ΘΑ 'ΞΕΡΑ ΚΙΟΛΑΣ
           ( L. A.)

Αν ήσουν κοντά μου
σε κάποιας μικρής σου φροντίδας τον κύκλο
θα έμπαινα να ξαποστάσω.

Τότε το χιόνι δε θα ήταν παγωμένο σάβανο
αλλά ζεστός μανδύας και χαρά στο μάτι.
Του αέρα τα σφυρίγματα δε θα 'κρυβαν φαντάσματα'.
Οι σκιές της νύχτας θα 'ταν σκιές και τίποτ' άλλο.

Αν ήσουν κοντά μου θα πότιζες
με υγρή καλοσύνη τις ρίζες μου
κι εγώ θα ξανάνθιζα σαν νιόφυτος κρίνος.

Θα έλυνες τις πιο βαθιές μου απορίες-
πού βρίσκει το χρυσάνθεμο το άρωμά του
γιατί ο ήλιος χάνεται τη νύχτα
ποιο είναι το αληθινό πρόσωπο της πέτρας.

Και θα με κύκλωνες από παντού
σαν χάδι ερωτικό
πολυδύναμο
και θα με μάθαινες-θα 'ξερα κιόλας
πόσο απέχουν οι πηγές του Τώρα από το Τώρα
και πόσο οι ρίζες του Εδώ απ' το Εδώ.

Ανέγνοιος κι ευεπίφορος θα 'στεκα στην ποδιά σου
σαν σπουργιτάκι αδύναμο σε σίγουρη φωλιά.
Και θα 'τανε ο θάνατος
κοντά μου αν ήσουν
μια τρυφεροπολύγνιαστη σταγόνα ευτυχίας
που ήρεμα θα ξεχείλιζε τ' ολόγιομο ποτήρι.