ΣΤΟΥΣ ΝΕΑΡΟΥΣ ΑΓΙΟ-ΚΑΤΕΡΙΝΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΤΡΙΠΟΛΗΣ
(Πρόσκληση των νεαρών αγιο-κατερινιωτών στο ποιητικό καφενείο)

Οι άνθρωποι στις πόλεις της Ευρώπης
και της Αμερικής, στις γειτονιές τους  
έχουν κι από 'να μέρος που πηγαίνουν
να βρουν τις ποιητικές τις συντροφιές τους.

Εκεί, διαβάζουν ποίηση ή ακούνε,
μιλούν για διάφορα, κάνουν αστεία.
Αυτό, είτε καλοκαίρι με τις ζέστες,
είτε χειμώνα όσα κι αν έχει κρύα.
 
Μόνο η Αθήνα τίποτα δεν κάνει
και φυσικά ούτε η άλλη Ελλάδα.
Κι όταν οι ξένοι ποίηση απαγγέλουν,
"'μεις", λέμε σα χαζοί,"έχουμε λιακάδα..."

Και κείνοι καλλιεργούν τα πνεύματά τους
Σαν που ’ναι άνθρωποι πολιτισμένοι,
ενώ 'μείς αραχτοί στα καφενεία
«τι όντα παράξενα!», λέμε, «οι ξένοι!..»

Φίλοι, πολύ οι ξένοι μας περνάνε!
Ας πάψουμε κι εμείς να υστερούμε,
όχι στα όπλα που λεφτά χρειαζόνται,
αλλά στα γράμματα-που το μπορούμε.

Τόσο κουτοί δεν είναι οι ξένοι, φίλοι.
Ξέρουνε την αξία των γραμμάτων.
Και στον αφρό εκείνοι περπατούνε
ενώ εμείς βρισκόμαστε στον πάτο.   

Λοιπόν όσο μπορούμε ας προσπαθούμε
λίγο να γίνουμε "γραμματισμένοι”
Κι αφού εγώ λίγο από ποίηση ξέρω
εκεί και το μυαλό μου μόνο μένει.

Ας γίνει η Τρίπολη η πόλη η πρώτη
που τέτοιες συγκεντρώσεις θ' αρχινίσει.
Και θα το δείτε πως η Ελλάδα όλη
την Τρίπολη ευθύς θ' ακολουθήσει.

Γιατί οπωσδήποτε η ώρα θα 'ρθει
που η Αθήνα, πίσω να μη μείνει,
αυτό αλλού που γίνεται από χρόνια,
τ’ ακολουθάει κάποτε κι εκείνη.

Λοιπόν την πόλη σας φίλοι βοηθήστε
Σ' ένα καλό κι αυτή να γίνει πρώτη.
Το πνεύμα σας με κάτι εξασκείστε
για να 'χει νόημα η χρυσή σας νιότη.
 
Κάθε Παρασκευή εφτά το βράδυ
εδώ, σ' αυτό το καφενείο τ' ωραίο:
δώστε ένα μάθημα στην άλλη Ελλάδα,
στην Άγια Αικατερίνη κάτι νέο!