ΓΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ
(διήγηση μετανιωμένου βασανιστή)

Είχε στην αγκαλιά της τον μικρό της γιο
που της τον άφησε ο άντρας της
εκτελεσμένος απ' τους γερμανούς για σαμποτάζ.

Με το πείσμα της μας είχε φουρκίσει.

Άρπαξα το παιδί απ' την αγκαλιά της
(ο Γιάννης κι ο Θωμάς τήνε κρατάγανε)
το 'βαλα κάτου κι άρχισα
να το ποδοπατώ με τις αρβύλες μου.
Αίμα έτρεξε απ' το στόμα του.
Πήρα της Κυριακής το δεξί χέρι
και της το 'βγαλα απ' την ωμοπλάτη.
Οι άλλοι, με κλωτσιές,
της σπάσαν τη λεκάνη.