ΑΛΛΑ ΕΙΔΗ
ή
ΤΙ ΚΡΙΜΑ…

Μπρος στον μεγάλο τον καθρέφτη
Για δέκα ολόκληρα λεφτά
Το σωματάκι μου επαιδεύτη
Στα χέρια σου τα ονειρευτά.

Λάβρα τα χάδια σου με ζώναν
Για δέκα ολόκληρα λεφτά
Και το κορμί μου εκυκλώναν
Τα πόδια σου τα τορνευτά.

Η καυτερή αναπνοή σου
Το πρόσωπό μου να φιλά
Και χίλια λόγια το φιλί σου
Να μου φωνάζει σιωπηλά.

Να ψαύει πες το μάγουλο μου
Το στήθος τ’ άσπρο σου τ’ ορθό
Και να κυλά στο πρόσωπό μου
Το θείο μαλλί σου το ξανθό.

Να είσαι επάνω μου σκυμμένη
Και πού και πού να σταματάς
Και μες στα μάτια σαστισμένη
Κι εκστατική να με κυττάς.

Και να κουνιέσαι-να κουνιέσαι
Μπρος μου δεξά κι αριστερά
Κι απ’ τόνα στ’ αλλο να πετιέσαι
Τα δυο χαμένα μου πλευρά.

Και η κοιλίτσα κι οι γλουτοί σου
Τρελλό να στήνουνε χορό
Και το αεικίνητο κορμί σου
Να με μεθάει ως το θωρώ.

Και πέρα δώθε να κουνιέσαι,
Λίγο να στέκεις να με δεις,
Και στον καθρέφτη να κυττιέσαι
Που μας θωρούσε αναιδής.

Τι κρίμα νάναι το κουρείο
ο τόπος, κι όχι μια πανσιόν…
Και να μην είμαστε οι δύο
Μακριά από κρέμες και λοσιόν…

Τί κρίμα χτένα και ψαλλίδι
Στα δυο σου χέρια να πετούν
Ενώ θα ταίριαζε άλλα είδη
Τα δάχτυλα σου να κρατούν…