ΤΗΣ ΑΓΝΟΙΑΣ ΣΑΣ

Από το καλάθι σας τίποτα δεν πήρα.
Τίποτα δε σας χρωστώ. Από τα κίτρινα
φύλλα που το φθινόπωρο πάνω σας εσώριασε μόνον
σας απάλλαξα.

Τα μηδενικά σας πήρα
έναν άξονα μέσα τους επέρασα
και πάνω στις ρόδες του
το αμάξι της ποίησής μου στερέωσα,
να τρέχει σαν κυνηγημένο ελάφι
μέσα στο δάσος της αγνοίας σας
που μάτια δεν έχετε να τη δείτε,
γιατί στη θέση τους χάντρες βρίσκονται
και συντροφιά η μια με την άλλη κάνει
όπως ‘Ελλειψη με Έλλειωη συντροφιά κάνουν.