ΤΡΙΣΠΟΘΗΤΗ

Πενήντα χρόνων έγινε. Φθινόπωρο. Μα όμως
Εχει και το Φθινόπωρο τις χάρες του. Τα φύλλα  
Πέφτουνε κι ένας χείμαρρος χρυσός γίνεται ο δρόμος
Που όλο το θέρος ξερικός κι ολόμονος εκύλα.

Φθινόπωρο. Η μονότονη, λυπητερή βροχούλα
Θύμησες ακριβόθωρες μες στην ψυχή σταλάζει.  
Φθινόπωρο. Τρισπόθητη ακούει μια φωνούλα
Να λέει: "Φτάνει ο Θάνατος. Έρχεται. Πλησιάζει."