"Γύναι, απολέλυσαι της ασθενείας σου"
(Λουκ.,13,12)

Στα όνειρά μας και στα παραμύθια
βλέπαμε θάματα κι ακούαμε μάγια'
κι ας ξέραμε ότι δεν ειν' αλήθεια,
μ' εκείνα γέμιζε η ψυχή μας η άδεια.

Κι η φαντασία ώρθωνε παλάτια'
κι ανήμερα θηρία ημερεύαν'
κι αφρόλευκα με μας πάνω τους άτια
με δράκους νικηφόρα αντιπαλεύαν.

Μα τώρα η ίδια η Ζωή μιλάει
με του Χριστού το θεόηχο το στόμα.
Και τ' όνειρο στην πέτρα πελεκάει
και ύπαρξης στα μάγια δίνει χρώμα.

Μέσα στο Λόγο και στα θάματά Του
χειροπιαστή τώρα η Αλήθεια λάμπει'
κι όπου ηχήσει μόνο τ' όνομά Του,
ορθό το κύπτον, κρύσταλλα τα θάμπη.