ΑΓΡΙΟΣ

Μου είπε: "κοίτα τι έχω δω… τι να του βάλω επάνω;"
και μίαν άφθα μου 'δειξε στο κάτω της 'σωχείλι.
Ζαλίστηκα. Κιτρίνισα'. Ταράχτηκα. Τα χάνω.
Τόσο κοντά πρώτη φορά βλέπω τα δυο της χείλη.

Η θέα τους με συγκλόνισε. Του πόθου μου το κύμα
άγριος εγίνει ωκεανός. Το ρυάκι του ποτάμι.
Τρέξιμο ξέφρενο έγινε το ήσυχό του βήμα
και το θολό το χρώμα του μαύρο έγινε κατράμι.

Στα χέρια μου την άρπαξα και στο μικρό της στόμα
τα χείλια μου εκόλλησα και ήπια σαν ροσόλι
και άφθα και τα χείλια της κι ακόμα ακόμα ακόμα
λαιμό και στήθη και γλουτούς ώσπου την ήπια όλη.

…Μα όχι-αλίμονο-αυτά είν' όλα παραμύθια.
Μονάχα το μελένιο της τ' αχείλι όταν το 'δα,
έκρυψα ακόμα πιο βαθιά την που με καίει αλήθεια
και μ' ένα ύφος σοβαρό της είπα: "βάλε σόδα!"