ΚΑΙ ΔΙΚΗ ΜΟΥ

Στου καναπέ την απλωσιά-στο μαλακό του χνούδι
των πρωινών της παιχνιδιών τ’ ανυποψίαστο γέρας
σαν πεταλούδα, σαν ανθός, σαν φως, σαν αγγελούδι
η αγάπη μου κοιμήθηκε μες στην καρδιά της μέρας.

Πόθοι μου τις φτερούγες σας τώρα κλειστές κρατάτε.
Χρόνε μου κύλα αθόρυβα. Πάτα λαφριά σιγή μου.
Και καρδιοχτύπια μου τρελά μη μου τήνε ξυπνάτε.
Έτσι ως δεν είναι κανενός, λίγο είναι και δική μου.