ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΣΑΡΑΤΣΗ

Έβλεπε τη φωτογραφία των παιδιών μας
σκοτωμένων
κι έσκαζε στα γέλια.
Είχε τρελαθεί από τα βασανιστήρια
της Μακρόνησος. Εγώ
κλεισμένη εδώ, δεν το 'ξερα.
Μου το 'παν οι συναγωνίστριες
που έρχονταν σακατεμένες από κει.

Η ιστορία μου είν' η ιστορία της Ελλάδας.
Τρία παιδιά εγέννησα,
λες ένα για την κάθε μας καταστροφή: Αλβανία,
Αντίσταση,
Εμφύλιος.
Κι έτσι κλεισμένη εδώ, έχω αρχίσει
και λέω πράγματα παράλογα. Και λέω τάχα
πως είμ' εγώ η ίδια η Ελλάδα,
ότι τα τρία παιδιά μου είναι
η Αλβανία, η Αντίσταση κι ο Εμφύλιος,
κι ότι ο άντρας μου ο τρελός είν' ο λαός μου.

Και πιότερο ταιριάζει στην παραλοή μου
το που ο λαός μου είναι τρελός
γιατί αν δεν ήτανε-πέστε μου αγάπες μου-
θα τα 'βαζε με τέσσερα θεριά ολομόναχος-
γερμανοϊταλούς κι αγγλοαμερκάνους;