ΑΝΝΑ ΣΤΑΜΑΤΑΤΟΥ

Και που ζω
γιατί;
Ως και τα βασανιστήρια που μου κάνουν, σκέφτομαι
ότι κι αυτά κανένα νόημα δεν έχουν
και πως καλό δε φέρνουν σε κανέναν.
Άστοχα.

Να! Τώρα, στις δέκα, θα 'ρθουν να με πάρουνε.
Θα βάλουν πάλι μες στο φύλο μου ένα ρόπαλο
και θα με βιάζουν να βαδίζω έτσι.
Στις δέκα.
Ότι ο ήλιος δε θα βγει είναι πιθανότερο
παρά ότι αυτοί δε θα 'ρθουν.

Τρία παιδιά έχασα. Τα δύο
μου τα πήραν τα γερμανικά αποσπάσματα.
Το τρίτο έπεσε στο Μάλι-Μάδι. Κι εγώ
πέφτω εδώ κάθε μέρα, κάθε ώρα,
όπως το χέρι που κρατάει εν' άνθος
κομμένο από μια σπαθιά κάθε φορά
μηχανικά πέφτει.