Ο ΑΓΙΟΣ

Κείνο το εικονοστάσι.
Με το αυστηρό του αγίου πρόσωπο.
Κάθε βράδυ το καντήλι του αναμμένο.

Μητέρα
με ωδίνες μεγάλες
σαν το Πεπρωμένο να γεννούσες
τόνε γέννησες;

Τα μάτια του, όταν σε πρωτόδαν, πες ,
ήταν σαν το Άδολο να καθρεφτίζαν;
Και σαν στο Μακρινό να βύθιζαν εμοιάζαν
που πίσω του πολύ
είχε
για να ’ρθει εδώ
αφήσει;

Κι όταν για πρώτη του φορά κοιμήθηκε,
ποιου τάχα Χρέους πνοή
στ’ όνειρό του ήρθε και
σαν Μοίρα
την Αγιοσύνη τού όρισε και το Μαρτύριο;