ΩΧΡΟΝ

Με μία λέξη να πει όσα χίλια
της Άνοιξης ανθίσματα λένε-
να το καθήκον του ποιητή.

Μα πώς
τον ρυθμό της αυτός θα συγκρατούσε, αν
όταν στη μακριάν αναμονή του
βυθισμένος βρισκόταν,
δεν έντυνε το νόημά της
με την πίστη του για το Ανύποπτο
που στην ύπαρξη
ωχρόν θα τον εκόμιζε;