ΛΥΠΗΤΕΡΗ

Λυπητερή έτσι μια μοίρα
μ' έχει αλύπητα μοιράνει
κι όλα της ζήσης μου τα μύρα
δάκρυα πικρά τα έχει κάνει.

Ο,τι κι αν έπιασα να χτίσω
κομμάτια κείτεται στο χώμα.
;O,τι επάσκισα να κλείσω
μένει ανοιχτό σα δράκου στόμα.

Και μιαν αγάπη που ’χα δέσει
με πασχαλόκλαδα και κρίνα
μες στο βυθό μού έχει πέσει
κι αυτή, και πάνω της εκείνα.

Και τη χαρά που 'χα σταυρώσει
με της λεβάντας το κλωνάρι
τα χέρια η θλίψη έχει απλώσει
και από με την έχει πάρει.

Α! Λυπηρή έτσι μια μοίρα
μ' έχει αλύπητα μοιράνει
κι όλα της ζήσης μου τα μύρα
δάκρυα πικρά τα έχει κάνει.