ΝΤΑΛΛΑΣ

Το καθηκον μου το έκανα
μες στα γαλανά σου μάτια κοιτάζοντας
τις νερένιες ανταύγειες των κοριτσιών
που παίζαν με του στήθους τους τις ρόγες
ανυποψίαστες.

Πώς θα μπορούσε κάποιος να τις βλέπει;

Και το μάτι γύρισε μέσα
και το σκοτάδι σου ρόδισε αυγή σα να 'ταν.
Σε σήκωσα κιόλας στα χέρια μου
και με την πανοπλία σου ντύθηκα.
 
Το καθήκον μου το έκανα.

Νύχτα πια έγινε.
Το ρούχο σου πάλιωσε
και θα φανεί
αν δε βιαστείς
η γύμνια σου.

Το καθήκον μου το έκανα.
Στον καθρέφτη σου μέσα δες
και θα με δεις.