ΚΑΘΩΣ ΠΕΡΠΑΤΟΥΣΕΣ

Καθώς περπατούσες στ' ολάνθιστο δείλι
"ποια μοιρα" ρωτούσαν "σε μας έχει στείλει
τον άγγελο ετούτο;"
(κυρά της Ντροπής
μην το πεις-
μην το πεις)

Σε ραίναν με ρόδα, σε ραίναν με μύρα
και λέγαν "γιατί 'ναι χυμένα τριγύρα
μια τέτια γαλήνη;"
(κυρά της Σιωπής
μην το πεις-
μην το πεις)

"Και κείνος ο σκύλος πιστά που ακλουθάει
γιατί τις πετρούλες που εκείνη πατάει
σκυφτός τις μυρίζει;
(κυρά της Ντροπής
μην το πεις-
μην το πεις)

To ξέρεις-δε μύριζα μα κρύφια φιλούσα
τα ίχνη που άφηνες κυρα-Περπατούσα
(κυρά της Αγάπης-
κυρά της Σιωπής
μην το πεις-
μην το πεις).