί πολιτικοί
που στη Βουλή μέσα εκεί-
απαίσιοι αιματοπότες-
του λαού τις σάρκες τρώτε.

Και συ Ιστορία, καλή χρονιά,
που ή με ήλιο ή με χιονιά
μ’ έλληνες διασκεδάζεις
που με ηγέτες σφάζεις.

Καλή χρονιά σου Διαφθορά
που εδώ το μήνα-τι χαρά!
βρήκες που κάνεις κέφι:
τους έντεκα που τρέφει…

Χρόνια πολλά σου Διαπλοκή
σ’ όλα τα κόμματα απλωτή
και σε, πολλά σου έτη
πολύκλαδο Ρουσφέτι.

Να ζεις Ψευτιά Υπουργική,
που σίγουρα είσαι θεϊκή
μιας κι όλοι εδώ, εσένα
θεό έχουν καμωμένα.

Να ζήστε Σκάνδαλα κι εσείς
που της χαράς μας της μισής
ρουφάτε τη μερίδα
σαν γλοιώδης νεροφίδα,

ενώ την άλληνε μισή
η βια του Κράτους, που μισεί
ό,τι καλό ο πολίτης
έχει, ο ψωμοζήτης.

Και συ να ζεις πάντα Εκκλησά
με τ’ αργυρά και τα χρυσά-
τους βλάκες να φοβίζεις
και πλούτια να κερδίζεις.

Καλή χρονιά και σένανε-
τιβι, όπου σε φέρανε
σπόρο, μα που έχεις γίνει
στόμα που καταπίνει

κάθε μας ώρα και λεφτό,
κάθε μας αίσθημα λεπτό:
το πιο υψηλό σου γούστο
μεγάλο ένα μπούστο.

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά
ποτάμι, θάλασσα η ρονιά
κι αρχή κακή χρονιά μας
και καλώς την και με γεια μας!
                     ---

 

 ΕΚΛΟΓΈΣ ΕΦΤΆ ΙΟΎΝΗ 2009
Την επόμενη εγώ τώρα τι να κάνω Κυριακή;
Μονοήμερη εκδρομούλα; Δεν υπάρχουν μπικικί.
Με τη γκόμενα να έβγω; Γκόμενα πού να βρεθεί
που λεφτά θέλει να φάει, να βολτάρει, να ντυθεί…
Να ψαρέψω θα ’ν’ καλά. Μα πού βάρκα ν’ ανοιχτώ;
Και με τι λεφτά να πάω σε ξενύχτι να ριχτώ;
Να μου είχανε αφήσει λίγα οι άθλιοι ευρώ
κάτι πιο φτηνό να κάνω θα βρισκότανε θαρρώ.
Τηλεόραση; Στραβώνει. Να βολτάρω; Τρε μπανάλ.
Κι έχει φύγει και το θέρος για  κανένα φεστιβάλ.
Πού να πάω ημέρα ψήφου; Και να κάνω αλήθεια τι;
Να το ρίξω στο τσιγάρο-να το ρίξω στο πιοτί;
Μα θα βρω κάτι να κάνω και την Κυριακή αυτή
στης Ελλάδας τα κιτάπια που αποφράδα θα γραφτεί.
Ένα μόνο δε θα κάνω-να βρεθώ στην κάλπη εμπρός-
στο χαμό μου δε θα πάω-ας ερθεί να μ’ έβρει αυτός.

                                    ---

  ΜΗΤΡΟΣ-ΓΙΑΝΝΟΣ
(Τα Τέμπη)

ΜΗΤΡΟΣ
Γιάννο μου γεια σου. Έρχομαι πολύ νωρίς να σ’ έβρω
όχι για φράχτη κάποινε  που χτίστηκε στον Έβρο,
αλλά για ό,τι ειπώθηκε κι έγινε για τα Τέμπη:
τι στον αέρα αυτό βρωμιές ή ευωδιές εκπέμπει.

ΓΙΑΝΝΟΣ
Ότι νωρίς εκόπιασες δεν είναι δα και νέο.
Πάντα πρωί μου έρχεσαι με σίφουνα μια βιάση
και μου χαλάς τον ύπνο μου τον ήσυχο  κι ωραίο-
το δώρο τ’ ομορφότερο μέσα σ’ αυτή την πλάση.

ΜΗΤΡΟΣ
Με συγχωρείς Γιαννάκο μου, μα έτσι είμαι πλασμένος.
Όποια απορία στον κουτό μυαλό μου γεννηθεί,
Να θέλω αυτή αποκλειστικά από σένα να λυθεί,
Που ο φίλος μου είσαι από παλιά ο πιο αγαπημένος.

ΓΙΑΝΝΟΣ
Λέγε ρε Μήτρο φίλε μου. Πες μου γιατί απορείς;
Γιατί κι αυτήνε τη φορά πρωί πρωί μου ήρθες,
Και πέφτεις με όση δύναμη στη ζήση μου μπορείς-
σαν όπως πέφτουν τα παιδιά μες στις νεροτσουλήθρες;

ΜΗΤΡΟΣ
Να Γιάννο μου. Και πρώτα αυτό: Φταίει ο Καραμανλής
Για το φριχτό δυστύχημα που έχει στα Τέμπη γίνει;

ΓΙΑΝΝΟΣ
Μήτρο μου εκτός απ’ το λαό δε φταίει άλλος κανείς.

ΜΗΤΡΟΣ
Αυτό που λες Γιαννάκο μου κατάπληκτον μ’ αφήνει.
Την ώρα εκείνη ο λαός ο  πιο πολύς  κοιμόταν,
Κάποιοι ίσως θα εδούλευαν ή άλλοι θα γλεντούσαν.
Στο μέρος δεν ευρίσκονταν αυτοί, όταν γινόταν,
Το δράμα που όλοι χτες γι αυτό μες στη Βουλή μιλούσαν.

ΓΙΑΝΝΟΣ
Την ώρα εκείνη ναι. Αλλά, την ώρα που ψηφίζαν
Όπως κι εγώ Μητρούση μου, και συ, κι αποφασίζαν
Ποιος κουτεντέ Μητρούση μου θα βγει πρωθυπουργός,
Τότε και φταίχτης έγινε Μητρούση μου ο λαός.

Δε φταίει ούτε ο Καραμανλής, ούτε κανένας άλλος,
Πλην του λαού. Κι αν γίνεται τώρα μεγάλος σάλος,
Γίνεται ώστε οι μιαροί κλέφτες πολιτικοί μας
Που με την ψήφο δύναμη επήραν τη δική μας,

Να μη μας δώσουν τον καιρό ούτε τώρα να σκεφτούμε
Ότι εμείς εφταίξαμε, ώστε να διορθωθούμε.
Έτσι όταν πάλι εκλογές Μητρούση μου θα γίνουν
Εις του κορόιδου την υγειά πάλι αυτοί να πίνουν.

ΜΗΤΡΟΣ
Και το κορόιδο Γιάννο μου ποιο θαναι; Ο λαός;

ΓΙΑΝΝΟΣ
Μπράβο που το κατάλαβες Μήτρο μου. Σε συγχαίρω.
Έγινες όπως πάντοτε ήθελα να σε ξέρω:
Δεν είσαι πια ηλίθιος, αλλά μόνον κουτός!

ΜΗΤΡΟΣ
Σ’ ευχαριστώ Γιαννάκο μου που μ’ έχεις κατατάξει
Σε υψηλότερο σκαλί στη σκάλα του νοός.
Και φεύγω πριν η γνώμη σου και πάλι ίσως αλλάξει
Και τότε πεις ότι είμαι εγώ ολότελα χαζός.

( Κι έφυγε ο Μήτρος χαρωπός που είχε μάθει κάτι,
Κι ο Γιάννος πήγε βρίζοντας γραμμή για το κρεβάτι. )

 ΠΑΛΙΑ ΟΙΟΝΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ
Ο τσολιάς της «Ελληνοφρένειας»

Τα πρόσωπα σατιρίζονται. Ο λαός δεν σατιρίζεται. Γι αυτό και μόνο είναι απαράδεκτη, όχι εθνικά ή φυλετικά αλλά σατιρικά η Ελληνοφρένεια. Επειδή εμφανίζει έναν ηλίθιο λαό. Κι αν κάποιος μου πει ότι ο λαός αυτοσατιρίζεται μέχρι σαρκασμού, οι λαοί ούτε (αυτο- ή όχι)σαρκάζονται. Οι λαοί, όταν αποκτήσουν συνείδηση της κατάντιας τους εξεγείρονται.

ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ 2006
(που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβρη του 2005)

Ξέρετε ότι το άτομο είναι μικρογραφία του ηλιακού μας συστήματος;
Προφανώς όλοι το ξέρουμε αυτό.
Ξέρετε πως το ηλεκτρόνιο σε μεγέθυνση έχει τη διαμόρφωση της γης; Δηλαδή έχει όρη και κοιλάδες;
Αυτό θα το ξέρουν λιγότεροι.
Μπορείτε να αποκλείσετε ότι το ηλιακό μας σύστημα είναι το άτομο σε ένα πράγμα ή ένα όν ασυλλήπτως υπερμεγέθων διαστάσεων για τα δικά μας μέτρα;
Μπορείτε να αποκλείσετε, η να αποκαλέσετε εμένα που δεν μπορώ να το αποκλείσω φαντασιόπληκτον, για την πιθανότητα το σύμπαν μας να είναι μια ρόγα σταφυλιού που ένα ον κρατεί στο χέρι του έτοιμο να την καταπιεί;
Ή ότι βρισκόμαστε κιόλας μέσα στο στομάχι ενός τέτοιου όντος;
Ή πως το ηλιακό μας σύστημα είναι μόριο ενός ανυπολόγιστα μεγάλου δέντρου ή ενός άλλου, παρεμφερούς και ανάλογου με όσα ξέρουμε πράγματος;
Και μήπως το ίδιο συμβαίνει προς τα κάτω-προς την κλίμακα του ηλεκτρονίου, αν αυτό εκληφθεί σαν ένα ηλιακό σύστημα -όπως και είναι-σε μικρογραφία;
Και ξέρετε μήπως αυτή η τόσο όμορφα ειπωμένη λέξη "μικρογραφία" πόσο σχετική μπορεί να είναι;

..."Καλά Χριστούγεννα!"- δηλαδή να περάσετε καλά την ημέρα που γεννήθηκε ο Σωτήρας μας, ή οι Σωτήρες όλων των Συμπάντων και όλων των ως άνω πλασμάτων.

“Μα να ζήσουμε τη ζωή που μας δόθηκε!”
Συμφωνώ, αν πρώτα μου εξηγήσετε τι σημαίνει "ζω", "ζωή", "δίνομαι", και τι είναι αυτό το "μα", το "να" και όλα αυτά τα "μόρια" της γλώσσας μας. Ποιος ζει; Τι είναι αυτό που "ζει"; Και ποιος του "έδωσε" τη ζωή εκείνου που "ζει";  Τι θα πει "δίνω"; Και κατ’ επέκτασιν ποιος είναι αυτός που δίνει; Και πώς δίνεται η ζωή;…
Και τι γίνεται τέλος αυτή η ζωή; Και πού είναι- και τι ήτανε οι ημέρες που πέρασαν και όλα όσα είμαστε σίγουροι δα ότι περάσανε-ότι τα ζήσαμε; Πού είναι αυτές οι στιγμές, αυτές οι παλαιότερες πράξεις μας;  Χτές περπατήσαμε μέχρι την αγορά. Πού είναι αυτό το περπάτημα; Τι είναι ο χρόνος; Πώς μετράει; Το ίδιο για όλους; Ο τεράστιος γίγαντας που κρατεί στο χέρι του έτοιμος να φάει τη ρόγα του σταφυλιού εκείνου, έχει άραγε ένα ρολόϊ περασμένο στον καρπό του χεριού του; Και αν ναι, ο χρόνος του (του ρολογιού και του όντος εκείνου) έχει την ίδια σχέση που έχει ο χρόνος με τη ζωή μας όπως τον μετράμε με το ρολόι μας, ή ο χρόνος του πλάσματος εκείνου έχει για ένα του δευτερόλεπτο ένα εκατομμύριο δικούς μας αιώνες;
"Α! Δεν αναγνωρίζεται η αξία των γραφτών μου!.."
Πώς σας φαίνεται αυτή η πρόταση;
Γραφτών;.. Ποιων γραφτών;.. Ποιος γράφει;.. Και σε ποιο σύστημα πλανητικό ποιου γαλαξία, ποιου σύμπαντος και λοιπά και λοιπά... Και τι σημαίνει "γράφω"; Και πάλι, ποιος είναι αυτός που γράφει;
Και τι θα πει "αξία"; Αξία για ποιον; Και από ποιον;
Μέσα στη λαίλαπα των κοσμογονικών μετεξελίξεων και μεταβολών του Πολυ-Μεγα- Σύμπαντος, κάποιος γράφει:
..."Και καλή Πρωτοχρονιά αν δε σας δω μέχρι τότε"
Υπάρχετε;
Σας ρωτώ: υπ-άρ-χε-τε;
Κι αν προχωρήσουμε τη σκέψη μας σε θεωρίες τύπου "Big Bang" και υποθέσουμε πως είναι σωστές, για ποιαν έκρηξη μιλάμε; Σταματάει ποτέ αυτός ο υποπολλαπλασιασμός και αυτή η υπερμεγέθυνση των αναλογιών, ή ατερμόνως υπάρχουν όλο και πιο μεγάλα και όλο και πιο μικρά "άτομα" (και άτομα) και το Big Bang δεν υπήρξε ποτέ και ακόμα ποτέ δε θα υπάρξει;
"Μα, ζούμε. Υπάρχουμε. Πονάμε και χαιρόμαστε, έχουμε κράτη και κυβερνήσεις, γράφουμε, διαβάζουμε, κινούμαστε, σκεφτόμαστε, παρατηρούμε, φιλοσοφούμε, υπάρχουμε πάλι.
Τι θα πρέπει; Να αυτοκτονήσουμε επειδή κάποιος μεγάλος άνθρωπος ίσως μας τρώει και επειδή ίσως εμείς με κάθε μπουκιά που κατεβάζουμε τρώμε μερικά δισεκατομμύρια Σύμπαντα;"
Ποιος είπε να αυτοκτονήσετε; Εγώ δεν είμαι που σας είπα "Kαλά Χριστούγεννα";
Και για να είστε σίγουροι γι αυτό, πάλι θα σας το πω: ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ Ο ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΧΡΟΝΟΣ!

 ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ
Σάντα Μπάρμπαρα.
Τριάντα Γενάρη 1994
Ομιλία στην Ομογένεια από τον Αθανασάκη.

Εγινότανε μία εκδήλωση και μου εζητήθηκε να πάω.
Και εγώ όπου δεν το συνηθώ να πηγαίνω σε εκδήλωσες της Παροικίας γιατί μυρίζουνε θάνατο, σε αυτήνε είπα θα πάω γιατί θα εμιλούσε ο κύριος καθηγητής που είναι ωσάν να μιλάει ο εαυτός μου.
Και όλοι οι μεγάλοι της Παροικίας που μερικοί τους λέγε μικρούς ήτανε εκεί.
Και στη συγκέντρωση θα γιορταζόντανε η μνήμη των τριών Ιεραρχών γιατί ήτανε τριάντα Γεναρίου.
Και οι ακροατές ήτανε εκατόν εξήντα.
Και στη μέση της μάζωξης εκαθόντανε σεμνά σε μία καρέκλα μία μαυρόντυτη όπου εφαινόντανε ωσάν ξένη στους άλλους, έξω από εμένα.
Και η συγκέντρωση αυτή ήτανε παράξενη γιατί έξω από τους θεατές και τα χρειαζούμενα, δηλαδή τις καρέκλες και την έδρα του ομιλητή, εβρισκόντανε και μία οθόνη, πιάνοντας όληνε την επιφάνεια του τοίχου την αντικρινή από τους ακροατές.
Και η οθόνη ήτανε ωσάν του κινηματογράφου αλλά μεγάλη πολύ, όπου έλεγες ότι όλα τα πράματα μέσα στην αίθουσα και ακόμα και η ίδια η αίθουσα μαζί με τους ακροατές όπου εφιλοξενούσε, ήτανε ένα μικρό κομμάτι της οθόνης.
Και εκοίταξα οπίσω μου για να ιδώ το προβολικό μηχάνημα και προβολικό μηχάνημα δεν ήτανε. Και ενώ εγώ έψαχνα με τα μάτια μου για το προβολικό μηχάνημα, η οθόνη άρχισε να δείχνει εικόνες. Και επαραξενεύτηκα και είπα μπράβο στους έλληνες που έχουνε προοδέψει και δείχνουνε εικόνες με δίχως μηχάνημα προβολής.
Και η οθόνη έδειχνε στην αρχή μία θαμπή απρόμαυρη εικόνα που μετά έγινε χρωματιστή.
Και εξεχώριζες μέσα στο μαύρο κάτι κεφάλια χωρίς πρόσωπο να στριμώχνονται σε έναν στενό χώρο μέσα.
Και κάποτε κάποτε η εικόνα ξαφνικά λίγο εκαλυτέρευε και έβλεπες ότι εκείνο όπου έδειχνε ήτανε αντικείμενα με σχήμα ανθρώπου, όπου εβρισκόντανε μέσα σε ένα έλος.
Και το έλος ήτανε πράσινο.
Και πράσινα ήτανε και τα αντικείμενα με σχήμα ανθρώπου όπου εβρισκόσαντε μέσα στο έλος και γι αυτό έπρεπε να ξεχωρίζεις τι ήσαντε άνθρωποι και τι ήτανε έλος.
Και οι πράσινοι άνθρωποι ήσαντε φτιαγμένοι από ένα πράσινο μέταλλο και είχανε αρπάγες αντίς για χέρια, χάντρες αντίς για μάτια και δύο κεραίες μικρές ριζωμένες στο κεφάλι τους.
Και με φωτεινά γραμματάκια εφαινόντανε στο μέρος όπου έπρεπε να είναι η κοιλιά τους, τρεις λέξεις που αναβοσβήνανε και έλεγαν οι λέξεις «των τριών Ιεραρχών» και εκατάλαβα από όσα ξέρω πως τα αντικείμενα με σχήμα ανθρώπου δεν ήσαντε άνθρωποι αλλά έμοιαζαν πολύ σε αυτό όπου λέμε ρομπότ.
Και ένα από τα αντικείμενα με σχήμα ανθρώπου δεν ήτανε πράσινο αλλά καφετί.
Και απορούσα ποια να είναι αυτά τα αντικείμενα με σχήμα ανθρώπου.
Και η εικόνα εχάλαγε και εξανάφτιαχνε αμέσως. Και στο βάθος της εικόνας εφανερωνόντανε απάνου στην οθόνη η έδρα του ομιλητή, αυτή όπου εβρισκόντανε αληθινή μπροστά μας. και μετά η έδρα του ομιλητή εξαφανιζόντανε και εφαινόντανε στη θέση της μία ταφόπετρα. Και η ταφόπετρα άλλοτε εμεγάλωνε και έπιανε όληνε την οθόνη, άλλοτε εμίκραινε και εγινόντανε ένα μικρό σημάδι, σαν κάτι όπου συνηθάνε να κάνουνε οι κινηματογραφιστές.
Και με τον ίδιο τρόπο ερχόντανε και εφεύγανε και οι μορφές των τριών Ιεραρχών που τη μνήμη τους είχαμε μαζευτεί να γιορτάσουμε.
Και η μορφή τους ήτανε κλαημένη.
Και από αυτά όπου είδα ο νους μου εφωτίστηκε και είπα ότι αυτά όπου βλέπω μέσα στην οθόνη είναι οι ακροατές της μάζωξης ετούτης και ότι ο χώρος όπου έδειχνε η οθόνη ήτανε η αίθουσα όπου ήμασταν όλοι μαζεμένοι.
Και μία γυναίκα που συνέχεια εγελούσε ανέβηκε στην έδρα του ομιλητή και είπε παρακαλώ καθίστε στις θέσεις σας. Και εκαθίσαμε στις θέσεις μας. Και εκοίταξα στην οθόνη και έδειχνε ένα αντικείμενο με σχήμα γυναίκας που έλεγε και εκείνο παρακαλώ καθίστε στις θέσεις σας. Και η γυναίκα όπου εγελούσε είπε παρακαλούμε τον κύριο πρόξενο να ανοίξει τη γιορτή μας.
Και ανέβηκε στο βήμα του ομιλητή ο κύριος πρόξενος.
Και στην οθόνη ανέβηκε στο βήμα το καφετί αντικείμενο με σχήμα ανθρώπου.
Και ο κύριος πρόξενος εκάκισε τους έλληνες γιατί δεν ξέρουν την ιστορία του τόπου τους. Και οι ακροατές τον εκαταχειροκρότησαν.
Και η οθόνη έδειχνε την ώρα εκείνη έναν μικρονοΐκόν άνθρωπο όπου εχτυπούσε με ένα μαστίγιο ένανε άλλονε όπου ήτανε πεσμένος χάμου και όπου το σώμα του ήτανε γεμάτο πληγές, και ο μαστιγοφόρος τονε ρωτούσε γιατί είναι όλο πληγές το κορμί σου και τον εμαστίγωνε.
Και μετά ο κύριος πρόξενος εκατέβηκε από την έδρα του ομιλητή και η γυναίκα που όλο εγελούσε εκάλεσε τον κύριο καθηγητή στην ομιλία του.
Και εκείνος ανέβηκε στο βήμα.
Και με τρόπο εκοίταξα κατά την οθόνη.
Και με ανακούφιση είδα να είναι και εκεί ο ίδιος ο κύριος καθηγητής και όχι κανένα αντικείμενο με σχήμα ανθρώπου στη μέση του. Και ο κύριος καθηγητής εμίλαγε όλο για αληθινή δικαιοσύνη και για αληθινή ελευτερία και για αληθινή ανθρωπιά. Και πουλάκια επετούσανε ανάμεσα από τα λόγια του όπως ανάμεσα από κλαδάκια δέντρου και ομορφαίνανε και την αίθουσα έξω από την οθόνη και την οθόνη.
Και μέσα στην οθόνη εμφανιστήκανε πάλι οι τρεις Ιεράρχες και η όψη τους έδειχνε ωσάν να ελπίζανε. Και στο λόγο του ο κύριος καθηγητής είπε πως για να ξαναέχουμε πολιτισμό οι πλούσιοι πρέπει να δώσουν χρήματα. Και τη στιγμή εκείνη επάγωσε η αίθουσα η έξω από την οθόνη ωσάν να έπεσε το θερμόμετρο πολλούς βαθμούς απότομα.
Και από την οθόνη αφανίστηκε η μορφή των τριών Ιεραρχών και του κυρίου καθηγητή και εμφανίστηκαν πάλι τα αντικείμενα με σχήμα ανθρώπου.
Και οι κεραίες τους επετούσαν κάτι μαύρες φλογίτσες. Και η γυναίκα που όλο εγελούσε ευχαρίστησε τον κύριο καθηγητή και ο κύριος καθηγητής εκάθησε.
Και η γυναίκα που όλο εγελούσε είπε ποιος έχει ερωτήσεις. Και κάποιος που ήτανε μεταξοντυμένος και φαινότανε ανυπόμονος εσηκώθηκε και ερώτησε πότε θα γίνουν τα σταφύλια.
Και μία βουή εσηκώθηκε.
Και η μαυρόντυτη γυναίκα αναθάρρησε σάν άκουσε τη βουή.
Και κάποιος αχαμνός που τα μάτια του εβλέπανε καθαρά και που η ματιά του επέρναγε από μέσα από τη γυναίκα όπου όλο εγελούσε και από τους ακροατές και από τους μεγάλους της Παροικίας όπου μερικοί τους λένε μικρούς και από τον τοίχο, εσηκώθηκε και εδιαμαρτυρήθηκε ότι η ερώτηση δεν έχει σύνδεση με τα ειπωμένα από τον κύριο καθηγητή.
Και αμέσως αυτός όπου ήτανε μεταξοντυμένος είπε ότι η ερώτησή που έγινε έχει μεγάλη σημασία.
Και οι ακροατές έδωσαν το δίκιο στον μεταξοντυμενον γιατί τους έχουνε ειπεί ότι οι μεταξοντυμένοι έχουνε πάντοτε δίκιο.
Και η μαυρόντυτη όπου εκαθόντανε στην καρέκλα στο μέσο της σύναξης και όπου είχε πριν θαρρέψει από τη βουή, εξαναμαζώχτηκε πικραμένη.
Και στην οθόνη τα αντικείμενα με σχήμα ανθρώπου αλάλαξαν χτυπώντας τα σίδερά τους το ένα στο άλλο.
Και η γυναίκα που όλο εγελούσε είπε πάλι ποιος θέλει να μιλήσει. Και εσηκώθηκε ο αχαμνός που τα μάτια του εβλέπανε καθαρά πέρα, και είπε ότι η μάζωξη αυτή δεν έπρεπε να γίνει γιατί είναι ένα κορόιδεμα και μία απραξία.
Και κανένας δεν έδωσε σημασία στην κουβέντα του αχαμνού που έβλεπε καθαρά πέρα, όπως δε δίνουνε σημασία οι ιπποπόταμοι στα πουλιά που κάθουνται απάνου τους.
Και ο μεταξόντυτος είπε πρόεδρε σήμερα γιορτάζουμε τους φωστήρες Ιεράρχες, ας φωτίσουμε και αυτόν τον αφώτιστον.
Και τότε ο αρχηγός των μεγάλων της Παροικίας όπου μερικοί τους λένε μικρούς εσηκώθηκε και ηθέλησε να ανέβει στην έδρα του ομιλητή και να μιλήσει, και αν και ήτανε πολύ αδύνατος ήτανε πολύ βαρύς και δεν ευκολυνόντανε στο περπάτημα. Kαι τότε ο αρχηγός των αντικειμένων με σχήμα ανθρώπου εβγήκε με όλα τα σίδερά του από την οθόνη και επήγε και εμπήκε μέσα στο κορμί του αρχηγού των μεγάλων της Παροικίας όπου μερικοί τους λένε μικρούς.
Και τον εδυνάμωσε με τη δύναμή του.
Και τότε ο αρχηγός των μεγάλων της παροικίας όπου μερικοί τους λένε μικρούς εβάδισε μέχρι την έδρα του ομιλητή.
Και κάτω από το βάρος του έτριξε το σανίδωμα της έδρας του ομιλητή και ένα από τα σανίδια έσπασε.
Και ο αρχηγός των μεγάλων της παροικίας όπου μερικοί τους λένε μικρούς ήτανε ο πλουσιότερος στην παροικία, και όλοι ελέγανε ότι αυτός είχε το δικαίωμα να βάζει τα πράματα στη θέση τους όταν κάποιος τα ανακάτωνε.
Και όταν ο αρχηγός των μεγάλων της παροικίας όπου μερικοί τους λένε μικρούς επήγαινε από τη θέση του στην έδρα του ομιλητή, τα αντικείμενα με σχήμα ανθρώπου μέσα στην οθόνη και οι ακροατές μέσα στην αίθουσα την έξω από την οθόνη εζητωκραυγάζαν. Και όταν έφτασε στην έδρα του ομιλητή απάνου, τότε εχαλούσανε τον κόσμο με τις φωνής και με τις βροντές τους.
Και η μαυρόντυτη γυναίκα που εκαθότανε στη μέση της μάζωξης έκλεινε τα αυτιά της για να μην ακούει.
Και ο αρχηγός των μεγάλων της Παροικίας όπου μερικοί τους λένε μικρούς, κοιτάζοντας καλά στα μάτια τον αχαμνό που έβλεπε καθαρά πέρα άρχισε να μιλάει. Νομίζετε ότι με το να πείτε ότι η μάζωξη αυτή είναι ένα κορόϊδεμα και μία απραξία προσφέρετε έργο στην παροικία; Και τι θέλετε να κάνουμε; Να καθόμαστε στα σπίτι μας όταν η πατρίδα κινδυνεύει και θέλει τη βοήθεια μας;
Και ένα ηχερό γέλιο εσηκώθηκε στην αίθουσα την έξω από την οθόνη μετά από τα ύστερα λόγια του αρχηγού των μεγάλων της Παροικίας όπου μερικοί τους λένε μικρούς.
Και όλοι οι ακροατές εγύρισαν και εκοίταξαν ειρωνικά τον αχαμνό που έβλεπε καθαρά πέρα. Και η μαυρόντυτη στο κέντρο της μάζωξης εχώθηκε πιο βαθιά στην καρέκλα της για να μην φαίνεται.
Και ήτανε πικραμένη του φαρμάκου.
Και ο αρχηγός των μεγάλων της παροικίας όπου μερικοί τους λένε μικρούς εσυνέχισε. Σήμερα σε όλη την Ελλάδα τιμάται η μνήμη των τριών Ιεραρχών. Εμείς θα εμέναμε αδιάφοροι επειδή η μάζωξή μας θα ήτανε κορόϊδεμα και απραξία; Οι πρόεδροι των τόσων συλλόγων μας θα εμπορούσαν να μην εσυγκεντρωνόντουσαν την ημέρα αυτήνε κάπου; Συγκεντρώσεις όπως ετούτη είναι η δεύτερη μεγάλη υποχρέωση των συλλόγων μας . Η πρώτη, αν δεν το ξέρετε, είναι να κάνουν όλοι οι σύλλογοι ένανε χορό το χρόνο το ολιγότερο και μερικοί και δύο-οι πιο δυνατοί οικονομικά.
Ή μήπως νομίζετε ότι επειδή οι σύλλογοι έχουν αυτόν ή τον άλλον τίτλο, κάνει κανένας από αυτούς εκείνο το οποίο ο τίτλος του καθορίζει; Περιμένετε ίσως ο σύλλογος επιστημόνων να μιλάει για τις επιστήμες;
Και ήχησαν πάλι τα ειρωνικά γέλια των ακροατών της αίθουσας της έξω από την οθόνη.
Και τα αντικείμενα με σχήμα ανθρώπου που είχανε μείνει στην οθόνη εγίνανε τώρα ένα μαύρο υγρό ωσάν λάδι.
Kαι εταράχτηκε η ψυχή μου και εσκέφτηκα ότι η μόνη ελπίδα ήτανε όλα αυτά να είναι ένα κακό όνειρο.
Και αφαιρέθηκα καθώς φαίνεται, γιατί ο αρχηγός των μεγάλων της παροικίας όπου μερικοί τους λένε μικρούς είπε βλέποντας προς το μέρος όπου εκαθόμουν. Σε σας μιλώ. Οφείλετε να με βλέπετε καθώς μιλώ. Εκάματε μίαν παρατήρησιν. Η παρατήρησις αυτή πρέπει να σχολιαστεί. Προσέξατέ με ώσπου να τελειώσω.
Και τότε εκατάλαβα ότι όλα αυτά δεν ήσαντε όνειρο.
Και εσυνέχισε η φωνή.
Ή μήπως θέλετε ο σύλλογος για τον πολιτισμό να φροντίζει για τον πολιτισμό και ο σύλλογος για την Κύπρο να φροντίζει για την Κύπρο; Σοβαρότερες ασχολίες δεν έχουν λέτε σι σύλλογοι και οι πρόεδροί τους; Δεν είναι αυτά δουλειά του Υπουργείου Πολιτισμού και της κυβερνήσεως της Κύπρου; Και δεν σας φτάνει που έχουμε τέτοια ονόματα δώσει στους συλλόγους μας; Εάν δεν ξέρετε πώς λειτουργεί η σημερινή κοινωνία θα πρέπει να μάθετε πρώτα και να μη μιλάτε ωσάν άνθρωπος ακοινώνητος. Όλοι σήμερα επιδιώκουν να πλουτίσουν. Όντας πλούσιοι βοηθούμε να ακούγεται το όνομα της Ελλάδος. Αν  έλληνες πλουτίσουν, αυτό θα είναι για την Ελλάδα μία νέα δόξα μεγαλύτερη από την παλαιά της γιατί σήμερα αυτό είναι το μέτρο με το οποίο μετριέται η μεγαλοσύνη των εθνών. Πρέπει εγώ να σας το ειπώ αυτό; Και οι χοροί και οι συγκεντρώσεις συμβάλλουν εις τούτο το πράγμα επειδή έτσι γνωριζόμαστε και ανταλλάσσουμε ιδέες και κάρτες και κλείνουμε μπίζινες μεταξύ μας. Αν δεν εβρισκόμασταν κάπου, πού θα εβρισκόμασταν ώστε να κλείνουμε δουλειές και να πλουτίσουμε βοηθώντας έτσι την Ελλάδα την πατρίδα μας; Αυτήν την μεγάλη βοήθεια δίνουμε στην Ελλάδα. Αν μπορείτε βοηθήσετε και εσείς. Και αν όχι, τότε σεβαστείτε τους κυρίους προέδρους των συλλόγων, τον κύριο πρόξενο, τον ιερέα και τους λοιπούς έλληνες οι οποίοι εσυνάχτηκαν εδώ ομόφωνα και ομόγνωμα, και σιωπήσετε.
Και ωσάν βροχή ακούστηκαν τα χειροκροτήματα των ακροατών. Και ο αχαμνός που έβλεπε καθαρά πέρα, έβλεπε τώρα κατά την οθόνη, όπου η πράσινη λάσπη ανέβηκε μέχρι το λαιμό των αντικειμένων με σχήμα ανθρώπου.
Και αυτά ήτανε γεμάτα από ευχαρίστηση.
Και η μαυρόντυτη γυναίκα εμίκρυνε πολύ στην καρέκλα της απάνου προσπαθώντας να μην φαίνεται, όσο όπου έγινε μία από τις κούκλες εκείνες όπου παίζουνε τα μικρά παιδιά.
Και εκρύφτηκε σε μία γωνία της καρέκλας.
Και ύστερα ο αρχηγός των πράσινων αντικειμένων με σχήμα ανθρώπου εχώθηκε πάλι στην οθόνη.
Και ο αρχηγός των μεγάλων της παροικίας όπου μερικοί τους λένε μικρούς εκάθησε στη θέση του.
Και τα αντικείμενα με σχήμα ανθρώπου μέσα στην οθόνη όρμησαν στον αρχηγό τους και επροσπαθούσαν να του πιάσουν το χέρι για να τον συνχαρούν.
Και για λίγο το καφετί ρομπότ δεν εφαινότανε από το πολύ το πράσινο.
Kαι η γυναίκα που όλο εγελούσε είπε πρέπει να τελειώσουμε έχει να πει κανείς τίποτε άλλο; Και εσηκώθηκε ο κύριος πρόξενος και είπε φέτος θα γίνω πενήντα χρόνων.
Και εκαταχειροκροτήθηκε.
Και εγώ δεν εμπόρεσα να καταλάβω γιατί.
Και όταν ετελειώσανε τα χειροκροτήματα ο κύριος πρόξενος είπε από την Ελλάδα δεν πρόκειται να πάρετε φράγκο.
Kαι τα χειροκροτήματα έγιναν πολύτερα.
Και ο ηλεκτρολόγος που ρυθμίζει τα μικρόφωνα εμπήκε μέσα στην αίθουσα την έξω από την οθόνη και έκατσε στην καρέκλα όπου ήτανε η μαυρόντυτη χωμένη σε μία γωνία της.
Και ο αρχηγός των μεγάλων της παροικίας όπου μερικοί τους λένε μικρούς είπε από τη θέση του, εμείς οι μεγάλοι της παροικίας πάνε τριάντα χρόνια από τώρα, σκεφτόμαστε σοβαρά μήπως πρέπει να έχουμε ένα κτίριο στο οποίο να μπορούνε να παίζουνε τάβλι οι έλληνες και να διασκεδάζουνε γιατί για να μπορεί να εργάζεται κανείς καλά πρέπει να διασκεδάζει στις ελεύθερες ώρες του. Και εκαταλήξαμε στο συμπέρασμα πως είναι απαραίτητο ένα τέτοιο κτίριο. Και αφού εκαταλήξαμε σε αυτό το συμπέρασμα επισκεφτήκαμε τα κτίρια που έχουνε φτιάξει εδώ για τις δικές τους παροικίες το Μαλάουι, η Ζάμπια και η Ουγκάντα, και είδαμε πώς είναι τα κτίρια αυτά ώστε αρχίσαμε να ψάχνουμε και εμείς για κάτι παρόμοιο. Και σήμερα επιθυμώ να δηλώσω από τη θέση αυτή ότι αρχίζει η περίοδος του ψαξίματος και έχω βάσιμες ελπίδες ότι μέσα στα επόμενα είκοσι χρόνια θα έχουμε βρει το κατάλληλο κτίριο.
Και όλοι εσηκώθηκαν και εχειροκροτούσαν όρθιοι και η ώρα ήτανε ώρα για αποχώρηση.
Και οι άνθρωποι αρχίσανε να βγαίνουνε από την αίθουσα την έξω από την οθόνη.
Και από την οθόνη εχαθήκανε τα αντικείμενα με σχήμα ανθρώπου και εμφανίστηκε μία μαύρη κουκκίδα στη μέση της.
Και η κουκκίδα εμεγάλωνε και έγινε ένα τέρας με κόκκινες λουρίδες και με αστέρια στο δέρμα του.
Και το τέρας άνοιξε το στόμα του και εκατάπιε τον κύριο καθηγητή και όλα όσα είπε.
Και εσκέφτηκα και είπα μέσα μου ότι αν ήσαντε όλοι οι κύριοι καθηγητές εκεί, δεν θα τους εχώραγε το στόμα του θηρίου.
Και ακούγονταν οι βρυχηθμοί και τα ρεψίματα του θηρίου γιατί εδυσκολευόντανε γα χωνέψει τον κύριο καθηγητή και τα λόγια του.
Και η μαυρόντυτη γυναίκα ήρθε τρέχοντας κοντά μου και μου είπε κρυώνω.
Και την επήρα και την έβαλα στο στήθος μου κάτου από το πουκάμισό μου και σε λίγο άκουσα αναφιλητά να βγαίνουν από το στήθος μου.
Και επήρα τη μαυρόντυτη γυναίκα μαζί μου στο σπίτι μου για να μην πεθάνει από το κρύο ώσπου να έρθουνε ζεστότερες ημέρες.
Και καθισμένος το βράδυ στο δωμάτιό μου και όπως εσκεφτόμουνα τα όσα εγίνανε στη μάζωξη είπα στον εαυτό μου, τι δουλειά είχα εγώ ανάμεσό τους;

 ΠΑΛΙΑ ΟΙΟΝΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ

α.
ΑΓΡΟΤΕΣ-ΟΙ ΝΕΟΙ ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ

Ποιος είπε πως δεν είμαστε απογόνοι
εκείνων των αρχαίων μας προγόνων-
ή ότι τάχα αυτοί δεν είν’ προγόνοι
των τόσο που τους μοιάζουνε απογόνων;

Κι ιδού η απόδειξη μπροστά μας ζώσα:
Οι αγρότες μας, η δόξα κι η τιμή μας,
που όλοι οφείλουμε σε κείνους τόσα-
που με το αίμα τους καρπίζει η γη μας-

οι αγρότες μας λοιπόν οι τιμημένοι
Σπαρτιατική λιτότητα εδείξαν
κι όταν τους δώσαν ψίχουλα-οι καημένοι...-
τους δρόμους που ’κλειναν ευθύς ανοίξαν!

Και παν τα μπλόκα…πάνε οι φωνές τους…
Και δείξαν ότι όσα τσαμπουνούσαν
δεν τα πιστέψαν ούτε αυτοί ποτέ τους .
Κι ήταν νεκροί όταν λέγαμε πως ζούσαν.

Μπράβο αγρότες σεις! Σπαρτιάτες νέοι!
Που αντί ως αυτούς οι νόμοι της Ακέλας,
εσάς ένας ζωμός φτηνός σας καίει,
που όμως Γαλάζιος είναι κι όχι Μέλας.


β.

Η ΦΥΓΗ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΚΩΣΤΑ

Να ’ταν η Ελλάδα φυλακή και η Νου Δου Ριτζάϊ
και να δραπέτευε και α! έξω από δω να πάει…

Να ’ταν η Ελλάδα θάλασσα και το ΠΑΣΟΚ ναυάγιο…
θα ’τανε φως φανάρι πως η Ελλάδα έχει άγιο…

Να ’πεφτε το ελικόπτερο επάνω στη Βουλή…
Μα ο θεός δεν αγαπάει τους έλληνες πολύ…

Να ’ταν το ελικόπτερο που πήρε τον Αλκέτ
ο διάολος-και ο Αλκέτ να ήτανε η ΝΕΤ…

Ο Παλαιοκώστας να ’τανε οι τρακόσοι βουλευτές
και να ’βρισκαν το στόχο τους οι σφαίρες οι καυτές…

Ή να ’τανε η κυβέρνηση, λέει, η κηροζίνη,
κι αφού ανάψει, να σβηστεί μόν’ αφού στάχτη γίνει…

Ο Γιώργος να ’ταν νυσταλέος της φυλακής φρουρός
και: «τι έγινε;..τι έγινε;..» να κάνει ο καψερός…

Κι ο Γεωργιάδης του ΛΑΟΣ, μες στην αναμπουμπούλα
«Ιδιώνυμο!» να ωρύεται, «Ιδιώνυμο η κουκούλα!»…



γ.

ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΥΛΟ

Ζητάτε να καταργηθεί το Άσυλο. Εμάς πάλι
ακούστε λόγια ποια γι αυτό το στήθος μας θα βγάλει:
Το Άσυλο τη Διαφθορά μακριά από μας κρατάει
που και τους νέους ακόμα αυτή υπηρέτες της ζητάει.
Το Άσυλο είν’ η ασπίδα μας στα αιχμηρά τα βέλη
που ίσια κατεπάνω μας ο πλουτισμός σας στέλλει.
Το Άσυλο είναι τ’ Άγια μας-είναι τα Ιερά μας
είναι τα που γλιτώσαμε από σας Ιδανικά μας.
Το Άσυλο ειν’ η ανάσα μας που εσείς μας τη στερείτε.
Ειν’ η Ψυχή μας που εσείς μέσα της δεν θα μπείτε.
Είναι του Ανθρώπου η μαγιά στη ζύμη την κτηνώδη.
Μες στον κοπρώδη κήπο σας τ’ άνθη είναι τα ευώδη.
Εσείς αν χάμου σέρνεστε, Αυτό είναι τα φτερά μας.
Για σας ειν’ ο εφιάλτης σας , για μας τα Όνειρά μας.

Κι αν στείλτε, όποιον άρπαγα, το Άσυλο να μας πάρει
δε θα το πάρτε-όχι-ποτέ-δε θα σας γίνει η χάρη:
τάφους θ’ ανοίξουμε βαθιούς για όποιονε θελήσει
τ’ Αστέρια απ’ τον ολόλαμπρο Ουρανό μας να τα σβήσει.

Γενείτε Φως του πρωιού που όλα ζεστά φωτίζει
και τότε το τραγούδι μας θα σας καλωσορίζει.
Γενείτε Ανάσα και Ψυχή, και Ιερά και Άγια,
γενείτε Άνθος κι Ευωδιά σε λόφου αγνού τα πλάγια-
γενείτε Όνειρο κι εσείς μες στης Ζωής το Ξύπνο
και πια θα κάτσουμε κι οι δυο μαζί στο Μέγα Δείπνο
που έχει η γης αζήτητα για όλους μας στρωμένα.
Γενείτε Ανθρώποι και τα Πριν πια όλα ξεχασμένα.
Διαλέξτε. Ή θα ’χετε Οχτρό θανάσιμον καρσί σας
ή φίλο έναν διαλεχτό δίπλα-κοντά-μαζί σας.

Κάντε να μην ντρεπόμαστε που έλληνες μετράμε
και πια εμείς το Άσυλο γιατί να το ζητάμε;
Άσυλο τότε ολόκληρη για όλους θα ’ναι η χώρα,
και με μεγάλη απλοχεριά, σ' όλους θα στέλλει δώρα.

 

 ΠΑΛΙΑ ΟΙΟΝΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ

 

  Τετάρτη, 29 Δεκεμβρίου 2010
ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ
2011

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά
η τσίπα μπήκε στη γωνιά
κι όλα πηγαίνουν πρίμα
σαν πέτρα πα’ στο κύμα.

Γιατί αφού κόπηκε ο μιστός
τι να σου κάνει κι ο Χριστός -
είτε έρθει είτε την κάνει
η Ελλάδα δεν τη βγάνει.

Καλή χρονιά πρωθυπουργέ
του παπατζή Γέρου εγγονέ
που το παπατζηλίκι
στ’ άφησε με διαθήκη.

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά
Γιωργάκη, γλώσσας συ φονιά
που αν είχε νου και γνώση
θα σ’ είχε αυτή σκοτώσει.

Γεια σου και σένα Σαμαρά
το φασισμό που με χαρά
έφερες στην Ελλάδα
και τον σκορπάς αράδα.

Καρατζαφέρη –δυστυχώς
είναι ο ο ΛΑΌΣ ναζιστικός,
του Χίτλερ συ παιδάκι-
μ’ άφησε και μουστάκι…

Και συ το Λαό μην τον ακούς
Βουλή, και τρώγε άνευ αιδούς
και «κλέφτες!» ας φωνάζει-
περί άλλα αυτός τυρβάζει:

μπάλα μονάχα θέλει αυτός
και άλλο τίποτα ευτυχώς-
σε ζώα κουμάντο κάνεις
καημό λοιπόν μη βάνεις.

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά
πουλάκια πάνω στα κλωνιά!
Ψηλά όπου πετάτε
ας ήταν να μας πάρτε,

μιας και για μας κάτω εδώ
αλλιώς δεν έχει άνοδο
αφού πλην άνω-κάτω
είμαστε κι όλο κάτω…

Αρχιμηνιά λαών ταγοί
που καταφάγατε και γη
και ουρανό και άστρα
αρνάκι σαν σε γάστρα.

Αρχιχρονιά και σύμπαν συ
όπου χωρίς σταλιά κρασί
μεθάς κι όλο γυρίζεις
και μόνο εμάς ζαλίζεις.

Θεέ καλή χρονιά και σε
που με μια κίνηση αρασέ
τα βάρη, άλλων σηκώνεις
κι άλλους τους χαντακώνεις.

Και συ καλέ και καρδιακέ
φίλε πιστέ, μοναδικέ
έλα, και, όλη, Χάρε,
την ανθρωπότη πάρε.




ΚΑΖΑΜΙΑΣ 2011

31 Δεκεμβρίου 2010
Ο Γενάρης δε λέει να ’ρθει. Ο χρόνος σταμάτησε στις δώδεκα παρά ένα της 31 Δεκέμβρη του 2010. Το φεγγάρι δεν περπατάει στον ουρανό. Ο Παπακωνσταντίνου δίνει παράταση ένα μήνα στον Δεκέμβρη. Ο Παπούλιας δηλώνει: «Πρέπει να προχωρήσει ο χρόνος!» και ξανακοιμάται. Ο κόσμος όλος στρέφει τα μάτια του προς την Ελλάδα.

31 Δεκεμβρίου 2010 (Φλεβάρης)
Ο Παπανδρέου δηλώνει στην κοινοβουλευτική Ομάδα: «Τουλάχιστον δε φταίμε εμείς που δε γίνεται τίποτα.» Ο Καρατζαφέρης κάνει αυτοκριτική: «Δεν είμαστε αλάθητοι. Αυτό δεν το είχα προβλέψει…» Και κάνει ύμνο του ΛΑΌΣ, το εμβατήριο «Μαύρη ειν’ η νύχτα στα βουνά».

31 Δεκεμβρίου 2010 (Μάρτης)
Ο λαός κοιμάται μακάρια. Ο Σαμαράς τυπώνει ημερολόγια του 2011 δηλώνοντας: «Εμείς προχωρούμε.» Ο Παπούλιας δηλώνει: «Πρέπει να καταπολεμήσουμε τη φτώχεια!» και ξανακοιμάται. Οι Ευρωπαίοι ανησυχούν και στέλνουν εδώ πανάκριβους προβολείς που όμως γέρνουν. Η Παπαρήγα δηλώνει: «Αν είχαμε εμείς την εξουσία τώρα θα ήτανε 2030!» Ο Τσίπρας δηλώνει πως το αμετακίνητο των δεικτών των ρολογιών υποκρύπτει προβοκάτσια.

31 Δεκεμβρίου 2010 (Απρίλης)
Ο Μητσοτάκης αναρωτιέται θλιμμένα: «Δηλαδή δε θα φτάσω ποτέ τα εκατό;» Ο υπουργός βιομηχανίας σε άρθρο του στις ατύπωτες εφημερίδες διατυπώνει τους φόβους του για τη στασιμότητα της Ελληνικής Βιομηχανίας. Τα εκτυπωτικά μηχανήματα αυτοανατινάζονται. Συμβούλιο Αρχηγών Κομμάτων αποφασίζει να ζητήσει βοήθεια από το Διεθνές Χρονολογικό Ταμείο. Τη διαπραγμάτευση αναλαμβάνει ο Παπακωνσταντίνου που κάνει επίσημα γνωστό σε συνέντευξή του στην «Εσπέρα»: «Η κατάσταση είναι κρίσιμη και δεν μας παίρνει να ζητήσουμε μέρες ή χρόνια γι αυτό θα ζητήσει μόνον λεπτά.» Και εξηγεί πως όταν με αυτά πάρει μπρος το ρολόι, μετά θα πρέπει όλοι οι έλληνες να σπρώξουν τους δείκτες του για να προχωρήσει η χώρα και το συντομότερο δυνατόν να ξημερώσει η πρώτη Ιανουαρίου. Από το Γραφείο της Δημοκρατικής Συμμαχίας ανακοινώνεται: «Χρονολογικό Ταμείο και κουραφέξαλα…υπάρχει και η Ζήμενς!)

31 Δεκεμβρίου 2010 (Μάης)
Ο Άδωνις κάνει θυσίες στον Απόλλωνα.
Κάτω από το φεγγαρόφωτο πλέκεται ειδύλλιο Παπανδρέου-Καρατζαφέρη.
Ετοιμάζεται καινούργιο ελληνικό σίριαλ στην τηλεόραση με τίτλο «Της νύχτας τα καμώματα».
Οι κλοπές έχουν δεκαπλασιαστεί. Οι έλληνες ξυπνάνε σιγά σιγά και ψάχνουν στα παλιά τους για κανέναν φακό. Ο Άνθιμος κηρύττει: «Αν δε λυθεί το Σκοπιανό θα κρυφτεί και το φεγγάρι.» και δίνει εντολή να ψάλλεται στις εκκλησίες το «…και ο ήλιος ιδών εκρύβη…» Ο Παπούλιας: «Πρέπει να αποκτήσουμε φως.» Και ξανακοιμάται. Το Διεθνές Χρονολογικό Ταμείο αποδέχεται την πρόσκληση για σωτηρία της Ελλάδος. Η Μέρκελ ακούγεται να λέει, οφ δε ρέκορντ: « Η Ελλάδα καλά θα έκανε να φωτιστεί με το λίπος των ελλήνων. Ξέρει αυτή…»

31 Δεκεμβρίου 2010 (Ιούνης)
Ο Παπανδρέου μιλάει για θυσίες που κάνουν οι έλληνες. Μια φωνή και ένας βορβορυγμός ακούγονται: «Μαζί τα φάγαμε όλοι».
Στις εκκλησίες ψάλλεται το τροπάριο «Φως εκ Φωτός». Στα σχολεία διδάσκεται μόνο το φωτοβολταϊκό τόξο και το φωτοηλεκτρικό φαινόμενο.
Τα κηροποιεία κάνουν χρυσές δουλειές.
Οι έλληνες αισθάνονται λίγο Γκαίτε ο καθένας, καθώς ψάχνοντας εναγώνια για κάποιον φεγγίτη ψιθυρίζουν: «Φως!..Περισσότερο φως…».
Η Ακαδημία μας λύνει τη σιωπή της «Ουδέν κακόν αμιγές καλού»,.

31 Δεκεμβρίου 2010 (Ιούλης)
Οι πυγολαμπίδες πουλιούνται πανάκριβα.
Οι φαλακροί ζητούν για τις υπηρεσίες τους μαυραγορίτικα ποσά.
Έρχεται ο Στρος Καν για συνομιλίες με τον Παπακωνσταντίνου. Συμφωνείται η πρώτη δόση του Δανείου, τριάντα ακτίνες. Παίρνουν από μία ο πρωθυπουργός, οι δικοί του υπουργοί και οι τράπεζες και στο λαό μοιράζονται οι υπόλοιπες. Οι συνταξιούχοι τοποθετούνται ο ένας πίσω από τον άλλο έτσι που με μια ακτίνα να διαπεραστούν όλοι. «Είναι ήδη αδύνατοι, θα τους σουβλίσει όλους», εξηγεί αστειευόμενος ο Παπακωνσταντίνου.
Ο Παπούλιας δηλώνει: «Πρέπει να καταπολεμήσουμε τη φτώχεια» και ξανακοιμάται.

31 Δεκεμβρίου 2010 (Αύγουστος)
Η Κυβέρνηση κόβει τον δέκατο τρίτο και δέκατο τέταρτο μισθό και τη σύνταξη. Ανεβάζει τον ΦΠΑ στο τριάντα οχτώ τοις εκατό και κόβει τα επιδόματα από τους πολύτεκνους με λιγότερα από δεκαπέντε παιδιά.
Οι συνταξιούχοι και οι μισθωτοί διαμαρτύρονται. Ο Παπακωνσταντίνου προτείνει στο υπουργικό συμβούλιο να αφήσουν τον δέκατο τρίτο και τον δέκατο τέταρτο μισθό και να κόψουν τους υπόλοιπους δώδεκα. Η πρόταση δεν υιοθετείται.

31 Δεκεμβρίου 2010 (Σεπτέμβρης)
Η κυβέρνηση κλείνει ενενήντα πέντε νοσοκομεία και ογδόντα χιλιάδες επιχειρήσεις, και απολύει πέντε εκατομμύρια έλληνες.
Οι γιατροί κατεβαίνουν σε πεντάλεπτη απεργία, τα πέντε εκατομμύρια έλληνες διαλύονται ησύχως χωρίς πρώτα να συγκεντρωθούν και οι επιχειρηματίες κλείνουν τα κλειστά μαγαζιά τους για ένα δίωρο που μετράει για τετράωρο.
Σε σύσκεψη των εκπροσώπων όλων των εργαζομένων αποφασίζεται στο εξής οι απεργίες να είναι επί χάρτου μόνον, για να μην εμποδιστεί η πρόοδος της χώρας. Ο Παπούλιας μόλις το μαθαίνει αναφωνεί: «Μπράβο τα παιδιά μου!»
Ο Καρατζαφέρης ψηφίζει υπέρ του Χρονολογικού Ταμείου. «Έσωσα την Ελλάδα», λέει. Στη στιγμή εμφανίζεται το φεγγάρι σκασμένο στα γέλια και ξαναχάνεται.
Η κατάσταση παρ’ ολ’ αυτά όλο και χειροτερεύει. Ο Παπανδρέου καλεί τον Παπακωνσταντίνου: «Πώς το είπες
εκείνο τον περασμένο μήνα για τους μιστούς;..»

31 Δεκεμβρίου 2010 (Οχτώβρης)
Μέσα στο σκοτάδι οι Τούρκοι παίρνουν τη Θράκη, τα νησιά του Αιγαίου, τη Θεσσαλία και τη Στερεά πλην Αθηνών, τα Σκόπια παίρνουν τη Μακεδονία, οι Αλβανοί την Ήπειρο, οι Ιταλοί τα νησιά του Ιονίου. Η Κρήτη αυτονομείται.
Ο Παπανδρέου στενοχωριέται- «όχι τίποτα», λέει, «μα δεν προλάβαμε να πούμε και «ΌΧΙ» Οχτώβρης που ’ναι…»
Ο Καρατζαφέρης δηλώνει «Πάλι με χρόνους με καιρούς πάλι δικά μας θα ’ναι».
Ο Παπακωνσταντίνου: «Η κυβέρνηση κράτησε την υπόσχεση που έδωσε στο λαό-δεν επτωχεύσαμε!»



31 Δεκεμβρίου 2010 (Νοέμβρης)
Οι Τούρκοι παίρνουν την Αθήνα και την Πελοπόννησο.
Ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος έρχεται και ταμπουρώνεται στον Μυστρά.
Οι υπουργοί γίνονται κοτζαμπάσηδες και προεστοί και οι στρατηγοί μας γίνονται οπλαρχηγοί στα στρατόπεδα του Ερντογκάν πασά.
Τα καταστήματα και τα νοσοκομεία ανοίγουν, οι υπάλληλοι ξαναπροσλαμβάνονται με τριπλάσιους μισθούς και ο ήλιος ξαναβγαίνει και φωτίζει τη χώρα.
Ο Καρατζαφέρης βαφτίζει τις εκπομπές του από «Ελληνιστί» σε «Τουρκιστί» και από «Ελλήνων Έγερσις» σε «Τούρκων Έγερσις». «Τι φωνάζετε;», απαντάει στους επικριτές του, «τόσες χιλιάδες μετατάξεις-αυτές σας μάραναν;»




31 Δεκεμβρίου 2010 (Δεκέμβρης)
Οι Τούρκοι φέρνουν ελκτικά μηχανήματα, τραβάνε μ’ αυτά τους δείκτες του ρολογιού της κατακτημένης Ελλάδας και αυτοί αρχίζουν να στριφογυρίζουν ιλιγγιωδώς. Όταν σταματάνε, τα ρολόγια του κόσμου δείχνουν πρώτη Ιανουαρίου του έτους 2.410.
Η ΕΟΚ διώχνει τους Τούρκους από την Ελλάδα, μαζεύει τους κοτζαμπάσηδες και τους λέει: «Κύριοι, σκέφτομαι να σας νοικιάσω τη χώρα που θα φτιάξω εδώ, εδώ που παλιά ήτανε μια χώρα που τη λέγανε Ελλάδα. Θα είμαι ο ιδιοκτήτης της και ό,τι λέω θα γίνεται. Εσείς εν τω μεταξύ θα κλέβετε το λαό με την ψυχή σας. Είσαστε;» «Είμαστε» λένε όλοι. «Είμεθα», ακούγεται η φωνή κάποιου Καρατζαφέρ.
Και ξανάγινε η γνωστή Ελλάδα.

 ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΜΑΧΑΙΡΙΟΥ

Ασπόνδυλη είναι η χώρα μου; Και μέσα της σκουλήκια και μέδουσες, και σπόγγοι και θαλάσσιες ανεμώνες ζουν μονάχα;
Γι αυτό και όπου χτυπήσω μόνο σάρκα βρίσκω και ποτέ ένα «κόκαλο»;
Μα θα μου πείτε πώς ξέρω ότι δεν ακούμπησα ποτέ αυτό το πράγμα αφού ούτε ξέρω τι είναι;
Δεν το ξέρω, μόνον καταλαβαίνω ότι θα είναι κάτι διαφορετικό από τις σάρκες που κάθε μέρα συναντώ.
Ε! Αυτό το διαφορετικό δεν το έχω συναντήσει ακόμα.
Και τότε γιατί ακούω υποσχέσεις όλο για κόκαλα και κόκαλα και κόκαλα;
Και τι να είναι πια αυτά τα κόκαλα που ούτε στον ύπνο μου δεν τα έχω δει;
Ακούω να λένε στα παιδιά τους οι άνθρωποι «θα σε πάω στο πάρτι» ή «θα σου πάρω καραμέλες», και τα παιδάκια χαίρονται που θα πάνε σε πάρτι ή γιατί θα έχουν καραμέλες, γιατί ξέρουν τι είναι πάρτι και καραμέλες.
Ενώ εμένα κάθε τόσο μου υπόσχονται κόκαλο και ποτέ δεν με πήγαν ως εκεί για να μάθω τι τουλάχιστον είναι αυτό το πράγμα…
Και ποιοι μου το υπόσχονται; Μου το υπόσχονται όχι μαμάδες και μπαμπάδες, αλλά μεγάλα κεφάλια τόσα χρόνια τώρα-υπουργοί, βουλευτές, πρωθυπουργοί-δηλαδή σοβαρά πρόσωπα...
Μια φορά μονάχα να το είχα δει, να το είχα ακουμπήσει και τι καλό στον κόσμο…
Γιατί στο κάτω κάτω μπορεί και να μην μου άρεσε και να έπαυα να στενοχωριέμαι που δεν με πηγαίνουν ως εκεί.
Ενώ τώρα, όσο το είδατε εσείς άλλο τόσο το είδα κι εγώ…  

 Ο ΛΑΌΣ ΜΟΥ

Να φωνάξω σε ποιον και ν’ ακούσει
τη ντροπή που στα στήθια μου κλείνω;
…Στο κενό θα την πω κι ας γνωρίζω
πως ματαίως μιλώ και σε κείνο:

«Το λαό μου οι φαύλοι τον κλέβουν.
Με άθλιους νόμους οι ίδιοι που φέρνουν
τον πετάνε στη λάσπη δεμένον
κι ό,τι έχει στις τσέπες του παίρνουν.

Το λαό μου οι φαύλοι ονειδίζουν.
Με υποσχέσεις που δεν τις τηρούνε
τον χορταίνουνε, κι έτσι πρησμένον
για κοιλιόδουλο τον τιμωρούνε.

Τον λαό μου οι φαύλοι πιο φαύλον
απ’ ό,τ’ οι ίδιοι τον έχουνε κάνει.
Και αυτός όλο κάτω τραβάει-
σκόνη γίνεται ό,τι κι αν πιάνει.

Λαέ κούφιε, λαέ κοιμισμένε,
μιαν υπόκλιση ακόμα και χάσου!
Και στον Άδη ζητούν Μαριονέτες:
στάδιο κι άλλο λαμπρό να! μπροστά σου!»




Τρίτη, 21 Δεκεμβρίου 2010
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΆΤΙΚΑ ΚΆΛΑΝΤΑ

Καλήν ημέραν άρχοντες
κι αν είναι ορισμός σας
για μια τερατογένεση
να πω στ’ αρχοντικό σας.

Μνημόνιο εγεννήθηκε
στων Αθηνών την πόλη
χαζά γελάει ο λαός
λυπάται η φύση όλη.

Και μια σπηλιά της Βηθλεέμ
η Αθήνα έχει γίνει
βόδια καθώς εσείς αφού
κι αυτή εντός της κλείνει.

Βόδια που δέχονται βουβά
ζέψιμο και βουκέντρα
ενώ γι αυτά δακρύζουνε
πουλιά, λουλούδια, δέντρα.

Και με Ιωσήφ πια Όλι Ρεν,
τη Μέρκελ Παναγία,
αντίο χριστουγεννιάτικες
και λάμψη και μαγεία.

Κι αντί των μάγων των γνωστών,
μια φτώχεια ως τα μπούνια
μάγοι άλλοι σας εφέρανε:
Τρισέ, Στρος Καν, Αλμούνια.

Καλήν ημέραν άρχοντες
που ο πρωθυπουργός σας
χοντρό σας κάνει δούλεμα
που όλο είναι δικό σας-

που όταν σας σφάζει λέει πως
σεις κάνετε θυσίες,
ενώ αυτός στον Μαμωνά
κάνει ανθρωποθυσίες.

Μα εκτός από τα ψέματα
που τόσο σας αρέσουν
και μιαν αλήθεια θα ειπώ
μαζί όλα να δέσουν.

Και η αλήθεια είναι μια,
πως σεις μονάχα φταίτε
όσο και να χτυπιόσαστε
και ό,τι και να λέτε-

Αν η Αθήνα Βηθλεέμ
 σήμερα έχει γίνει
είναι που βόδια όπως εσείς
κι αυτή εντός της κλείνει!



ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΡΧΗΓΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ-
Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ

Και είναι απορίας άξιον πώς,
ο πρώτος ο πολίτης μας εγκρίνει
τα μέτρα που δε θέλει ο Λαός;
(…και άραγε το θέμα έτσι κλείνει;..)

Καλά , ο Λαός δεν είναι ο Παπούλιας;
Δεν είναι αυτός ο πληρεξούσιός Του;
Πώς χούγια γίνεται να έχει Πούλιας
αντίς να είναι ο Αυγερινός Του;

Το χέρι το Λαό που προστατεύει
πώς τώρα γίνεται να Τον χτυπάει
και όσους Τον σκοτώνουν να χαϊδεύει,
να τους καλόχει και να τους φιλάει;

Ο Πρόεδρος φρενάρει τους πολίτες
ή δυνατά το γκάζι σανιδώνει;
Σπρώχνει στη δυστυχία τους ψωμοζήτες
ή την αντίστασή τους δυναμώνει;

...Τουλάχιστο στα τόσα κούφια έπη
που θ’ ακουστούνε μέσα στο Συμβούλιο
ας ρίξει ο Πρόεδρος και λίγα «πρέπει»-
χωνευτικά για γεύμα ένα λουκούλλειο.


Ο ΆΓΝΩΣΤΟΣ ΣΤΡΑΤΙΏΤΗΣ
ΔΊΠΛΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΉ

Μαύρη σημαία στον Άγνωστο!
Οξύμωρο το σχήμα
γιατί όλα του λευκά: κορμί,
στεφάνι του και μνήμα.

Ο Άγνωστος!.. Τι δε θα ’χανε
τα χείλη του να πούνε
μιας κι όλες βλέπει τις βρωμιές
όσων μας «κυβερνούνε»…



ΟΜΙΛΊΑ ΠΑΠΑΝΔΡΈΟΥ ΣΤΗ ΒΟΥΛΉ ΤΗΣ 5-5-2010

Για ώρες ευθύνης μίλησες και για δημοκρατία
μα για τους κλέφτες τίποτα-λέξη δεν είπες μία.
Για ωμή ενέργεια μίλησες και δολοφονική
μα για τους κλέφτες μια σιωπή τόσο εκκωφαντική…
Για έθνος μίλησες πολύ, για πατριωτισμό,
μα τίποτα για των φριχτών επιόρκων τον εσμό.
Μισθούς μας είπες έσωσες και γλίτωσες συντάξεις
αλλά το τέλμα των κλοπών δεν είπες να πειράξεις.
Συμπάσχεις είπες με λαό και κοψοσυνταξίτες
μα λέξη για όσους στη Βουλή καλύπτεις νεοχίτες.
Κανείς, είπες, δικαίωμα, ν’ ασκεί δεν έχει βία-
εσύ! που βιάζεις κτηνωδώς αιδώ και κοινωνία.
Μα να σ’ αφήσω. Πήγαινε να βγάλεις κι άλλους λόγους.
Και διόλου σε στιχουργικούς αξία μη δίνεις ψόγους.




ΠΑΤΡΊΣ ΕΝ ΠΟΡΝΕΊΑ ΘΝΉΣΚΟΥΣΑ

«Ποιος είναι αναμάρτητος
να ρίξει πρώτος πέτρα;
Τις ανομίες ολωνών
θα μπόρειε ποιος να εμέτρα;

Από τον άθλιο βασιλιά
ως τ’ άμετρά μου πιόνια
ποιος απ’ αυτούς δεν μ’ έκλεβε
τώρα και τόσα χρόνια;

Κι αφού ο λαός με πρόδωσε
ποιος μένει να με γιάνει
και όχι πόρνη αλλά κυρί
α πάλι να με κάνει;..

Κανείς! Γι αυτό ελάτε μου
της γης οι πόρνοι όλοι!..
…και βιάστε με…και πάρτε με…
…δική σας είμαι όλη…»

 ΕΛΛΑΔΑ ΙΣΟΝ ΕΥΡΩΠΗ!

Ας έρθει τώρα κανείς να μου πει ότι η Ελλάδα δεν είναι Ευρώπη και πως οι έλληνες δεν είναι Ευρωπαίοι!
Βάλτε τώρα την ουρά κάτω από τα σκέλια όλοι εσείς οι κατήγοροί μας!
Γιατί μπορεί να μας πήρε είκοσι χρόνια και, όμως ποτέ δεν είναι αργά για κάποιον που ξέρει να περιμένει.
Για χρόνια και χρόνια οι Γερμανογάλλοι και το σινάφι τους, μας κατηγορούσαν ότι είμαστε σε όλα τελευταίοι στην Ευρώπη, ότι δεν μας άξιζε να μετράμε μέλη της, ότι οι άλλοι ευρωπαίοι μας έχουν μόνον για να τους γυαλίζουμε τα παπούτσια και να τους είμαστε σερβιτόροι όταν καταδέχονταν να μας έρχονται σαν τουρίστες.
Χώρια που παραλίγο να μας διώχνανε κιόλας κάποια χρονιά.
Τώρα, οι επικριτές μας τι έχουνε να πουν;
Είμαστε ή όχι πια Ευρώπη; Είμαστε ή όχι τώρα Ευρωπαίοι;
Και δεν είμαστε εμείς που αλλάξαμε ρότα ώστε να «πλησιάσουμε» ή να «συντονιστούμε» τάχα με την Ευρώπη-τι λόγος…
Όοοοχι!
Η Ευρώπη είναι που ήρθε σε μας. Η Ευρώπη είναι που μας μιμήθηκε. Η Ευρώπη είναι που επιτέλους ακολούθησε τον δρόμο στον οποίο εμείς πάντα προπορευόμαστε.
Τι έχουν να πουν τώρα οι επικριτές μας, που φάνηκε σε όλο του το μεγαλείο η ανωτερότητά μας-που τώρα πια δεν θα λένε «η Ελλάδα δεν θα γίνει ποτέ  Ευρώπη», παρά θα λένε «Ευρώπη ίσον Ελλάδα και Ελλάδα ίσον Ευρώπη»;
Πρωτοπόρα η Ελλάδα και πάλι-κι ας άργησε.
Γιατί κανένας πια δεν υπολογίζει την Ευρώπη.
Αμερική και Ρωσία την βλέπουνε τώρα σαν ζητιάνα.
Έτσι δεν βλέπανε μέχρι τώρα κι εμάς;
Στη γη κανένας πια δεν την παίρνει στα σοβαρά.
Στην Αλάσκα κιόλας σκύβανε όλοι τους το κεφάλι μπροστά στο δίδυμο Αμερική-Ρωσία.
Έτσι δεν κάναμε για χρόνια κι εμείς με τους Τούρκους και οι ευρωπαίοι μας οίκτιραν!;
Ο Τραμπ πια τους Ευρωπαίους τους έχει για σκουπίδι και για τον Πούτιν είναι σαν να μην υπάρχουν.
Όπως ακριβώς είχαν ως τώρα μόνον εμάς.
Παρακαλάνε τώρα οι ευρωπαίοι να τους προσέξουν οι μεγάλοι κι αυτοί σφυρίζουν αδιάφορα.
Η Αμερική τούς βάζει δασμούς που τους Ευρωπαίους τους έχουν κιόλας γονατίσει.
Και τους λέει: κάντε ό,τι μπορείτε μόνοι σας με την Ρωσία-μην περιμένετε πια τίποτα από μας.
Έτσι δεν έκαναν και με μας για την Τουρκία;
Για να αγοράσουν οι Ευρωπαίοι-δηλαδή όλοι μας πια-όπλα που θα τους προστατέψουν από τη Ρωσία, από τώρα και στο εξής θα κάνουν το σ---ό τους παξιμάδι που λέει ο λόγος.
Θα κόβουν από την Παιδεία και από την Υγεία τους.
Όπως κι εμείς δεν κάναμε τόσα χρόνια απέναντι στην Τουρκία;
Τα δύο τοις εκατό γίνανε πέντε πια, κι άντε να βρεις λεφτά για Παιδεία και  για Υγεία-αγράμματα θα βγαίνουν τα παιδιά των Γερμανογάλλων και λοιπών και οι άρρωστοι θα νοσηλεύονται σε ράντζα, αν υπάρχουν κι αυτά.
Το πετρέλαιο θα το πληρώνουνε με χρυσάφι από δω και πέρα και οι τιμές στα ράφια των σούπερ μάρκετ όλο θα ανεβαίνουνε.
Και για να μην λέω και λέω, με μια λέξη οι Ευρωπαίοι έγιναν Έλληνες.
Και βέβαια η Ευρώπη έγινε μια Μεγάλη Ελλάδα (…μήπως αυτή είναι η Μεγάλη Ελλάδα που πάντοτε ονειρευόμασταν;..)
Για να δούνε επίσημο αμερικάνο στην Ευρώπη δεν θα ελπίζουν πια. Μπορεί μόνον καμιά φορά κάνας γιάνκης υφυπουργός περνώντας για να πάει στην Τουρκία να κάνει κάποια στάση και στο τσαρδάκι τους.
Αυτά.
Απ την 1η Ιανουαρίου του 2002, ακούγαμε όλους τους πρωθυπουργούς μας να λένε ότι η  Ελλάδα μπήκε στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης.
Από τώρα θα λέμε ότι η Ελλάδα ΕΙΝΑΙ ο σκληρός πυρήνας της Ευρώπης.
Γι αυτό σας λέω: ας έρθει τώρα κανείς να μου πει ότι η Ελλάδα δεν είναι Ευρώπη και πως οι έλληνες δεν είναι Ευρωπαίοι!

 ΘΑ 'ΡΘΕΙ ΚΑΙΡΟΣ...

Θα 'ρθει καιρός...
Θα 'ρθει καιρός...
Θα 'ρθει καιρός που η ιδιοκτησία θα είναι μια φριχτή ανάμνηση.
Θα 'ρθει καιρός που το χώρισμα της γης σε πατρίδες θα είναι μια ντροπερή θύμηση.
Θα 'ρθει καιρός που η θρησκεία θα έχει λιώσει μέσα στη αυτάρκεια σαν χιόνι στη φωτιά.
Θα 'ρθει καιρός που η οικογένεια θα είναι μια περασμένη ανεπίστροφα κατάρα.
Θα 'ρθει καιρός...
Θα 'ρθει καιρός.

 Η χτεσινή ημέρα-Δευτέρα,18 Αυγούστου 2025- θα μείνει στην Ιστορία σαν η ημέρα όπου τέθηκαν τα θεμέλια και προσδιορίστηκαν οι βασικές συνιστώσες του Τρίτου Παγκόσμιου Πολέμου.

Και έμμετρα:

ΜΕ ΓΕΙΑ ΜΑΣ…

Αύγουστου δεκαοχτώ. Εικοσπέντε.
Μέρα Δευτέρα.
Για τον μικρό γαλάζιο μας πλανήτη
Μεγάλη μέρα:

Σε καθενός ενάντια το πείσμα
ειρηνικού ανέμου,
Οι βάσεις θεμελιώθηκαν του Τρίτου
Παγκόσμιου Πολέμου.
 

 ΠΑΛΙΑ ΟΙΟΝΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΧΡΗΜΑ

 «Τα όσια και τα ιερά μας είναι το χρήμα»
Στουρνάρας

Η Τράπεζα από δω κι εξής θα λέγεται εκκλησία.
και θα ’ναι  Αγία Τράπεζα το Θησαυροφυλάκιο.
Οι παραδόπιστοι γραμμή θα μπαίνουν στον Παράδεισο,
στην Κόλαση οι φτωχοί, γιατί, το Θεό τους δε θα έχουνε.
Παπάδες θαν’ οι υπάλληλοι οι τραπεζιτικοί
ενώ θα είναι ο διευθυντής ο Αρχιεπίσκοπός τους.
«Χρήμα ημών...» το οικείο μας «Πάτερ ημών…» θα λέμε,
το «παραχρήμα» ασέβεια δε κατάπτυστος θα γίνει.
Το Δισκοπότηρο-εύκολο-θα γίνει Χρυσοπότηρο
Και στο εξής πλωτός ναός θα λέγεται το κότερο.
«Γ… τον πλούτο σου» θ’ ακούς από βλασφήμων χείλη,
«Κρυφό σχολειό» οι γιατροί θα λέν τώρα το φακελάκι,
θα γίνουν οι Ιεραποστολές Χρηματαποστολές,
Κι ως ο Θεός τον Υιό γέννησε, και το Χρήμα
Χρήμα σαν πρώτα θα γεννά: εδώ αλλαγή δεν έχει.
Λεφτούγεννα στο Μπάκιγχαμ θα έχουμε ετησίως
μιας και παλάτι μόνο αυτό μας έχει μείνει αισίως,
η Εβδομάδα των Παθών θα ’ν’ Εβδομάς Πτωχεύσεων
κι η Ανάσταση Ανάκαμψη των απαισίων υφέσεων.
Κι έτσι αυτά να γίνουνε αν δεν μου γίνει η χάρη,
δέχομαι τότε φίλοι μου, η Φτώχεια να με πάρει…



ΈΠΕΣΕ ΠΟΛΩΝΙΚΌ ΑΕΡΟΠΛΆΝΟ

Να ‘τανε λέει ελληνικό το που ’πεσε αεροπλάνο…
και να μην είχε πολωνούς μα έλληνες επάνω…
και να ’χε τους τρακόσιους της μισητής Βουλής μας,
ήγουν τους μόνους αίτιους της μοίρας της κακής μας…
Μα τέτοια τύχη πού για μας...εμείς αντί για κείνους
καθημερνά πεθαίνουμε-θύματα όχι σμήνους
που ένα του ένα τα σαθρά πέφτουν αεροπλάνα,
μα απ’ της Οικονομίας τους τα λαοκτόνα πλάνα.





CERN-ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ
ΤΗΣ ΓΕΝΕΥΗΣ
10-9-08

Τι άσκοπα τα λεφτά τους που χαλάνε
αυτοί οι ανεκδιήγητοι Ευρωπαίοι!
Το Σύμπαν θέλουνε να δούνε λέει
πώς άρχισε! Και χρόνια κουβαλάνε

και χτίζουν ένα τούνελ στη Γενεύη
που στην αρχή του κόσμου θα τους πάει-
πριν απ’ του χάους τα πηχτά ερέβη
κι ο Χρόνος πριν αρχίσει να μετράει…

Επιστημονικές, χαζές σπατάλες…
δε ρώταγαν και κατά δω κανέναν
να μάθουν τις αλήθειες τις μεγάλες
που τώρα θα τους πει αυτή η πέννα:

Γιατί, το Σύμπαν μας, ω! προφεσόροι
από έλληνα έναν είχε ξεκινήσει,
το πάμμικρο όταν Σύμπαν είχε-a priori-
με το ποδάρι του αυτός κλοτσήσει.

Όλα απ’ τους έλληνες δεν ξεκινήσαν;
Κάτι αντίθετο έχετε να πείτε;
Πού πρώτοι οι έλληνες-πέστε!- δεν ήσαν;
Βλέπετε; Δεν μιλάτε: συμφωνείτε!

Κι έσπασε αυτό κι απλώθηκε και τρέχει
κι από κοντά ο έλληνας το έχει
γιατί εκτός που ξέρει να κλοτσάει
πολύ καλά κατέχει κι από χάη…

Και μη φοβόσαστε πως μαύρη τρύπα
το CERN που ίσως γεννούσε, θα σας χάσει-
το ξέρω και ως τώρα ας μην το είπα:
όλες ο έλληνας τις έχει μάσει,

και τις κουβάλησε μες στην Ελλάδα
και από τότε εκείνες καταπίνουν
κάθε που είχε ο λαός ικμάδα
τόσο, που αρχίσανε πλέον να κλείνουν…

Λοιπόν την τέτοιαν αναζήτησή σας
αφήστε την και άλλο κάτι πιάστε.
Και πια τον άχρηστο επιταχυντή σας
σε μας παρακαλώ να τον περάστε:

έχει πολλά εδώ να επιταχύνει-
όπως μ’ αυτό το ποίημα κάνει τώρα
που στο τετράστιχο ετούτο κλείνει
αλλιώς πολλά θα έλεγε ακόμα.

 Αγαπητέ κύριε Σβατζενέγκερ
Δάβασα τα λόγια σου για τον Τραμπ.
«Πρόεδρε Τραμπ μόλις είδα τη συνέντευξη Τύπου με τον Βλαντιμίρ Πούτιν και ήταν ντροπιαστική. Στεκόσουν εκεί σαν ένα μικρό λευκό ζυμαρικό, σαν θαυμαστής του. Εννοώ ότι αναρωτήθηκα πότε θα του ζητήσεις αυτόγραφο!
Ξεπούλησες το σύστημα Δικαιοσύνης, τις Μυστικές Υπηρεσίες και πάνω από όλα τη χώρα μας. Είσαι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, δεν θα πρέπει να το κάνεις αυτό. Τι συμβαίνει με σένα;
Πού πήγε η δύναμη του Ρόναλντ Ρίγκαν όταν είπε “κύριε Γκορμπατσόφ γκρέμισε το Τείχος του Βερολίνου”», είπε με αυστηρό ύφος.
Πρόεδρε Τραμπ θυμήσου, η Αμερική πρώτα.»   

Κατηγορείς τον Τραμπ λέγοντάς τον «θαυμαστή» του Πούτιν.
Είναι για κατηγόρια όταν κάποιος-θαυμαστός και ο ίδιος μάλιστα-θαυμάζει κάτι αξιοθαύμαστο;
Κύριε Σβαρτζενέγκερ μάθε ότι στον κόσμο των πουλιών εκτός από τα γεράκια υπάρχουν και περιστέρια.
Είδες μόνον Προέδρους-γεράκια μέχρι τώρα στην χώρα, και αγνοείς ότι υπάρχουν και Πρόεδροι-περιστέρια.
Λοιπόν ο Τραμπ μας είναι περιστέρι κύριε Σβατζενέγκερ.
Δεν σου το λέω με κακία, όμως πρέπει να το συνηθίσεις κι αυτό.
Και τα περιστέρια κύριε Σβαρτζενέγκερ εργάζονται για την Ειρήνη.
Και σοφία έδειξε ο λαός που ανάδειξε ένα περιστέρι για Πρόεδρο.
Γιατί θα έπρεπε όλοι οι Αμερικανοί Πρόεδροι να είναι εχθροί με την Ρωσία;
Για ογδόντα χρόνια η Ρωσία δεν έκανε κάτι ενάντια στις ΗΠΑ.
Αν όταν την περισφίξαμε με τον βρόχο του ΝΑΤΟ από παντού αυτή αντέδρασε, δεν το θεωρείς αυτό φυσικό;
Αν αντίθετα το θεωρείς αξιόποινο, τότε θα έπρεπε να έχεις σκοτώσει όλες τις γάτες των ΗΠΑ-ή τουλάχιστον του Λος Άντζελες όταν ήσουν Κυβερνήτης της-γιατί ξέρεις φαντάζομαι πόσο επιθετικές οι γάτες γίνονται όταν τις περιορίσεις σε έναν κλεισμένο από παντού χώρο.
Αυτά ήθελα να σου πω κύριε Σβαρτζενέγκερ, με αγάπη για σένα και για τις ΗΠΑ και για την ειρήνη του κόσμου μας.

 ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ 2011

Καλήν ημέραν άρχοντες
και βγάλτε το σκασμό σας
τα που σας πρέπουν κάλαντα
να πω στ’ αρχοντικό σας.

Γιατί για τα Χριστούγεννα
τα φετινά, άλλα πρέπει
να είναι όσα θα ειπωθούν
κι όχι τα ως πάλαι έπη.

Γιατί η Κρίση μέστωσε
στων Αθηνών την πόλη-
και ας κοιμάται ο λαός
μα η φύση κλαίει όλη.

Και μια σπηλιά της Βηθλεέμ
η Αθήνα έχει γίνει
έλληνες-βόδια αφού κι αυτή
αισίως εντός της κλείνει.

Βόδια που δέχονται βουβά
και ζεύγλα και βουκέντρα
ενώ γι αυτά δακρύζουνε
πουλιά, λουλούδια, δέντρα.

Και με Ιωσήφ πια Όλι Ρεν,
τη Μέρκελ Παναγία,
αντίο χριστουγεννιάτικες
και λάμψη και μαγεία.

Κι αντί των μάγων των γνωστών,
μια φτώχεια ως τα μπούνια
μάγοι άλλοι μας εφέρανε:
Τρισέ, Στρος Καν, Αλμούνια.


Γεια σας λοιπόν πολιτικοί
που γλωσσοκοπανάτε
για να δικιολογήσετε
τα όσα μας βουτάτε.

Που οχυρωμένοι πίσω από
τον καπιταλισμό σας
το κάθε ευρώ μας κάνετε
κεφάλαιο δικό σας.

Γεια σου και σε Γιωργάκη μου
που είπες λεφτά υπάρχουν
κι οι έλληνες για να τα βρουν
ακόμα οι δόλιοι ψάχουν.

Γεια σου Γιωργάκη που μυαλό
δεν έχεις στο κεφάλι
γι αυτό και πονοκέφαλους
δεν έχεις, ούτε ζάλη.

Πρωθυπουργό που σ’ έκανε
όχι η ικανότητά σου
αλλά το τάχα καθαρό-
μα βρώμικο-όνομά σου.

Και όπως ο παππούλης σου
για μια πρωθυπουργία
αλυσωτούς μας πέταξε-
ο αλήτης- στην Αγγλία

και όπως ο μπαμπάκας σου
πρωθυπουργός για να ’ναι
μες στην ΕΟΚ μας έριξε
και πέρα οι άλλοι πάνε,

έτσι κι εσύ πειθόμενος
τοις ρήμασι τοις κείνων
το αίμα όλο ερούφηξες
των δόλιων των ελλήνων.

Και ξέρεις «κείνοι» ποιοι είναι δα:
οι φίλοι οι πλούσιοί σου
που σ’ έχουν καραγκιόζη τους
για να γελούν μαζί σου.

Μα ζώντας συ στον κόσμο σου
και στην κοντή θωριά σου
δεν βλέπεις όσα γίνονται
γύρω, μπροστά, κοντά σου.

Μόνο με το ανέκφραστο
μιλάς βλακώδες σου ύφος
και είναι για τους έλληνες
τα λόγια σου σαν γρίφος.

Μα μη σε νοιάζει Γιώργο μου
που να μιλάς δεν ξέρεις.
Μ’ επιμονή κι υπομονή
κι αυτό θα καταφέρεις…

Συ, άσχετος πολιτικής,
Κόμματος άρχεις τώρα-
θα σου γλιτώσουν μιας εκεί
Γραμματικής τα δώρα;

Και σε ακούει ο λαός
και ήσυχον σ’ αφήνει
αντί-γιατ’ ειν' ανόητος-
το στόμα να σου κλείνει.

Γεια σου Γιωργάκη μιαρέ
μαέστρο της ρεμούλας
που με τις σάρκες τρέφεσαι
μίας Ελλάδας δούλας.

Που αρσακειάδα είσαι μπρος
στον Πρόεδρο της χώρας
μα στο λαό λαύρος ορμάς
μετά μεγάλης φόρας,

και μπαίνεις μες στο σπίτι του
και τονε κατακλέβεις
γι αυτό κι απ’ την καρέκλα σου
αρνιόσουν να κατέβεις.

Καλή σου μέραν άρχοντα
που όλο το σκυλολόι
το μάζεψες και το ’βαλες
απύλωτα να τρώει.

Είσαστε περισπούδαστοι
όλοι θεατρινίσκοι.
Όποιος σηκώσει ό,τι βρωμά,
σάς αποκάτου βρίσκει.

Γεια σου αγέλαστο ρομπότ
μαμούχαλε Γιωργάκη
που ο θεός δε σου ’δωσε
τόσο έστω μυαλουδάκι,

μα σου ’δωσε ένα όνομα
και συ μ’ αυτό για ξύλο
και δείχνοντας πρωτόφαντο
και μέγα ένα ζήλο

όλα ρημάδια τα ’κανες
χτυπώντας γύρω αράδα
και δυστυχία κατάφερες
να φέρεις στην Ελλάδα.

Που δεν το νιώθεις οι ευρωπαίοι
γερά πως σε δουλεύουν
και ότι τύπους σαν και σε
να έβρουνε γυρεύουν,

που λένε "vαι" και "μάλιστα"
και πάντα υπάκουοι είναι
όταν οι φράγκοι θα τους λέν
"γυάλισε!", "σκάψε!", "πλύνε!",

μόνο για μέγιστη τιμή
το έχεις να σου δίνουν
φράγκικα χέρια καρπαζιές
που πιο θα σε κοντύνουν.

Και που ηλίθιος ή άτιμος
ή βλάκας να ’σαι πρέπει
απ’ την κλεψιά όλη η κλίκα σου
γεμάτη να ’χει τσέπη,

και συ να κάνεις σαν να μη
χαμπάρι το 'χεις πάρει:
δεν ήσουν για πρωθυπουργός
και μη γυρεύεις χάρη

λέγοντας "δεν το ήξερα"-
ποιος τότε θα το ξέρει; :
τα δάχτυλα ό,τι κάνουνε
το αγνοεί το χέρι;

Γεια σου και όποιε υπουργέ
που έναν παρά δε δίνεις
για τίποτα, μόνο κοιτάς,
αρπάς και καταπίνεις.

Και διόλου δε σκοτίζεσαι,
γιατί καλά γνωρίζεις
ότι αρκεί να εκλεγείς
και ύστερα αλωνίζεις

σε πορτοφόλια αλλότρια
και περιβόλια ξένα,
χωρίς ποτέ λογαριασμό
να δίνεις σε κανέναν.

Κοιμήσου ήσυχα. Όλοι αυτοί
που κλέβουνε μαζί σου
σαν μέλισσες βασίλισσα
φυλάνε τη ζωή σου.

Γιατί αν τους πάθεις τίποτα
και μέσα μπεις στην κάσα
αμέσως τότε κόβεται
και η δική τους μάσα.


Καλήν ημέρα Μέρκελ μου
που άρχεις της Ευρώπης
μα που όλα τα κατάντησες –
κατά πως λεν- της Πόπης...

Που το τιμόνι άρπαξες
εσύ της Ευρωζώνης
κι οι άλλοι ας μένουν πίσω σου
όμως εσύ γκαζώνεις.

Κι ο κακομοίρης Σαρκοζί
απ’ τη φούστα σου κρεμιέται
κι έτσι γελιέται ο φουκαράς
πως για ίσος σου περνιέται…

Γεια σου και Βενιζέλε μας
με το Οικονομικών σου,
που όμως φτερά δε σου ’δωσε
μα σου ’γινε ο χαμός σου.


Και συ Καρατζαφέρη μου
τη ρότα μην αλλάζεις
και την Κωνσταντινούπολη
απ’ τη σκέψη σου μη βγάζεις.

Και τον ναυτίλο Άδωνι
Φλαντανελλά ειπέ τον
κι ενάντια στην τουρκική
Πόλη ξαμόλησέ τον.


Ως για σε Τσίπρα τράβα μπρος.
Έτσι που ειν’ όλοι αχρείοι
πρωθυπουργό και γρήγορα
η Ελλάδα μας σε χρίει.

Καλήν ημέραν άρχοντες
που η αξία σας όλη
είναι ό,τι μας επήρατε
από το πορτοφόλι.

Γεια σας που οι καρέκλες σας
τόσο ένα είναι μαζί σας
που πάνω τους σα φύγετε
θα μείνει το πετσί σας.

Που όλα ισοπεδώσατε
κι έτσι έχετε ρημάξει
που Ηρακλής χρειάζεται
να βάλει κάποια τάξη.

Γεια και χαρά σας άρχοντες
που αντίς αρχοντιλίκι
ολόγιομο καθένας σας
μ' ακαθαρσίες καθήκι..

Γελοίοι! τάχα που ήρθατε
τη φτώχεια να ταϊστε
κι αντίς γι αυτό τη γδύσατε
πλούσια εσείς να ζήστε.

Με δέκα που μασούσατε
ακούραστες μασέλες
στου έρμου λαού τον κορβανά
κολλώντας σαν αβδέλλες.

Που τόσο χώρα έχετε σεις
και κόμματα ταυτίσει,
που την πατρίδα έχουμε
την ίδια μας μισήσει.

Που διοίκηση για σας θα πει
κλεψιά και αγυρτεία
κι αντί για κύριοι νά 'σαστε
είσαστε αλητεία.

Μα ήρθε το τέλος σας αισχροί!
Τίποτα δε σας σώζει!
Μαύρο κοράκι του Χαμού –
ακούτε;-η νιότη κρώζει!

Καλήν ημέρα να σας πω;
Όμως εσείς οι ίδιοι
του Άδη πόρτα ανοίξατε
με χρήμα γι αντικλείδι.

Δε θα σας πω άλλο τίποτα.
Ό,τι ν’ ακούστε είστ’ άξιοι
επάνω απ’ τα κουφάρια σας
ο Λαός θα το φωνάξει.

Γεια σου κι εσύ πόρνη τιβι
που όσοι δημοσιογράφοι,
από τα χέρια του Λαού
ν’ απολυθούν τους γράφει.

Που απ’ τα πολλά παράθυρα
που ανοίγεις χρόνια τώρα
γερά επούντιασε και ιδού!
αρρώστησε όλ’ η χώρα.


(Και συ πού είσσι Πάγκαλε;
Έλα να με βοηθήσεις
κι εγώ όσους δεν έβρισα
έλα εσύ να βρίσεις!..)

Καλήν ημέρα υπουργέ
της άμοιρης Παιδείας
τα όρια που ξεπέρασε
πλέον και της αηδίας

κι όταν ακούμε να μιλούν
γι αυτήν, δεν αντιδρούμε,
γιατί άλλο δεν προσμένουμε
χειρότερο να δούμε.


Καλήν ημέρα σου Άκη μου
που αν ζούσε ο Μουσολίνι
στη γελοιότητά σου μπρος
το γόνυ θα είχε κλίνει

και στην μεγαλοπρέπεια
των χειρονομιών σου
σα γρίπη ενώπιον θα 'νιωθε
βαρείας κάποιας νόσου.

Καλή σου μέρα που λεφτά
μας στοίχισαν τα όπλα
τριπλάσια με όσα εφάρμοσες
για να μασήσεις κόλπα.


Καλήν ημέραν άρχοντες
κι αν είναι ορισμός σας
πως πλέον πάει, ξοφλήσατε,
να πω στ' αρχοντικό σας.

Γεια σας και να μας γράφετε
καμιάν επιστολή
μιας και στα πορτοφόλια σας
θα λείψουμε πολύ.


Γεια σου ΠΑΣΟΚ που έδωσες
της μάσας τη σκυτάλη
να φάει λίγο κι η «Δεκσά»
και πια την πήρες πάλι

για ν’αποσώσει το ΠΑΣΟΚ
αυτό που είχε αρχίσει:
το κράτος που εδιάλυσε
να το αποδιαλύσει.


Γεια σας και σας ω! φοιτητές!
που όλα σας τα ’χουν πάρει
και που ένα ξεροκόμματο
σας δίνουνε για χάρη.

Και σεις γι αυτό τι κάνετε;
Τίποτα! Μια απραξία
η μόνη σας αντίδραση
και μια αδιαφορία.

Πιύ ’ναι οι ώρες ξεγνιασιάς;
πού η ανεμελιά σας;
Της νιότης πού οι τρέλες σας;
Και πού-πού η χαρά σας;

Ούτε βιβλία δεν έχετε.
Κλεμμένα είναι μακριά σας
κι ολοθλιμμένα σας κοιτούν
κι αυτά και τα όνειρά σας.

Λοιπόν έτσι θα κάθεστε;
Ανήμποροι σεις είστε;
Εμπρός! Σκωθείτε! Τρέξετε!
Ορμήστε! Πολεμήστε!

Πίσω ξανά σεις πάρτε τα!
Με πάθος διεκδικείστε
αυτό που σας στερήσανε!
Και φειδωλοί μην είστε:

σε όποια πράξη ενάντια τους
σας σπρώχνει η θεία ορμή σας,
οι αδικημένοι όπου γης
παλεύουνε μαζί σας.

Ορμή! Απαίτηση! Φωνή!
Κι εκείνες αν δε φτάσουν,
τότε τα χέρια σας, Καλοί,
μαχαίρι! όπλο! ας πιάσουν!

Τον λιόντα , μον’ του κυνηγού
η σφαίρα θα τον χάσει.
Τα Ξόανα τότε ειν΄άχρηστα-
ένας ο Θεός: Η ΔΡΑΣΗ!

Της Νίκης το συντρόφεμα
φίλοι για να κερδίστε
Δε θέλει κανακέματα
και γλύψιμο όπου φτύστε.

Δε θέλει «σας παρακαλώ»,
δε θέλει «ελεήστε!..»
Θέλει έργα: Θέλει πόλεμο!
Θέλει ζωές να σβήστε!

Θέλει στα μάτια φλόγισμα!
Θέλει στο χέρι αξιότη!
Θέλει την άκρατην ορμή
της νιότης σας την πρώτη!

Θέλει αλήθειες να ειπωθούν-
αλήθειες που ν’ αστράψουν
και κάθε σάπιο και μιαρό
αλύπητες, να κάψουν.

Ελεύτεροι να ζήσετε!-
κι αυτό το κάνει ο αγώνας!
Αν όχι, σκλάβους θα σας βρει
κι ο άλλος ο αιώνας.

Στεφάνια αν θέλετε χρυσά
η Δόξα να σας πλέξει,
δεν είναι «ζητιανέψετε»,
«αρπάξτε!» είναι η λέξη!

Κανόνες που εθέσπισαν
οι φαύλοι αν ακλουθάτε,
μες στο τσουβάλι τους δετοί
για πάντα θα μετράτε.

Μικρέ ή μεγάλε σπουδαστή
η ώρα σου έχει έρθει-
και πια-κι ας θες-δεν κρύβεται
η ιερή σου μέθη.

Το κράτος τους συθέμελα
να τρέμει αν δεν το κάνεις
ζήτουλας τότε κι έζησες,
ζήτουλας θα πεθάνεις.

Αγκάθι αν πολύαλγο
δε γίνεις στο πλευρό τους
τότε νερό είσαι γάργαρο
για τον νερόμυλό τους.

Στην άκρια η πέτρα αν δε βαλθεί
άβατος μένει ο δρόμος.
Αν δεν σκοτώσεις το θεριό
δεν σταματάει ο τρόμος.

Από τα νιάτα δεν ζητά
ο λαός μακάριον ύπνο.
Ζητάει γεύμα γιορτινό
κι ίδιο με όλους δείπνο.

Δε θέλει να κρυβόσαστε
πίσω από τα βιβλία.
Θέλει ακράτηγη ορμή.
Και θέλει ωμή τη βία.

Εβγάτε και αστράψετε
μον’ νιάτα όπως μπορούνε:
που ως και τ΄ αστέρια όταν σας δουν
κι εκείνα να ντραπούνε!

Τώρα δεν έχει μαθητές.
Τώρα δεν έχει νέους-
τώρα έχει μόνο μαχητές-
Μεστούς! Τραχιούς! Ωραίους!

Για να φλογίσει, νέοι μου,
ο ήλιος της Πατρίδας
θέλει-η Αχόρταστη!-κορμιά
στη ρίζα κάθε αχτίδας.


Γεια και οι τρακόσοι της Βουλής
που η χώρα θα σωνόταν
μον’ αν καθένας από σας
ευθύς ξεπαστρευόταν.


Καληνημέρα βομβιστές –
λιοντάρια δίχως χήτη-
προσέξτε μη απ' τις βόμβες σας
ανοίξει καμιά μύτη…

Κι αφήστε τους ανέμυαλους
εκείνους καμικάζι-
παλαιστινίους κι ιρακινούς-
το αίμα τους που βράζει,

να πάνε να σκοτώνουνε
κι άλλους και τον εαυτό τους-
λαοί αυτοί είναι βάρβαροι
καλούς δεν έχουν τρόπους,

και -οι άξεστοι- αφανίζουνε
τους εκμεταλλευτές τους.
Γι αυτούς καμία ποίηση
δεν θα 'χει αναπαίστους.

Ενώ για σας, τους ευγενείς,
που φέρεστε ανθρωπίνως
πολλά ποιήματα κρατεί
των ποιητών το σμήνος,

Και ξέρετε-ω θεοσεβείς
πολιτισμένοι φίλοι;
Στις βόμβες σας μη βάλετε
λέω, ξανά, φυτίλι,

μα ένα μαγνητόφωνο.
Κι όσοι από κει περνούνε
αντί για κρότους βάρβαρους
"μπαμ!" μια φωνή ν’ ακούνε!..


Καληνημέρα Ευρώπη συ
που ενώνεσαι ολοένα
μ’ ακόμα είναι τα κράτη σου
ανάμεσά τους ξένα.

Και τρώγονται ποιο πιότερο
θα κλέψει από τ' άλλο
και που –τυχαίως...-τρώει καλά
πάντα το πιο μεγάλο…


Καλήν ημέρα Κου Κου Ε
που στη Βουλή όταν μπήκες
πια όχι όπως ήξερες
αλλά όπως τα βρήκες.


Γεια σου Ελλάδα που όλοι σου
οι πολιτικοί «τα πιάνουν»
και βίλλες χτίζουν κι όμορφη
ζωή και πλούσια κάνουν.


Καλήν ημέρα ιερείς,
ληστές του λαού με γάντια
που ευθύνη έχετε τρανή
στης χώρας την κατάντια

και που αν τα ράσα βγάζατε
και παύατε το ψέμα
νέο και ολοζώντανο
θα ’βαζε η χώρα αίμα.

Γεια σου Εκκλησά πόρνη γριά
και πολυστοματούσα
όπου αμπέλια εσύ τρυγάς
είτε φτωχά είτε πλούσ’α

και δυναμώνεις και πολύ
περσότερο ληστεύεις
και δεν σε νοιάζει σ’ οποιανής
δίχτυα κι αν πέφτεις χλεύης.

Γεια σου Εκκλησία πονηρή!
Κοράκι του θανάτου!
Που είναι για σένα η ζωή
στέρνας χρυσός απάτου.

Κι όλο ρουφάς κι όλο μασάς
και όλο και χοντραίνεις
κι άμετρα ας έχεις θύματα
και πάλι δε χορταίνεις.

Γεια σου Εκκλησά που του θεού
τις σάρκες συ ξεσχίζεις
και τον Παράδεισο πουλάς
και Κόλαση κερδίζεις.

Γεια σου Εκκλησία ύαινα
που όχι των ζωντανώνε
μα και νεκρούς σα βρίσκεις, τρως
τις σάρκες και κεινώνε.

Γεια σου Εκκλησά που όπου δεις
πόνο και δυστυχία
πουλάς νεράκι καθαρό
για μια περιουσία.

Γεια σου Εκκλησά, Μοίρα κακή
του άμοιρου τ' ανθρώπου-
ανθρώπου γέρου ή μικρού-
ανθρώπου όποιου τόπου,

που αν υπήρχε διάβολος
θα 'σασταν συνεταίροι
αρκεί και μες στην Κόλαση
νσ 'ταν να βάλεις χέρι.


Γεια σου Αβραμόπουλε και συ
της Αρκαδίας τζιμάνι
που δέκα η αγυρτεία σου
κι η αλήθεια σου μια κάνει.

Οι χίτες σε ψηφίσανε
κι οι ταγματασφαλίτες
της Τρίπολης, που μέσα της
κρυφτήκαν -οι αλήτες-

όταν του Εμφύλιου κόπασε
η λαύρα και η πύρα,
γι αυτό και μυρωμένος συ
με τέτοια είσαι μύρα.

Γεια σου επισκόπου η θωριά
κι η μυλωνά καρδία:
δούλευε-δούλε-δούλευε
το λαό μας με μανία.

Στη γη επάνω βρέθηκες,
κάτι να κάνεις πρέπει.
Και κάνεις: τη γεμάτη σου
ταϊζεις ακόμα τσέπη.


Γεια σας και πάλι ω! υπουργοί
της Εθνικής Αμύνης
που ούτε σας τα τρισέγγονα
δεν θα χαθούν εκ πείνης,

αφού απ’ όσα γι αγορές
στους ευρωπαίους σκάζετε
δύο φορές περσότερα
στη μέσα τσέπη βάζετε.


Καλήν ημέρα πρόεδρε
και σένα της Βουλής μας
του Καταγώγιου αυτού ληστών
και διαφθοράς και μίζας.

Κάπελας είσαι άριστος:
σ’ ένα μπουρδέλο πρέπει
μία τσατσά καθώς εσύ
που όλα να τα βλέπει,

και όλα με την πορνική
την αύρα να τα ντύνει
ώστε απ’ αυτόν τον τζερτζελέ
να κονομάει και κείνη.


Καλήν ημέρα και χρηστοί,
θείοι βιομήχανοί μας
που το δαιμόνιο σ’κώνετε
στα ύψη της φυλής μας

και όταν κάτι πάει στραβά
κι έχετε γκίνιες, τότε
τους αστακούς αφήνετε
κι εργαζομένους τρώτε.


Όμως πολλά τα έγραψα
κι ειν’ ώρα να τελειώνω
ώστε να γράψω κάτι τι
και για τον νέο χρόνο.

Λοιπόν καλά Χριστούγεννα
εύχομαι σ’ όλους τώρα.
Του χρόνου πάλι-ως τότε αν
υπάρχει ετούτη η χώρα.

Κι εδώ που τραγουδήσαμε
η πέτρα έχει ραϊσει
κι ο νοικοκύρης του σπιτιού
γρήγορα θα λακίσει.

                -----





ΣΑΜΑΡΑΣ ΕΝ ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΑΠΟΡΙΑ

Πρέπει ν’ αλλάξω ρότα ρε γαμότο.
Δεν πάει πια το πράμα με τη Μέρκελ.
Παιδί γραικός με ούννα δε σκαρώνουν-
Το ’πε πριν τόσα χρόνια και ο Μέντελ.

Η Γερμανία αρχίζει να ρετάρει.
Σε λίγο για προστάτης δε θα κάνει.
Πώς να το πρόβλεπα; Πριν δύο χρόνια
καθένας θα ’πεφτε σ’ αυτή την πλάνη.

Τώρα γοργά πρέπει να έβρω κάποιον
και την κατάσταση να ισορροπήσω.
Με τον Ομπάμα! Ναι! Με τον Ομπάμα
πρέπει ένα ραντεβού γοργά να κλείσω.

Την ευρωπαϊκή πρέπει να δείξω
πως ν’ αποφύγω προσπαθώ παγίδα…
και όλοι έχουν αρχίσει να μιλάνε
πως πάει καιρός πολύς που δεν τον είδα…

Του έχω κάνει κρούσεις μα δε θέλει.
Και όμως, εξαρτάται από κείνον
για πόσο ακόμα εγώ θα συνεχίσω
πρωθυπουργός να είμαι των Ελλήνων.

Και τελευταία οι αμερικάνοι
έχουνε με τους τούρκους ένα γίνει.
Κι αυτός ο Κέρι όλο εκεί πηγαίνει
και όσο και να ’ναι αυτό μου τήνε δίνει.

...Να πάω…,  να συζητήσω για Συρία…,
να δείξω τάχα πως κι εγώ έχω ρόλο
στο έργο «Μέση Ανατολή»…  «Περσία»…
κι όχι πως τραγουδώ μονάχα σόλο!

Τουλάχιστον ο Εξωτερικών μου
να συναντιόταν λίγο με τον Κέρι…
Μα για τους Γιάνκηδες θαρρώ είναι κείνος
καμένος σαν και μένανε από χέρι…

Τέλος, δεν ξέρω… πρέπει μ’ έναν τρόπο
στους αμερκάνους σύντομα να δείξω
ότι σιγά σιγά ξεκόβω από τη Μέρκελ
κι ότι σε κείνους άγκυρα θα ρίξω.

Ο κόσμος-τι να γίνει;-έτσι επλάστη:
κάθε μικρός να έχει έναν προστάτη.
Εγώ απλά υπακούω στους κανόνες.
Γι αυτό σας λέω: πρέπει να κάνω κάτι…



ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ, 23 ΑΠΡΙΛΗ 2013, Ο ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ
ΣΥΝΑΝΤΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΟΝ ΚΕΡΙ.
ΚΑΙ ΝΑ ΤΙ ΤΟΥ ΕΙΠΕ:
……………………………………………………………
Ο Αντώνης κύριε Κέρι μου, μάθετε μια για πάντα,
δεν είναι φιλογερμανός. Λίγο μπερμπάντης είναι
κι η Μέρκελ του εγιάλισε. Αυτή λοιπόν του είπε
πως για να πέσει θα ’πρεπε να κάνει ό,τι του λέει.
Και του ’πε ότι «ναι» να πει έπρεπε στο Μνημόνιο.
Και τι να έκανε κι αυτός τη Μέρκελ για να ρίξει;..
Τόνε καταλαβαίνετε κι εσείς… είσαστε άντρας…
Όμως δεν εσταμάτησε τις ΗΠΑ ν’ αγαπάει.
Στις ΗΠΑ δεν εσπούδασε; Και πάμπλουτος δεν είναι;
Θα του ήταν δυνατό ποτέ να μη εσάς λατρεύει-
εσάς που του εγγυόσαστε την που ’χει περιουσία;
Πρέπει ύστερα να ξέρετε πως όλο του το σόι
και πλούσιοι ήταν και Δεξοί όσο δεν παίρνει άλλο.
Γι αυτό σας λέω φίλτατε μη τον παρεξηγείτε
που στο τηλέφωνο συχνά μιλάει με τη Μέρκελ.
Γλυκόλογα ανταλλάζουνε καψούρες καθώς έχουν.
Αυτός μάλιστα τίποτα δε λέει-λέει εκείνη
κι αυτός μονάχα λέει «ναι, ναι ναι ναι ναι γλυκειά μου…»
Τίποτε για πολιτικά δε λένε, όρκο παίρνω!
Μα τώρα, είδε ο Σαμαράς πως τον παραμελείτε
τα σούρτα φέρτα έπαψε που είχε στη Γερμανία
και μόνο εσάς αποζητά με περισσή μανία.
Και το Δεξό του γέρνοντας στον ώμο μου κεφάλι
κάθε ημέρα ο φουκαράς κλαίει με μαύρο δάκρυ
και μου ζητά μες σε λυγμούς να έρθω να σας έβρω
κι αφού σας δώσω τα θερμά τα χαιρετίσματά του
να έβρω οπωσδήποτε και γρήγορα έναν τρόπο
ώστε είτε να ’βλεπε εσάς είτε τον Πρόεδρό σας.
Γι αυτό και σας παρακαλώ κι εγώ με τη σειρά μου
δεχτείτε κύριε υπουργέ λιγάκι να τον δείτε…
Κι όχι πως κόφτομαι γι αυτόν, μ’ αν δεν τα καταφέρω
τότε φοβάμαι μη αυτός από υπουργό με παύει
και τότε και τ’ αυγά εγώ και τα καλάθια χάνω.
Και τι ζητάει ο φουκαράς; Πέντε λεφτάκια μόνο
ίσα για να σας πάρουνε οι φωτογράφοι πόζες.
Κι ας μην ειπείτε τίποτε σπουδαίο ή μεγάλο
μόνο ένα «γεια σου» πέστε του καλέ μου κύριε Κέρι…
Σαν το παιδάκι το μικρό μου κλαίγεται ο καημένος:
«Μήτσο», μου λέει, «γιατί κανείς να με ιδεί δε θέλει;
Τι το στραβό έχω εγώ που ο Ερντογκάν δεν έχει
και κάθε τόσο πάει εκεί ο Κέρι και τα λένε;
Κι εμένα μάνα μ’ έκανε. Κι αν δεν επηρεάζω
Συρία, Ιράκ κι Αφγανιστάν, μα κι ούτε κάτι κάνω
που να θυμώσει τις πολύ αγαπητές μου ΗΠΑ.
Ούτε Μπουργκάς κάνω εγώ, ούτε στους ρώσους πάω,
ούτε απ’ τους πλούσιους λεφτά παίρνω. Και τα αέρια,
κι όσα πετρέλαια θα βρουν δικά τους είναι όλα.
Το Ισραήλ το αγαπώ. Κι ό,τι αγαπούν οι ΗΠΑ
με την αγάπη μου κι εγώ τη φλογερή το σκέπω.
Σ’ ό,τι μου πούνε λέω ναι κι ό,τι μου λένε κάνω.
Ε, δεν αξίζω μια ματιά ή λέξη τους καμία;
Αφότου εδεχτήκανε στη χώρα τους τον Τσίπρα
εμένα μ’ απαράτησαν σα να ’μουν αποπαίδι.
Και αν η τύχη το ’φερε κι αγάπησα τη Μέρκελ
αυτοί γιατί να μ’ αγνοούν; Από έρωτα δεν ξέρουν;
Κι ακόμα να! Ορκίζομαι, πες τους, τη Μέρκελ πάλι
να μη ούτε στον ύπνο μου την ξαναδώ ποτέ μου.
Μήτσο μου αμάν! Πέντε λεφτών ακρόαση γυρεύω!»
Και συμπληρώνει φιλικά-ξέρετε, σαν αστείο..:
«Και κοίτα μην καταπιαστείς Μήτσο μου με τη μόδα
και την ιερή αποστολή που έχεις την ξεχάσεις.
Άσε για λίγο τσάκιση σπαθί στα παντελόνια,
ξέχνα γραβάτες ασορτί με ζώνες και παπούτσια
κι όλα τα δονζουανίστικα τερτίπια σου εκείνα.
Αυτά θα τα ’βρεις σα θα ’ρθεις και πάλι στην Αθήνα.
Για τώρα έχεις ιερό στη γη προορισμό σου
να πείσεις τους αμερκανούς να με δεχτούν. Ναι Μήτσο;..
Όπως ο Ανταίος πα’στη γη δυνάμωνε ακουμπώντας
έτσι να μ’ ακουμπήσουνε λιγάκι τους ζητάω
αλλιώς ο Τσίπρας-Ηρακλής να με κερδίζει βλέπω…»
Αυτά μου είπε ο Σαμαράς κλαίγοντας κύριε Κέρι.
Και να γνωρίζετε καλά πως λίγο αν τον δείτε,
μετά ό,τι κι αν ζητήσετε θα το ’χετε ορισμένως.
Την Κύπρο ας πούμε, κάντε την μετά ό,τι σας αρέσει.
Αντίρρηση η κυβέρνηση του Σαμαρά δε θα ’χει
σε ό,τι αποφασίσετε μαζί με τον Ομπάμα.
Τώρα που φτώχυνε κι αυτή κι αρχίσαν να τρωγόνται
μπορείτε να τη δώσετε ακόμα και στους Τούρκους.
Όχι κανείς δε θα σας πει. Και τα πετρέλαιά της
δικά σας κάντε τα κι αυτά. Οι ρώσοι έχουν δικά τους.
Εμείς ό,τι γυρεύουμε η προστασία σας είναι
και ενός λεφτού συζήτηση στις κάμερες μπροστά.
Σας ξαναλέω μόνο εσάς ο δόλιος αγαπάει.
Κι αν μια τον τράβηξε φροϊλάιν-αυτή η μαργιόλα η Μέρκελ,
αυτό είναι το χούι του φίλτατε κύριε Κέρι:
οι γκόμενες! Κι από μικρός, όχι μονάχα τώρα.
Greek lover τόνε λέγανε σα φοιτητή οι γυναίκες.
Και αν του κάνανε φορές πολλές ζημιά μεγάλη
δε λέει το χούι του αυτό να το απαρατήσει.
Πρόσφατα η Μέρκελ. Μα και πριν δεκαετίες δύο,
που ήταν Εξωτερικών, του είχε γιαλίσει άλλη-
μια τσαπερδόνα απ’ το Βορά, κάποια Μακεδονία
που κι ο πολύς Καραμανλής-ξέρετε, ο Εθνάρχης
είχε με δάκρυα καυτά πολύ για κείνην κλάψει.
Κι οι δυο μονομαχήσανε για χάρη της μια μέρα
κι ο Σαμαράς νικήθηκε και πάει το υπουργιλίκι.
Και τώρα δυο έχει χρονιές που αγάπησε μιαν άλλη
την Εξουσία! Τι να σας πω-και τι δεν έχει κάνει
για να την έχει: φίλησε ποδιές κατουρημένες,
έκλαψε, παρακάλεσε, χαρτιά έχει υπογράψει
που ούτε τα εδιάβασε, υπόγραψε Μνημόνια,
έναν ολόκληρο λαό ψέματα τον εγέμισε,
τέλος τα εκατάφερε-την Εξουσία εκέρδισε!
Κι αυτή επειδή τη στείλατε εσείς να πάει σε κείνον,
δε σας πειράζει βέβαια που φιλενάδα του είναι.
Αχ!  Κύριε Κέρι μου! άρρωστος με τις γυναίκες είναι.
Δείξετε κατανόηση. Σας λέω και τη Μέρκελ
θα την ξεχάσει (άρχισε κιόλας να μη τη βλέπει)
όπως τελείως εξέχασε και τη Μακεδονία.
Θα την ξεχάσει σίγουρα! έχει αρχίσει κιόλας
να μην ακούει τι του λέει, λουλούδια δεν της στέλνει,
τηλέφωνο δεν απαντά. Σίγουρο είναι πλέον
(κι αυτό το παίρνω πάνω μου) τελειώνει με τη Μέρκελ.
Και για να με πιστέψετε όρκο βαρύ σας κάνω:
Να μη χαρώ την τσάκιση του μπεζ παντελονιού μου!
Να μη χαρώ τη βυσσινιά γραβάτα που φοράω!,
η Μέρκελ για το Σαμαρά παλιά είναι ιστορία.
Βαρείς κύριε Κέρι μου βλέπετε όρκους κάνω.
Τι άλλο να σας έλεγα; αυτό τα λέει όλα.
η Αμερική είναι γι αυτόν η αγάπη του η μεγάλη.
Να πούμε είναι ο σύζυγος που κι αν ξενοκοιτάει
στο τίμιο στεφάνι του πάλι ξαναγυρνάει.
Μία συμπάθειας ματιά ρίξτε του κύριε Κέρι…
Η φλόγα είναι ο φουκαράς στων ΗΠΑ τ’ αγιοκέρι
που η Δεξά η Ελήνική για δεκαετίες ανάβει.
Κλείστε του ένα ραντεβού με τον Ομπάμα ω! Κέρι!
Να πάψει να μου κλαίγεται και πια να ησυχάσει.
Κι όπως σας είπα, όσα πια θέλετε απ’ την Ελλάδα
δικά σας θα ’ναι κιόλας πριν ακόμα τα ζητήστε.
………………………………………………………

 ΠΑΛΙΑ ΟΙΟΝΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΚΛΩΝΤ ΑΝΤΩΝ ΛΙΚΕΡ ΚΑΙ ΧΕΡ
ΤΟΝ ΑΝΤΩΝ ΛΑΕ ΝΑ ΤΟΝ ΧΑΙΡ.
Δευτέρα, 4 Αυγούστου 2014

Ήρθε δω ο Κλωντ
γέλασε ο Αντών.
Μίλησε ο Κλωντ
χέστηκε ο Αντών.

«Εσβηστήκανε τα χρέη!»
Κάθε δις και τρία πέη
«Εξεπλύθηκε η ντροπή!»
Κάθε πλύση τρεις ποποί.

«Πάνε πλέον τα Μνημόνια!»
Και χορεύουν τα κοθώνια.
«Πάνε πια τα χρωστικά!»
Και γελούν τα ξωτικά.

«Η Ελλάς πια θα πλουτίσει!»
Κάθε ευρώ κι ένα γ----ι.
«Να! Το τούνελ φέγγει πια!»
Κάθε αχτίδα μια «νυχτιά».

Ήρθε Ελλάδα ο Γιουνκέρ
κι ο Αντών κερνάει λικέρ.
Και πιες πιες ο Κλωντ Γιουνκέρ
βάζει στον Αντών και χερ.
                  -----





ΚΙ ΑΛΛΟΙ (ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΟΙ ΑΥΤΟΙ)
ΠΡΕΠΟΛΟΓΟΙ

Μέχρι τώρα είχαμε μάθει
οι πολιτικοί μας όλοι
(πλην ότι μας αλαφρώνουν
το αλαφρό μας πορτοφόλι

βάζοντας το μιαρό τους
στη δική μας χέρι τσέπη),
να μας λένε με μανία
και το τι να γίνει πρέπει.

Κι εκλογές αφού ερχόνται
και για θέση μια που υπάρχει
ευρωβουλευτή ή δημάρχου
είτε και περιφερειάρχη

δέκα υπάρχουν υποψήφιοι,
δεκαπλάσια και τα «πρέπει».
Όποιος έχει αυτιά και μάτια
τους ακούει και τους βλέπει:

Ποια η γνώμη σας κύριέ μου-
πρακτική ποία σας διέπει-
για των σκουπιδιών το πλήθος;
Και ακούς αμέσως: «Πρέπει…»

Κύριε δείνα τι σκοπείτε
για την νεολαία που ρέπει
σε ναρκωτικά και βάλε;
Κι ένα ωραίο παίρνεις: «Πρέπει…»

Να διδάσκουν τα σχολεία
τα μεγάλα αρχαία έπη
ή το σύστημα ν’ αλλάξει;
«Να σας πω αμέσως: Πρέπει…»

Οι πολίτες που δεν έχουν
πάνω απ’ το κεφάλι σκέπη
θ’ αποκτήσουνε μαζί σας;
«Βεβαιότατα! Μα πρέπει…»

Και στο τι να γίνει πρέπει
λογικά όλοι μιλάνε
και τουμπάρουν τους ηλίθιους
που να τους ακούσουν πάνε.

Γιατί απ' το γιατρό τον Γιάννη
ως τη μοδιστρούλα Ντέπυ
όλοι συμφωνούν πως, διάολε!
ναι, για όλα κάτι πρέπει!

Και για όλα ένα «πρέπει»
τα προβλήματα υπάρχει
και το λεν περιφερειάρχες,
ευρωβουλευτές, δημάρχοι-

απ’ το αν καλώς η χήρα
φόρεσε το τάδε κρέπι
ως το αν καλώς πουλιέται
στην Ομόνοια το σαλέπι…
Και τελειώνουν οι ομιλίες
των υποψηφίων όλων
με το «Πρέπει» αφού γεμίσει
το κεφάλι των χαχόλων.

Τρώγε λαέ χαζέ τα «πρέπει»
που για λίπος σου πετάνε
ώστε αφού ξαναχοντρήνεις
πάλι να σε ξαναφάνε!



ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ...
(O έλληνας μιλάει για την ελευθερία του)

Μες στην Ελλάδα, την ωραία μου πατρίδα
ένας πολίτης της ελεύθερος μετράω.
Καμιά δουλείας δε με πιάνει εμέ παγίδα
κι απ' την πολλή ελευθερία μου μεθάω.

Είμαι ελεύθερος να ψάχνω για εργασία
και να μη βρίσκω-και για δούλος να πουλιέμαι
και είμαι ελεύθερος να ζω στην υγρασία
και για το άθλιο μου δωμάτιο να παινιέμαι.

Είμαι ελεύθερος να ζω δυστυχισμένος
ενώ τα κτήνη τα τρακόσα θησαυρίζουν-
είμαι ελεύθερος να υφίσταμαι το μένος
των λιονταριών που αρπαχτικά με τριγυρίζουν.

Είμαι ελεύθερος να ζω μες στην αμάθεια
που ελευθέρως επιλέγω στο σχολείο.
Είμαι ελεύθερος να θέλω μόνο αγκάθια
να βλέπω μέσα στο μικρό μου ανθοδοχείο.

Είμαι ελεύθερος να ζω μέσα στη χώρα
που τη ρημάξαν οι στυγνοί "κινηματίες"
και είμαι ελεύθερος ν' ακούω όλη την ώρα
όσες μεγάλες οι υπουργοί τους λεν βλακείες.

Είμαι ελεύθερος στο γέλιο του Σημίτη
που στο γυαλί μου αντικρίζω κάθε μέρα
και από στόμα να ξερνάω κι από μύτη
και να μην έχω από που να πάρω αέρα.

Πράσινους λύκους είμαι ελεύθερος να βλέπω
που με μανία στο λαό-αρνί ορμάνε
και σιωπώντας είμαι ελεύθερος να σκέπω
τα όποια αισθήματα απ' αυτό με πλημμυράνε.

Τα κομματόσκυλα είμαι ελεύθερος ν' ακούω
πώς σε μαλώματα στημένα καυγαδίζουν
και ξάφνω πώς, σα θαύμα, παύουν να συγκρουω-
νται όταν πίττα νέα κάποιανε μυρίζουν.

Είμαι ελεύθερος τις ζεύγλες να υπομένω
που μου πληγώνουνε το δέρμα του τραχήλου-
είμαι ελεύθερος σας λέω-κι επιμένω-
με τ' αποφάγια να χορταίνω εγώ του σκύλου.

Και είμαι ελεύθερος ρακένδυτος και πένης
μες στης αθλιότητας τον βούρκο να κυλιέμαι
και να λιπαίνω τον αγρό φυτείας ξένης-
και είμ' ελεύθερος μ' αυτό να ευχαριστιέμαι.

Είμαι ελεύθερος να βλέπω να μαλώνουν
γαιδούρια ξένα στον δικό μου αχυρώνα
και χέρι επάνω τους εγώ να μην απλώνω
παρά μονάχα τη φριχτή να βλέπω εικόνα.

Και μη μου πείτε πως δεν είν' ελευθερία
μες σε συντρίμματα απ' οράματα κι ελπίδες
μόνος εγώ κι άλλος κανένας ή καμία
τις πιο μεγάλες να διαλέγω παρωπίδες.

Α! Είμ' ελεύθερος να δένω μοναχός μου
και πιο σφιχτά κάθε ημέρα τα δεσμά μου
και είμαι ελεύθερος στο πείσμα όλου του κόσμου
ελευθερία να ονομάζω τη σκλαβιά μου.

Είμαι ελεύθερος ν' ακούω απ' τους "συντρόφους"
ότι ελεύθερος φροντίζουνε να είμαι
ενώ στους άγριους εγώ της πείνας ζόφους
ξέπνοος κι άψυχος πεσμένος μέσα κείμαι.

Και να τους βλέπω είμαι ελεύθερος για χρόνια
σαν διψασμένες να μου πίνουν το αίμα βδέλλες
και να φουσκώνουν οι παρειές τους σαν μπαλόνια
καθώς μασάνε με τις δυο τους τις μασέλες.

Είμαι ελεύθερος μισθό κάποιον να παίρνω
που δεν μου αφήνει περιθώριο για να ζήσω
κι από το βάρος των βασάνων μου να γέρνω
κι αντίς μπροστά, να προχωράω πάντα πίσω.

Νέο τύπο "ανθρώπου" ειμ' ελεύθερος να χτίζω
και με αυτόνε τους ανθρώπους να τρομάζω-
τον χόμο σάπιενς εγώ να τον γκρεμίζω
και τον "γιουρόπιαν" στη θέση του να βάζω.

Και είμαι ελεύθερος αν κάποιος χέρι απλώσει
τα κρύα κάγκελα να σπάσει του κλουβιού μου
να τόνε κάνω ακριβά να το πληρώσει
και επιείκεια να ζητάει του αφεντικού μου.

Να διαδηλώνω είμαι ελεύθερος ησύχως
χέρι αρκεί σ' όσα μου κλέψαν μην απλώσω.
Και να πεθαίνω είμαι ελεύθερος μα δίχως
μαχαίρι επάνω στους φονιάδες μου να υψώσω.

Και είμαι ελεύθερος την ψήφο μου να δώσω
σ' αυτά τα κτήνη που τον ίδρω μού ρουφάνε-
αν και το χέρι μου στην κάλπη όταν απλώσω
φοβάμαι-οι άθλιοι ως κι αυτό πως θα μου φάνε.

Μες στην ελεύθερη κι ωραία μου πατρίδα
ένας πολίτης της ελεύθερος μετράω.
Καμιά δουλείας δεν με πιάνει εμέ παγίδα
κι απ' την πολλή ελευθερία μου μεθάω.
                              ---



ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ 25 ΜΑΡΤΗ 2016
Ιερώνυμος:
Τι τραβάω στα γεράματα…

Τσίπρας:
Αφού πιστεύουνε πως γέννησε μία παρθένα γιατί γαμώ το κέρατό τους δεν πιστεύουνε ότι έχω πρόγραμμα;

Σαμαράς:
Καλά τη ζέστα, την αντέχω. αλλά να τον έχω τόσο κοντά μου, πόσα λεφτά της ώρας ακόμα;

Κωνσταντοπούλου:
Να διατάξω αύριο να μην ανάβουν τόσους πολυέλαιους και να μην καίνε πολύ λιβάνι. τόση σπατάλη πια- από κάτι τέτοια έχουμε μπει μέσα.

Παναγία:
Εγώ τι φταίω να βλέπω τόσους κλέφτες εδώ μέσα;

Τραγάκης:
Ευκαιρία Παναγίτσα μου να δείξεις τη δύναμή σου: δώσε μου άλλη φάτσα!.

Πετσάλνικος:
Ούτε Πρόεδρος εγώ, ούτε συ Γιωργάκη πρωθυπουργός. Τουλάχιστον πλήρωσε ο Καρατζαφέρης...

Καμένος:
Να φύγω γρήγορα όταν τελειώσει η Δοξολογία προτού με μπλοκάρουν οι αξιωματικοί και με ρωτάνε για τα αναδρομικά…

Αξιωματικός:
Πανάκριβος ο μπακαλιάρος. Ευτυχώς που έχω οικονόμα γυναίκα και θα κάνει οικονομία στα κρεμμύδια και στο λάδι.

Γεωργιάδης:
Ούτε το σταυρό ούτε το χέρι του φίλησε, έστω για τους τύπους…

Παλιγγενεσία (από το νεκροταφείο αυτή):
Τώρα με χρειάζονται. αλλά ποιος από δαύτους έχει τα κότσια να με αναστήσει; στο μεταξύ ας γυρίσω πλευρό.

 
ΕΤΣΙ ΑΡΧΙΣΑΝ ΟΛΑ!

14 Φεβρουαρίου 2022
Ο Ζελένσκι ήταν στο γραφείο του όταν χτυπάει το τηλέφωνο
Σηκώνει το ακουστικό και:

ΖΕΛΕΝΣΚΙ (ΖΕΛ)
Εμπρός.
ΠΟΥΤΙΝ (ΠΤΝ)
Έλα Βολόντια. Εγώ είμαι.
ΖΕΛ
Ε! Γεια Βλαντί!. Τι κάνεις;
ΠΤΝ
Καλά, καλά.
ΖΕΛ
Πώς και με θυμήθηκες;
ΠΤΝ
Σε ξεχνάω ποτέ ρε Βολόντια;.. Αλλά ήθελα να σου ζητήσω και κάτι…
ΖΕΛ
Ότι θέλεις. Πες το μόνο κι έγινε.
ΠΤΝ
Να ρε συ, μετά που έβαλες στο Σύνταγμα ότι θέλεις να μπεις στο ΝΑΤΟ, ξέρεις, οι δικοί μου μ’ έχουνε πρήξει.
ΖΕΛ
Το πίστεψαν; Ο Γέρος μου είπε να το βάλω. Του έκανα το χατίρι, ανάγκη τον έχω, αλλά μέχρις εκεί. Θα σου πήγαινα εγώ ποτέ κόντρα ρε Βολόντια;..
ΠΤΝ
Είπα μήπως σου βάλανε λόγια…
ΖΕΛ
Τα τρώω εγώ αυτά; Μπορεί κανένας να μπει ανάμεσά μας;..
ΠΤΝ
Όχι βέβαια. Αλλά άνθρωποι είμαστε, είπα… μήπως… Τέλος πάντων. Λέω λοιπόν ύστερα απ’ αυτά να έρθω μέχρις εκεί να σου βαρέσω κανα δυο. Έτσι, για τα μάτια του κόσμου-για να μη με τρώνε οι δικοί μου. Πώς το βρίσκεις;
ΖΕΞΛ
Μια χαρά το βλέπω. Για πότε λες;
ΠΤΝ
Να τελειώσω κάτι δουλίτσες που έχω με το Κόμμα κι έρχομαι. Σε κανα δεκαήμερο υπολογίζω. Όχι  τίποτα σοβαρό ρε συ. Έτσι για τα μάτια του κόσμου….
ΖΕΛ
Μην το συζητάς, έγινε! Τι κάνει η οικογένεια-τα παιδιά;
ΠΤΝ
Καλά, δόξα το θεό. Γι αυτό σε πήρα, να σε ενημερώσω μη με δεις ξαφνικά και υποθέσεις ξέρω γω τι… Λοιπόν άντε γειά.
ΖΕΛ
Γεια.
ΠΤΝ
Α! Όχι… μην κλείνεις, είδες; Και οι δύο χαζέψαμε μου φαίνεται. Πού θέλεις να χτυπήσω;..
ΖΕΛ
Έλα μωρέ, λεπτομέρειες. Όπου θέλεις. Εδώ θα τα χαλάσουμε;
ΠΤΝ
Όχι όχι. Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους.
ΖΕΛ
Ξέρω κι εγώ; Αρχίνα από κανένα χωριό και ύστερα τα ξαναλέμε.
ΠΤΝ
Δε μου λες, τι προτιμάς; Πυραύλους ή αεροπορία;
ΖΕΛ
Ό,τι νάναι μωρέ! Ας είναι πύραυλοι. Σε βολεύει;
ΠΤΝ
Καλά είναι. Από τανκς τα Εφ Ντι Εμ να φέρω ή τα  Υτροϊ Στεπ;
ΖΕΛ
Δεν έχεις τα Σετ Θρι; Δεν ξέρω γιατί, μου αρέσουν. Έχουν μια γραμμή-μια φινέτσα ρε γαμότο.
ΠΤΝ
Έχω μερικά. Θα πάρω αυτά, και θα συμπληρώσω με άλλα αν χρειαστεί… Να σου πω, σε πολυκατοικίες να ρίξω ή σε στρατιωτικούς στόχους;
ΖΕΛ
Κοίτα να δεις, καλλίτερα σε στρατιωτικούς στόχους . Αν όμως θέλεις να ρίξεις και σε πολυκατοικίες, πες μου από πριν να τις αδειάζω. Ξέρεις, σειρήνες, προειδοποιήσεις…
ΠΤΝ
Σωστά. Κα’νας μεγάλος μπορεί να φαγωθεί κατά λάθος. Αλλά τα παιδάκια κρίμα είναι.
ΖΕΛ
Μην ανησυχείς. Κάτι ξέρω κι εγώ. Δε μου λες, κατά Μαριούπολη, θα πας;
ΠΤΝ
Ε, μιας και θα ’ρθω…
ΖΕΛ
Εν τω μεταξύ εγώ θα βγαίνω και θα ζητάω βοήθεια από το Γέρο και από τους χέστηδες τους ευρωπαίους. Τάχα πως κινδυνεύω ντε!...
ΠΤΝ
Θα σου το ’λεγα. Σειρήνες καλές έχεις;
ΖΕΛ
Έχω αδέρφι. Τις φύλαγα για καμιά ανάγκη. Και να που ήρθε η ώρα τους.
ΠΤΝ
Πάντα προνοητικός, μπράβο σου. Τι άλλο έχουμε να πούμε; Θυμήσου μήπως ξεχάσαμε τίποτα…
ΖΕΛ
Να σου πω, θέλεις να σου στήσω οδοφράγματα;
ΠΤΝ
Που ρε; Στα χωράφια μέσα;  Πώς μπορείς να βάλεις οδοφράγματα σε τόση έκταση;
ΖΕΛ
Δε λέω για τα χωράφια. Για τους δρόμους στις πόλεις λέω.
ΠΤΝ
Ποιες πόλεις; Θέλεις να πάω και σε καμιά πόλη;
ΖΕλ
Επειδή είπες για Μαριούπολη. Λέω μήπως θα ήτανε πιο πειστικό το πράγμα. Τι λες;
ΠΤΝ
Ε! Όχι μωρέ Βλάντι. Είπα για τη Μαριούπολη αλλά όχι να μπω και μέσα στους δρόμους… Να δείξω μόνο θέλω στους δικούς μου πως με πείραξε και μένα ο λόγος σου να μπεις στο ΝΑΤΟ, όχι και να σου κάνω όμως και ζημιά αδερφέ μου.
ΖΕΛ
Μα συγκινείς ρε συ... Πόσο λες θα σου πάρει όλο αυτό;
ΠΤΝ
Ε, λέω πεντέξη μερούλες το πολύ.
ΖΕΛ
Ναι γιατί θέλω να πάω σ’ ένα γάμο στις οχτώ του Μάρτη.
ΠΤΝ
Ουουου! Θα τελειώσω νωρίτερα. Μόνο ενημέρωσε και τους αξιωματικούς σου να μη το πάρουνε στα σοβαρά κι αρχίσουν να μου ρίχνουνε.
ΖΕΛ
Θα τα κανονίσω. Εντάξει.
ΠΤΝ
Εντάξει. Αντε γεια.
ΖΕΛ
Γεια. Και κοίτα, μην αργήσεις και σε πιάσουνε οι βροχές γιατί μπορεί να κολλήσουνε τα τανκς σου στις λάσπες.
ΠΤΝ
Το ξέρω μωρέ. Εσύ θα μου μάθεις την Ουκρανία-το αδέρφι της Ρωσίας; Τι λέω αδέρφι, τη μάνα της Ρωσίας-από κει δεν ξεκινήσαμε όλοι;
ΖΕΛ
………….
ΠΤΝ
…Έλα, με ακούς;…
ΖΕΛ
…Με συγκίνησες αδέρφι….
ΠΤΝ
Έλα μην με πιάσουνε κι εμένα τα σορόπια… Τι λες για την άλλη εβδομάδα; Να έρθω την ερχόμενη Τρίτη-στις 22;
ΖΕΛ
Όχι Τρίτη αδερφέ μου, το ’χω γρουσουζιά. Έλα Τετάρτη.
ΠΤΝ
Τετάρτη δοκιμάζω κάτι πυραύλους. Δεν μπορώ να λείψω.  Να έρθω Πέμπτη στις 24-σε βολεύει;
ΖΕΛ
Μια χαρά. Εντάξει. Πέμπτη.
ΠΤΝ
Σημείωσέ το μην το ξεχάσεις με τόσα που έχεις στο μυαλό σου.
ΖΕΛ
(γράφει στο ημερολόγιό του)
Εντάξει, το σημείωσα. Άντε γεια και με το καλό.
ΠΤΝ
Γεια σου αδέρφι!
ΖΕΛ
Γεια!
(Κλείνει το τηλέφωνο)

                                 -----

 15 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ-
ΜΕΡΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ

Δημοκρατίας Μέρα.
Τ’ άλλα όλα κάνω πέρα
και ψάχω να τη βρω
«να ζήσει» να της πω.

Στην τσέπη μου κοιτάζω
άδειο το χέρι βγάζω.
Κοιτάζω στη Βουλή
δεν είναι ουτ’ εκεί.

Πουλάκι με θωρεί
γλυκά μου κελαδεί:
«Ψαξ’ τους πολιτικούς μας-
εκεί μας πάει ο νους μας.»

Χαρά γεμάτος τρέχω
και μ’ όση δύναμη έχω
τα ρούχα τους εγγίζω
και να τους ψάχνω αρχίζω.

Τα πόδια ψαχουλεύω
αλλ’ άκαρπα δουλεύω.
«Πιο πάνω» τα πουλάκια
μού λεν τα γλυκουλάκια.

Πιο πάνω ανεβαίνω
στα γόνατα πηγαίνω.
«Πιο πάνω» τα μικρούλια
μου λεν τα ομορφούλια.

Τη μέση τους αρπάζω
και μανικά ’ξετάζω.
«Πιο κάτω» μου φωνάζουν
πικρά ως με κοιτάζουν.

Ντροπή γεμάτος μπαίνω
σε δάσος φουντωμένο.
«Λίγο πιο κάτω ακόμα»
μου λένε μ’ ένα στόμα.

Θεέ μου! δεν μπορούνε
ε κ ε ί να εννοούνε!
Κι όμως το εννοούσαν
και το παραεννοούσαν.

Κι εκεί πάντα θα μένει
η δημοκρατία γραμμένη
όσο ο λαός κοιμάται
(και μη μου τον ξυπνάτε…)

 
ΤΡΑΜΠ ΠΟΥΤΙΝ ΑΛΑΣΚΑ 15-8-25
Για να μην γίνει ο τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος το 1962, ο Κρούστσεφ, ύστερα από συνεννόηση με τον Κένεντι, πήρε τις ατομικές μπόμπες του από την Κούβα.
Όμως για να αντισταθμίσει την ειρήνη που έτσι έφερε στον κόσμο, φρόντισε να σπείρει τον σπόρο του Τρίτου Παγκόσμιου Πόλεμου, κάνοντας δώρο στην μαμά του την Ουκρανία.
Και τώρα η σειρά του Τραμπ: για να μην γίνει ο τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος θα αδρανοποιήσει την ατομική του μπόμπα (την Ουκρανία), ή όχι;
Μια Ανατολή ενώ ανεβαίνει, συναντιέται στα μισά της διαδρομής της με μια Δύση που κατεβαίνει.
Στη συνάντησή τους θα κουβεντιάσουν την 15-8-25.
Και είναι δύσκολη η κουβέντα γιατί και οι δυο είναι στα μισά τους-άραγε στα ίσα τους.
Ο ατέλειωτος αγώνας ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση-ανάμεσα σε Αμερευρώπη και Ασία-, άρχισε με τον Τρωϊκό πόλεμο.
Συνεχίστηκε με Πέρσες εναντίον Ελλάδας, με Μαγαλέξαντρο, με Τούρκους εναντίον Βιέννης, με αραβικές κατακτήσεις στην Ευρώπη, με Σταυροφορίες, με Βοναπάρτη, με Χίτλερ.
Ασία εναντίον Αμερευρώπης και Αμερευρώπη εναντίον της Ασίας, ιδού η ιστορία της ανθρωπότητας.
Με άλλα λόγια μητέρα εναντίον κόρης κι εγγονής, και το  αντίθετο. Η Αμερευρώπη, νοσταλγώντας το πατρικό  σπίτι που μέσα του βρίσκονται όλα τα χρυσαφικά της οικογένειας, και η Ασία- η γιαγιά που ποτέ δεν το βάζει κάτω.
 Θα θελήσει ο Τραμπ να δημιουργήσει έναν ισχυρό σύμμαχο ώστε οι δυο τους να κυβερνήσουν ειρηνικά και δίκαια τον κόσμο, ή θα ενδώσει στις κλάψες της Ευρώπης για την συμπεριφορά της Ρωσίας απέναντί της, που η ίδια η Ευρώπη δρομολόγησε;

 ΠΑΛΙΑ ΟΙΟΝΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ


ΕΚΛΟΓΈΣ ΤΗΣ 17 ΙΟΎΝΗ 2012

Αν έβγει η Νου Δυο
θα τρώμε πού και πού.
Αν έβγει η ΔΗΜΑΡ
νεράκι και χορτάρ’.
Με το ΠΑΣΟΚ θα τρώει
ο Άκης και το σόϊ.
Με τον Καμένο αν πάμε
θα φασιστοπεινάμε.
Με Τσίπρα, κάθε μέρα
κοπανιστόν αέρα.
Με το Μιχαλολιάκο
απ’ την εληά μον’ δάκο.
Θα τρώμε με ΑΝΤΑΡΣΎΑ
μόνο στη φαντασία.
Με ΔΗΜΙΟΥΡΓΊΑ ΞΑΝΆ
φαγητό ποτέ ξανά.
Με το Κου Κου Ε μια φάπα
θα μας δίνει η ΧΑ στη μάπα.
*
Δευτέρα, 22 Δεκεμβρίου 2014

Καληνημέρα έλληνες
κι αφού είναι έθιμό μας
τα χάλια μας τ’ αδιόρθωτα
θα πω στο φτωχικό μας.

Και θα τα πω στα γρήγορα
γιατί χαρτί-μελάνι
ακρίβηναν κι αυτά πολύ
κι η σύνταξη δε φτάνει.

Καλή σου μέρα Σαμαρά
μερίδες που μοιράζεις
Δημοκρατίας,  αφού πριν
σαν το αρνί τη σφάζεις.

Γεια σου λαέ κακόμοιρε
που ότι τραβάς τ’ αξίζεις
αφού σ’  ό,τι διατάξουνε
«μάλιστα» εσύ ψελλίζεις.

Γεια σου και Τσίπρα που κι εσύ
δεν ξέρεις τι γυρεύεις
και το λαό όπως όλοι τους
κι εσύ τόνε δουλεύεις.

Ελλάδα καλημέρα σου
που όλοι σου βάζουν χέρι
και πιότερο όποιον προχωρεί
αυτόν και κάνεις ταίρι.

Καληνημέρα σου και σε
γελοίε Χαϊκάλη
που έφερες στην πολιτική
του θεάτρου τ’ άθλιο χάλι.

Όσο για σένανε Άδωνι,
είτε πουλάς βιβλία
είτε πουλάς πολιτική
βρίθεις από βλακεία.

Γεια σου Καμμένε μου κι εσύ
που αν και σκληρός φασίστας
το παίζεις (άραγε γιατί;)
Συριζο-σαντινίστας.

Γεια σας και σεις, ω! άρχοντες
και μη σεκλετιζό’ στε:
και Τσίπρες εκατό να ρθούν
ούτε που θα το νιώστε.

Τα λέει κι ο Τσίπρας ολ’ αυτά
ψήφους για να μαζέψει
μα όταν έβγει, τους φτωχούς
κι αυτός θα κατακλέψει.

Γεια σας και πάλι τ’ αλλουνού
χρόνου καλά να είστε
αν -ίσως όχι όπως εγώ-  
μέχρι τα τότε ζήστε.
*

ΕΛΛΆΔΑ ΠΡΩΤΑΘΛΉΤΡΙΑ ΣΤΟ ΜΠΆΣΚΕΤ

Η Ελλάδα νίκησε στο μπάσκετ!
Η πατρίδα σώθηκε!..
Μια γαλήνη στην Ελλάδα
πέρα ως πέρα απλώθηκε!..

Τώρα η Μέρκελ πια στα σκέλια
θα τη βάλει την ουρά
κι ο Όλι Ρεν θα πει «συγνώμη»
και θα κλαίει γοερά...

Ο πολύς ως τώρα Γκρουέφσκι,
αρχηγός έθνους ανάνδρου,
το που έστησε θα ρίξει
άγαλμα του Αλεξάνδρου...

Τώρα κάθε μία χώρα
που μας είχε ευρώ δανείσει
δίχως δεύτερη μια σκέψη
όλα θα μας τα χαρίσει...

Πάνε πια τα που η Ελλάδα
τόσα χρόνια είχε χάλια-
τώρα οι έλληνες θα τρώνε
με χρυσά όλοι κουτάλια...

Κι ο Ομπάμα όταν θα μάθει
ότι πρώτοι έχουμ’ έρθει,
μια βοήθεια εν τω άμα
θα μας δώσει ευμεγέθη…

...Α! Ρε έλληνες κουτάβια
που σας κάνουν να πιστέψτε
πως μετά από τέτοια νίκη
απ’ την πείνα πια ας ρέψτε…

...Α! ρε έλληνες κουτάβια
που ένα κόκαλο σας δίνουν
που «αθλητισμό» το λένε
και το αίμα αυτοί σας πίνουν…

...Α! ρε έλληνες κουτάβια
πόσα ακόμα τάχα χρόνια
θα φοβάστε τη σκιά σας;-
ή θα είναι’ αυτό αιώνια;..

*
ΠΑΡΙΣΙ

«Θα βγούμε εις τα αγοράς.
Θα βγούμε απ’ το Μνημόνιο.
Θα αυξηθώσιν οι μισθοί.
Θα εκδιώξωμεν την τρόικα.

Και, λαέ μου», έλεγε η δυάς,
«μετά πολλών επαίνων
ταύτα άπαντα θα τελεστούν
μέχρι των Χριστουγέννων.»

Ταύτα εδήλωνε η δυάς
λίαν ευτυχισμένη
μα εν Παρισίοις η Τριάς
δι άλλα επιμένει.

Και ο Μέγας Προκαθήμενος
δήλωσε εκ Παρισίων
το όχι των Τροϊκανών
θρασέως επισείων:

«Δεν υπεσχέθημεν κενά.
Ως τα Χριστούγεννα είπομεν.
Έχετε δίκαιον εις αυτό.
Όμως σταθείτε: ίδωμεν!

Μπορεί αισίως ν’ αποδειχθεί
ότι εφέτος τ’ άστρι
έφεξε λάθος κι η Μαρί
α να ’χει ανεμογκάστρι.

Αλλά κι αλήθεια έγκυος
αν είναι, μπορεί πάλι,
αν και αυτό το απεύχομαι,
θου Κύριε, ν’ αποβάλει.

Οπότε και Χριστούγεννα
δεν θα έχωμεν εφέτος
κι εγώ παίρνω παράτασιν
δι εν ακόμα έτος.

Κι αν πάλι η Παναγία μας
τέξει τον Υιόν Της,
δια το προκύψαν ζήτημα
λύσιν εγώ έχω πρώτης.

«Δεν» ένα θέτοντας εμπρός
απ’ ό,τι υπεσχέθην
την νικητήριαν του έλληνος
ευθύς διαλύω μέθην:

«Δεν βγαίνομεν στας αγοράς,
Δεν φεύγει το Μνημόνιο,
Δεν θ’ αυξηθώσιν οι μισθοί,
Δεν διώκομεν την τρόικα.»

Κι ούτε ζημία ούτε γαλή.
Και τι ψυχή έχει ένα «δεν»;
Βάλτε μπροστά του ένα «μη»
κι αμέσως να! ένα  μηδέν!

Μηδέν. Τουτέστιν τίποτε.
Γι αυτό σας λέω πως ασφαλώς
πάλι εγώ θα κυβερνώ
είτε έρθει έτσι είτε αλλιώς.»

*
ΒΟΔΙΩΝ ΚΟΠΑΔΙ


Ελληνικέ λαέ, βοδιών κοπάδι
που πας καθώς τυφλοί πάνε στον Άδη
ελληνικέ λαέ ξεπουλημένε
λαέ στην ίδια σου τη χώρα ξένε!

Κοπάδι δουλικά υποταγμένο
που μες στη φτώχεια σ' έχουν βουτηγμένο
πότε τα δυο σου μάτια θα σηκώσεις
να δεις, να καταλάβεις και να νιώσεις;

Σαν σε κεντρίζουνε με τη βουκέντρα
δακρύζουν λούλουδα, πουλιά και δέντρα.
όμως ηδονικά συ μουγκανίζεις
και τον αυχένα πιότερο λυγίζεις.

Τις γραβάτες τους βλέπεις; αν τις σφίξεις
με τη δύναμη που 'χεις θα τους πνίξεις.
Τις ζωστήρες τους βλέπεις: αν θελήσεις
δυο κομμάτια μπορείς να τους χωρίσεις.

Μ' αντίς δάχτυλα οπλές έχεις στο πόδι-
δεν είσ' άνθρωπος έλληνα, είσαι βόδι
κι αν την έγκυα κοιλιά σου τήνε σκίσουν
σαν και σένα βοδάκια θ' αντικρίσουν.
*
ΕΥΡΩΦΑΤΣΕΣ

Θα έλεγα τον Μάριο Ντράγκι
πως δεν τον έχουμε ανάγκη.

Αντίθετα όμως τον Ρομπάϊ-
αυτόν τον έχουμε σταντ-μπάϊ.

Για την Λαγκάρντ μας την Κριστίν
είναι ψηλή, αυτήν άσ’ την …

Η γερμανίδα μας η Άγγελα
πρωθυπουργός μας να ’ταν θα ’θελα.

Και απορώ τι ο μαύρος Σόιμπλε
με το δικό μας σόϊ έχει το μπλε…

«Αυτά που λέει ο Κλοντ Γιουνκέρ,
πες Μητσοτάκη τ’ είναι;» «Ανφαίρ»…

Το ύφος του Ολάντ του Φρανσουά
δεν είναι σα να λέει: “L’ Etat c’ est moi!”?...

Αφού κι εσύ υπάρχεις Μάριο Μόντι
έχουμε στην Ευρώπη κι εμείς «δόντι»…

Συνάδελφέ μας συ -ΟΛΕ!- Ραχόϊ
σαράκι και τους δυο ίδιο μας τρώει…

Αν μας βοηθήσεις τελικά
Μπαρόζο μου εσύ Ζοζέ,
θα ’χεις μπουκάλι ένα κρασί-
το θέλεις άσπρο ή ροζέ;

Και συ ωρέ Νικόλα Σαρκοζί
...μα όχι, πήρα φόρα… αυτός δε ζει…

*

ΠΡΩΤΟΙ ΣΕ ΟΛΑ ΟΙ ‘ΕΛΛΗΝΕΣ

Πρώτοι σε όλα είμαστε να μην αβασκαθούμε-
πρώτοι στη γη φανήκαμε και πρώτοι θα χαθούμε.
Τις καταθέσεις πρώτοι εμείς απ’ όλους εγγυηθήκαμε
προτού να έρθει ακόμα εδώ-πολύ προτού-η Κρίση
(κι αν χρήμα κάποιος θα ιδεί μέσα της που εμπήκαμε,
κατάμουτρα τη φάτσα μου τη λιπαρή να φτύσει).
Και πρώτοι εμείς επήραμε τα μέτρα για τη γρίπη
κι ύστερα ακολουθήσανε οι ευρωπαίοι οι τύποι
(κι αν μέτρο ένα πάρθηκε, τη μύτη μού τρυπάτε).
Και πρώτοι απ’ όλα είμαστε βέβαια στη βλακεία
που ενώ μαθαίνουμε κουνγκ-φου και πάλη και καράτε
μα πέφτουμε λιπόθυμοι σε μια πεζοπορία.

*

ΟΙ ΚΥΡΙΕΣ ΤΩΝ ΥΠΟΥΡΓΩΝ

Οι κυρίες των υπουργών!
Τι καλές γυναίκες που ’ναι!
Και στα τόσα του σπιτιού
πόσο τα έξοδα βοηθούνε!

Βάζουν μια υπογραφή
και μια βίλλα-ιδού! κερδίζουν
Βάζουνε και άλλη μια
και-οι καλές μας!- θησαυρίζουν!

Και, οι καημένες, προσπαθούν
τις δουλειές γοργά να σπρώξουν
μη τον σύζυγο υπουργό
απ’ το υπουργείο διώξουν,

κι αρκεστούν τα όσα ως πριν,
έχουν φάει, να μασάνε,
μιας και –αλίμονο!- υπουργού
πια γυναίκες δεν μετράνε…

Και μην πάει το μυαλό
κανενός που με διαβάζει
πως γιατ’ είναι υπουργού
σύζυγος χρυσάφι βγάζει-

όχι-το ίδιο θα γινόταν
και αν μόνο κόρη του ήταν:
πάλι ούτε μια θα είχε
στις που κάνει μπίζνες ήτταν.

Και κουνιάδα κι αδερφή
και γνωστή και φιλενάδα
τέτοια θα ’χε κέρδη αυτή
στην ταλαίπωρη Ελλάδα.

Κι όλες τους γι αυτό κοιτούν
πώς συγγένεια ν’ αποκτήσουν
οι γυναίκες, με υπουργό,
έτσι ώστε να  θησαυρίσουν.
                     -----