ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΘΕΑΤΡΟ


ΠΑΤΡΙΔΑ

(Δύο έλληνες συζητούν στην Αμερική)

Α
Θέλω να πάω στην πατρίδα.  Στο ιερότερο μέρος της γης. Η ξενιτιά με λιώνει. Δεν την αντέχω.
Β
Δεν ξέρεις τι ζητάς.  
Α
Ξέρω πολύ καλά. Θέλω να πάω στην πατρίδα.
Β
Ναι αλλά δεν ξέρεις τι είναι πατρίδα. Άραγε η θέλησή σου είναι άδεια. Είσαι στην Αμερική. Αυτή είναι η πατρίδα σου.
Α
Δεν γεννήθηκα εδώ. Πατρίδα είναι ο τόπος που γεννήθηκες.
Β
Αν η μητέρα σου μια μέρα πριν σε γεννήσει είχε πάει στην Ναμίμπια, γεννιόσουν εκεί, και την επόμενη μέρα σε πήγαινε στην Ελλάδα τότε θα ήσουν ναμιμπιανός;  
Α
Όχι βέβαια. Πατρίδα είναι εκεί που μεγάλωσες. Και αφού εγώ μεγάλωσα στην Ελλάδα, η Ελλάδα είναι η πατρίδα μου. . Θέλω να πάω στην Ελλάδα.  
Β
Ώστε πατρίδα είναι το μέρος όπου μεγάλωσες.
Α
Ναι. Θέλω να πάω στην Ελλάδα. Εκεί είναι όλοι οι συγγενείς μου.
Β
Πατρίδα λοιπόν είναι το μέρος όπου βρίσκονται οι συγγενείς σου.
Α  
Ναι. Σίγουρα αυτό είναι.
Β
Ώστε αν οι συγγενείς σου έρχονταν όλοι εδώ, η Αμερική θα ήταν η πατρίδα σου.
Α
Όχι, δεν θα ήταν.
Β  
Μα μόλις τώρα είπες ότι πατρίδα είναι όπου είναι οι συγγενείς σου.
Α
Άκουσε να δεις. Και αν ακόμα γινόταν αυτό που είπες-που δεν γίνεται γιατί δεν είναι δυνατόν να αφήσουν όλοι οι άνθρωποι αυτοί τις δουλειές τους και να έρθουν εδώ-, τότε και πάλι δεν θα είναι το ίδιο. Όταν βγαίνω έξω από το σπίτι και οι άνθρωποι δεν μιλάνε την ίδια γλώσσα, έρχεται το Πάσχα και δεν βάφουν αυγά όπως στην πατρίδα και δεν τραγουδάνε τα κάλαντα την πρωτοχρονιά, αυτό δεν είναι πατρίδα.
Β
Ώστε λες πως πατρίδα είναι το μέρος όπου οι άνθρωποι μιλάνε την ίδια γλώσσα…
Α
Ναι. Ναι. Η γλώσσα είναι η πατρίδα.
Β
Μήπως και έχουν τα ίδια ήθη και έθιμα;
Α
Φυσικά ναι. Αυτά τα δυο είναι η πατρίδα. Αυτά τα δυο ευλογημένα είναι η πατρίδα.
Β
Τότε το πρόβλημά σου λύθηκε. Πήγαινε να ζήσεις στο Σικάγο ή στη Νέα Υόρκη. Εκεί ζουν χιλιάδες έλληνες σε μια περιοχή, μόνον αυτοί, και όταν βγεις από το σπίτι σου και όπου πας, ακούς ανθρώπους να μιλάνε την ίδια γλώσσα και να έχουνε τα ίδια ήθη και έθιμα με σένα. Εκεί κάθε Πάσχα όπου γυρίσεις θα βλέπεις κόκκινα αυγά κα κάθε Χριστούγεννα θα βλέπεις φάτνες,
Α
Ότι και να πω βρίσκεις κάτι για να με αντικρούσεις.
Β
Βρίσκω γιατί υπάρχει.
Α
Και τι θέλεις να αποδείξεις με αυτά;
Β
Πως η πατρίδα σου είναι η Αμερική.  
Α
Η Αμερική; Και να αρνηθώ τον τόπο όπου είναι θαμμένα  τα κόκαλα των προγόνων μου; Μην ετοιμάζεσαι. Ξέρω τι θα μου πεις.  Να ξεθάψω και να φέρω εδώ τα κόκαλα. Δεν ξέρω τι άλλο πια να πω.
Β
Εγώ όμως ξέρω τι να σου πω. Θα σου πω λοιπόν ότι πατρίδα δεν είναι το μέρος όπου γεννήθηκες, μεγάλωσες, εκεί ζουν οι συγγενείς σου, εκεί όπου μιλάνε την ίδια γλώσσα με σένα και έχουν τα ίδια έθιμα, ούτε εκεί που είναι θαμμένα τα κόκαλα των προγόνων σου αλλά…
Α
Στάσου! Το βρήκα! Έτσι που τα αράδιασες όλα μαζί, αυτά είναι η πατρίδα. Αυτά όλα μαζί κάνουν την πατρίδα!
Β
Μα τότε για τι συζητάμε; Αφού τα είχες όλα αυτά ευλογημένε, αφού ήσουνα στην πατρίδα σου και είχες εκεί αυτό που όπως λες το επιθυμείς πιο πολύ στη ζωή σου, γιατί είναι το πολυτιμότερο πράγμα για σένα, τότε γιατί άφησες όλα αυτά και έφυγες από εκεί;  
Α
Ας όψεται η φτώχεια.
Β
Έφυγες λοιπόν γιατί ήσουνα φτωχός. Ναι ή όχι; Απάντα μου λοιπόν μια κι έξω να τελειώνουμε κάποτε γιατί πιάστηκε το χέρι μου να γράφω-έφυγες από την πατρίδα γιατί ήσουνα φτωχός, ναι;
Α
Ναι. Έφυγα γιατί ήμουνα φτωχός.
Β
Άφησες λοιπόν όλα όσα αγαπούσες για να έβρεις κάτι άλλο.
Α
Ναι.
Β
Και το άλλο αυτό πρέπει να το αγαπάς περισσότερο από όλα εκείνα τα πολύτιμα για σένα. Γιατί αν το αγαπάς λιγότερο και έφυγες  πάλι, τότε είσαι ανόητος αφού έφυγες από κάτι που αγαπάς πολύ για να έβρεις κάτι που αγαπάς πιο λίγο. Και τι ήταν εκείνο που αγαπούσες περισσότερο;
Α
Να ξεφύγω από τη φτώχεια και να ζήσω μια ανθρώπινη ζωή.
Β
Άφησες λοιπόν την Ελλάδα για κάτι πιο πολύτιμο από αυτήν. Για την ίδια σου τη ζωή. Και ήρθες στην Αμερική. Αφού λοιπόν τη ζωή σου την εξασφαλίζει η Αμερική, τότε αυτή είναι, μετά από τη ζωή σου, το πολυτιμότερο για σένα. Και αφού το πολυτιμότερο μετά από τη ζωή σου είναι η πατρίδα, έπεται ότι η πατρίδα σου είναι η Αμερική.
Α
Ναι, δίκιο έχεις. Η Αμερική είναι η πατρίδα μου και αυτήν αγαπώ σαν το πολυτιμότερο πάνω στη γη.
(Ένας τρίτος, φίλος των δύο, ο Γάμμα, πλησιάζει)
Γ
Γεια σας φίλοι. Άκουσα να μιλάτε κάτι για πατρίδα.
(στον Α)
Και άκουσα να λες ότι η πατρίδα σου είναι η Αμερική και ότι αυτήν αγαπάς.
Α  
Καλά άκουσες.
Γ
Εσύ το λες αυτό που ως τα χτες κοφτόσουν για την Ελλάδα;
Α
Τι ως τα χτες… Ως πριν λίγο. Ο Βήτα όμως με έμαθε να βλέπω καθαρά. Μια πατρίδα που βασανίζει και τέλος διώχνει από κοντά της τα παιδιά της, μόνο το μίσος μπορεί να γεννήσει στην ψυχή των παιδιών της.
Γ
Φεύγω. Ονειρεύομαι. Δεν μπορώ να ακούω τέτοια. Μια πατρίδα με τέτοια δόξα…
Α
Δόξα έχουν όλες οι πατρίδες. Και περισσότερη από τη δική μας.
Γ
Μια πατρίδα με τέτοιον πολιτισμό…
Α
Χα! Πολιτισμός να σου πετύχει…
Γ
Φεύγω. Ονειρεύομαι, Γεια σας.
 Α και Β
Γεια σου.
Α
Αυτός ονειρεύεται ακόμα, εγώ ξύπνησα όμως.
Β
Και βέβαια ξύπνησες. Γιατί του είπες και για τη δόξα και τον πολιτισμό της Ελλάδας.
Α
Τα είπα γιατί με τα μάτια που μου άνοιξες βλέποντας, είμαι σίγουρος πως είναι έτσι. Αν μου ζητήσεις όμως να σου τα αποδείξω δεν ξέρω τι να πω.  Μήπως θα μπορούσες εσύ να μου δείξεις την αλήθεια και πάνω σ’ αυτά;
Β
Με μεγάλη μου χαρά στην επόμενη συνομιλία μας θα γκρεμίσω κτήρια χτισμένα πάνω σε σκοπιμοτητες και συμφέροντα. Συ όμως συγκράτησε το μάθημα που σήμερα έμαθες. Πατρίδα σου είναι η Αμερική. Που φροντίζει για όλα τα παιδιά της το ίδιο. Που οι πόρτες της επιτυχίας είναι ανοιχτές για τον καθένα, και οποιοσδήποτε μπορεί να μπει αρκεί να το θελήσει. Η Αμερική είναι η χώρα που μέσα της μπορεί κανείς να ζήσει όχι μέσα στη δυστυχία, αλλά ελεύθερος και ευτυχισμένος.
                          -----