ΑΠΟΒΡΑΔΟ ΣΤΟΝ ΜΩΛΟ
(Της παρέας του Βιβαριού)

Απόβραδο στο μώλο.
Σαν φλόγα μπρος μου εστάθηκες
χρυσή μέσα στη λάμψη της
κάτι γυρεύοντάς μου.
Γαλέρες ασημένιες χρυσοκέντητες γέμισε το λιμάνι.
Στον λόφο τον απέναντι χορεύουν
Το ένα με το άλλο τα δεντράκια.
Χρυσό μελλοντικό τραγούδι έρωτα
Τα χείλη της εσπέρας μουρμουρίζανε.
Του άβγαλτου ακόμα φεγγαριού οι αχτίδες
Καμπύλωναν επάνω απ’ το βουνό
Για να σε δουν έτσι ως έλαμπες απόψε.

Τα όνειρά μου μπρος μου όλα μαζεμένα
Και ρούχα γίναν που σε ντύνουνε.
Απ’ το μπαλκόνι του Απρίλη
Βλέπω ο Δεκέμβρης ρόδινος να γίνεται.
Τα δυο ψαράκια μες στα μάτια σου
Αγγιστρωμένα στραφτάλιζανε και σπαρταρούσαν.
Του στήθους σου οι καρποί στο πρώτο τους ωρίμασμα.
Του βραδιού το μπράτσο τυλιγμένο στη μεσούλα σου.
Στο πέτο της μπλουζίτσας σου κεντημένο
Με χρυσή κλωστή: «μακριά είναι η καρδιά μου».
Μες στον αφρό των σεντονιών της θάλασσας
Χρυσή χτενίτσα τα μαλλιά σου.
Ένα φως γεννιέται στο στήθος μου
Αντικαθρέφτισμα του λαμπερού λαιμού σου.
Α! Το χρυσό σου τριαντάφυλλο!