ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ

Πλέκουν οι μηχανές και πλέκουνε
πλέκουν οι χοντρομηχανές
και φτιάχνουν κάτι μαύρα ρούχα
και φτιάχνουν κάτι αρπάγες του θανάτου
και βγάζουν κάτι άχαρα πλεχτά
κάτι γελοία κουρέλια-
και υφαίνουνε κάτι σκουτιά της νύχτας.

Πλέκουν οι μηχανές και πλέκουνε
πλέκουν οι μηχανίτσες
και φτιάχνουν κάτι όμορφα
κάτι μικρά και λαμπερά
κάτι γιαλιστερά
πολύχρωμα
κάτι κουκλίστικα πανάκια
φούξια και ιώδη
και λευκά αθώα πανάκια
και κίτρινα με κίτρινο
παρμένο απ’ την καρδιά του ηλιου
και μπλε
και αιματένια
που μες στο φως το λιγωμένο του απομεσήμερου
λάμπουνε έτσι-ερωτικά να πω-
που έτσι σου ’ρχεται
αχ! όλα να τα πάρεις αγκαλιά
και αχ! χαμένος
μαζί τους να ξαπλώσεις στο κρεβάτι.