ΑΤΑΛΑΝΤΗ

Στο δάσος μέσα σ’ όλη τη ζωή της.
Τόξο και βέλη συντροφιά της.
Τα γυναικεία διόλου δεν την έθελγαν.
Κι αν συγκατάνευσε να παντρευτεί,
το ’κανε κι άντρες θύματα για να ’χει
πλην απ’ του δάσους τ’ άγρια.

Και πολλοί το θάνατο αλήθεια εβρήκαν
καθώς στο τρέξιμο όλους ενικούσε.

Μα όταν με τον Μελανίωνα αγωνίζονταν
κάτι βαρύ ενώ έτρεχε άκουσε
στο χώμα δίπλα της να πέφτει.

Έστρεψε, το χρυσό το μήλο είδε
και αμέσως
μπροστά στου φύλου τη λατρεία για το χρυσάφι
τόξα και τρέξιμο και παρθενία
σαν όνειρο έσβησαν.

Και
η ενυπνιαζομένη
γυναίκα εξύπνησε.