Η γλώσσα της πολιτικής

Η γλώσσα που χρησιμοποιούν οι έλληνες πολιτικοί είναι η καταστροφή της Ελλάδας.
Επειδή η γλώσσα αυτή,στα μυαλά των ανθρώπων που δεν ξέρουν να την ερμηνεύουν,κάνει να μένουν απρόσιτες στη λογική του οι δυσάρεστες έως χείριστες καταστάσεις που οι πολιτικοί δημιουργούν και διαχειρίζονται,και για τις οποίες απαντούν ερωτώμενοι.
Αποτέλεσμα είναι οι άνθρωποι αυτοί να ανέχωνται αυτό που δεν μπορούν να κατανοήσουν,είτε επειδή ακριβώς δεν μπορούν να το κατανοήσουν,είτε επειδή θα αδυνατούσαν,ακόμα και αν το κατανοούσαν,να το αντικρούσουν,λόγω μη δυνατότητας χειρισμού από μέρους τους της γλώσσας που οι πολιτικοί μεταχειρίζονται.

Σε μια τηλεοπτική εκπομπή,ένας υποψήφιος του ΚΚΕ αποκάλεσε κλέφτες τους υπουργούς που έκλεψαν μέσω της κομπίνας των ομολόγων.
Αμέσως ο τηλερυθμιστής της εκπομπής με έντονο ύφος «ανακάλεσε στην τάξη» τον υποψήφιο: «δεν πρέπει να χρησιμοποιείτε τέτιες λέξεις κύριε τάδε,σας παρακαλώ...»
[Διότι οι τηλεπαρουσιαστές γι αυτό ακριβώς είναι διαλεγμένοι από τους εκάστοτε κρατούντες (πληρωνόμενοι με χρυσάφι ακριβώς γι αυτό από εκείνους),δηλαδή για να περάσουν στο λαό ότι τα εγκλήματα που κάνει η κυβέρνηση δεν είναι εγκλήματα αλλά τυχαία περιστατικά,οι κλεψιές της δεν είναι κλεψιές αλλά αβλεψία,άγνοια ή κακή διαχείριση,οι δολοφονίες της δεν είναι δολοφονίες αλλά θεομηνίες ή εργατικά ατυχήματα].
Πώς αλλιώς θα πει λοιπόν κανείς τον κλέφτη;
Πώς ώστε να καταλάβουν όλοι,ότι οι υπουργοί και λοιποί έκλεψαν τα λεφτά του λαού;
Και αρχίζουν τα ανώδυνα περιφραστικά: «δεν διαχειρίστηκαν σωστά,υπήρξαν παραλείψεις,δεν υπήρξε δόλος», και άλλα τέτια,που κανένα από αυτά δεν σημαίνει για τον πολίτη που μιλάει τη διάλεκτο του λαού «κλεψιά».
Έτσι,ένα διεφθαρμένο και διαφθείρον πολιτικό παραφραστικό λεξιλόγιο καλύπτει τις κλοπές και εμποδίζει τον πολίτη να αντιδράσει όπως αντιδρά σε κάθε άλλη παρόμοια περίπτωση,όταν παραδείγματος χάριν του κλέψει κάποιος στο δρόμο το πορτοφόλι. Τότε θα ορμήσει πίσω από τον κλέφτη φωνάζοντας: «Κλέφτης! Κλέφτης! Πιάστε τον!»/
Τώρα όμως που η κλεψιά του πορτοφολιού ορίζεται σαν «υπήρξαν λάθη» ή σαν «μη ορθή διαχείρισις» και τα παρόμοια,τότε ο κλέφτης του πορτοφολιού φεύγει ανενόχλητος. Επειδή κανείς δεν δίνει σημασία σε κάποιον που φωνάζει «Ένας που έκανε λάθος! Πιάστε τον!» ή: «Ένας μη ορθός διαχειριστής! Πιάστε τον!»

Δέσμιος λοιπόν της γλώσσας που μιλούν οι κλέφτες πολιτικοί,ο λαός ο ελληνικός ανέχεται να τον κλέβουν, ανίκανος να αντιδράσει.