ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΙΑ ΠΡΙΝ ΚΟΙΜΗΘΩ

Κάθε βραδιά πριν κοιμηθώ
μετράω την αγάπη μου για σένα.
Σημάδι έχω βάλει έναν ανθό
στον τοίχο το δεξό κοντά στη φένα.

Και πάντοτε έχω πιο ψηλά
το ρόδο κάθε βράδυ να μετρήσω
και τη σκεπή τώρα φιλά
και πρέπει το ταβάνι να γκρεμίσω.

Μα κι αν ποτέ το ’κανα αυτό
αμέσως ο καθείς τότε θα μάθει
πως μου ’χει η μοίρα μου γραφτό
για σε να υποφέρω τόσα πάθη.

Γι αυτό ας ειν’ η αγάπη μου κλειστή. 
Μ’ αυτήνε το δωμάτιο ας γεμίσει. 
κ\Κάθε γωνιά του ας ποτιστεί
μ έρωτα, και με πόθο ας γεμίσει.

Έτσι να πάρεις σα θα ’ρθεις
θα έβρεις μαζεμένα χίλια δώρα.
Μόνο σα φεύγεις να θυμηθείς
κι αντίδωρο ένα να μ’ αφήσεις Ντόρα.

(Ξέρω, παράταιρα ηχούν-
δεν ζουν οι τελευταίοι μου οι στίχοι.
Είναι που ψέματα μιλούν:
ποτέ δε θα σε δουν αυτοί οι τοίχοι).