Ο ΣΠΟΡΟΣ

Καλά είμ’ εδώ.
Εδώ θα ζήσω.
Όλα εύκολα εδώ κάτω.
Ασφάλεια.
Σιγουριά.
Τα δύσκολα σκοτώνουν.

Ενώ αν τραβούσα για τον αέρα
πόσα δε θα ’χα εμπόδια να υπερβώ…
Το χώμα να παλέψω.
Και μετά, σα βγω στον αέρα,
κίνδυνοι όλο και ανασφάλεια-
χορτοφάγα τέρατα, σόλες παπουτσιών,
αγέρηδες, δρεπάνια, χιόνια…
Εδώ θα ζήσω!

…Πάλι…
Εδώ αν σταθώ
και δεν ανέβω επάνω-στους κινδύνους,
Μπορώ να πω πως έζησα;
Όχι. Γιατί ζωή σημαίνει δυσκολία.
Και «γεννήθηκα» σημαίνει  
Πρέπει  στα δύσκολα να μπω.

Λοιπόν
να ζήσω αν θέλω
καθήκον μου είναι ν’ αγαπώ το δύσκολο
Και πρέπει να είμαι εκεί όταν με χρειάζεται.
Θα έβγω στον αέρα!

 Φώτη θέλω την ονειροκριτική σου επειγόντως.
Βρίσκομαι σε ένα δωμάτιο με μία κοπέλα.
Σεξουαλική σχέση, σκέψη ή υπόνοια, μηδέν.
Η κοπέλα, μικρή στην ηλικία, φοράει σκούρα προς το κόκκινο ρούχα. Δεν είναι ψηλή ούτε κοντή. Είναι μελαχρινή και στέκει γαλήνια και σίγουρη πότε καθιστή στο κρεβάτι, πότε όρθια.
Δεν μιλάμε.
Εγώ ήρεμος, με την βαθιά αίσθηση ότι πρέπει να προστατεύσω την κοπέλα από κάθε κακό.
Και ξάφνω, διαπερνώντας τους τοίχους του δωματίου και την κλειστή πόρτα του, εμφανίζονται πέντε έως έξη παιδιά, όλα αγόρια,
Φοράνε ρούχα παιδικά χρωματιστά-όχι πολύ έντονα-με χρώματα προς το κόκκινο, πράσινο, κίτρινο.
Θέλουν το κακό της κοπέλας που εγώ προστατεύω.
Και προσπαθούν το καθένα να την πλησιάσει με τον σκοπό αυτόν.
Τι κακό θέλουν να της κάνουν, δεν το ξέρω εγώ, και ούτε τα παιδιά το δείχνουν ή αφήνουν με τις κινήσεις τους να φανερωθεί.
Σηκώνομαι και αρχίζω την προσπάθεια να βγάλω έξω από το δωμάτιο τους νεαρούς, ώστε να μην κάνουν κακό στην κοπέλα.
Τα παιδιά, εκμεταλλευόμενα τον αριθμό τους, προσπαθούν να την πλησιάσουν απασχολώντας με πότε το ένα πότε το άλλο.
Προσπαθώ εναγώνια.
Η κοπελίτσα στο μεταξύ μένει στη θέση της σοβαρή και χωρίς φανερή ανησυχία, σαν να προβλέπει ότι δεν θα υπερισχύσουν τα παιδιά.
Και πράγματι, καταφέρνω να διώξω τα παιδιά. Εξαφανίζονται ένα ένα, έτσι όπως είχαν μπει, μετά όμως από πολλή προσπάθεια δική μου.
Τα παιδιά τέλος έφυγαν, η κοπέλα στέκει ήρεμα πάλι στη θέση της, και εγώ ησυχασμένος προς στιγμήν, όμως θεωρώντας ότι τα παράξενα κακά παιδιά θα επιχειρήσουν να ξανάρθουν.
Ξύπνησα με τον φόβο αυτόν.
Γράψε μου ή εδώ, ή στο email.

 
Στους καλούς ποιητές δεν λένε «Συγχαρητήρια!»
Γιατί είναι σαν να τους συγχαίρουν επειδή ζουν.
Δεν είναι κουτό;

 ΕΤΣΙ ΑΡΧΙΣΑΝ ΟΛΑ!

14 Φεβρουαρίου 2022
Ο Ζελένσκι στο γραφείο του.
 Χτυπάει το τηλέφωνο.

ΖΕΛΕΝΣΚΙ (ΖΕΛ)
Εμπρός.
ΠΟΥΤΙΝ (ΠΤΝ)
Έλα Βολόντια. Εγώ είμαι.
ΖΕΛ
Ε! Γεια Βλαντί!.. Τι κάνεις;
ΠΤΝ
Καλά, καλά.
ΖΕΛ
Πώς και με θυμήθηκες;
ΠΤΝ
Σε ξεχνάω ποτέ ρε Βολόντια;.. Αλλά για να πω την αλήθεια ήθελα να σου ζητήσω και κάτι…
ΖΕΛ
Ότι θέλεις. Πες το μόνο κι έγινε.
ΠΤΝ
Να ρε συ, να! Μετά που έβαλες στο Σύνταγμα ότι θέλεις να μπεις στο ΝΑΤΟ, ξέρεις, οι δικοί μου μ’ έχουνε πρήξει.
ΖΕΛ
Το πίστεψαν; Ο Γέρος μου είπε να το βάλω. Του έκανα το χατίρι, ανάγκη τον έχω, αλλά μέχρις εκεί. Θα σου πήγαινα εγώ ποτέ κόντρα ρε Βολόντια;..
ΠΤΝ
Εγώ το ξέρω ρε συ, όμως οι δικοί μου μ’ έχουνε φάει. Μετά, να σου πω την αλήθεια, μου πέρασε από το μυαλό για μια στιγμή μήπως και σου βάλανε λόγια για μένα…
ΖΕΛ
Τα τρώω εγώ αυτά ρε Βλαντί; Μπορεί κανένας να μπει ανάμεσά μας;..
ΠΤΝ
Το ξέρω μωρέ, αλλά άνθρωποι είμαστε, είπα… μήπως… Τέλος. Λέω να έρθω μέχρις εκεί να σου βαρέσω κανα δυο έτσι για τους τύπους… Να ησυχάσουν οι δικοί μου. Πώς το βρίσκεις;
ΖΕΛ
Τόσο πολύ σε πιέζουν ε;
ΠΤΝ
Τι να σου πω… ειδικά εκείνος ο Λαβρώφ μου ’χει πάρει τ’ αυτιά…
ΖΕΛ
Έλα. Το σκέφτεσαι ακόμα; Έπρεπε να μου το πεις και νωρίτερα-τι φιλαράκια είμαστε…
ΠΤΝ
Σ’ ευχαριστώ ρε Βολόντια, δε θα το ξεχάσω ποτέ αυτό που κάνεις για μένα.
ΖΕΛ
Ντροπή σου μεταξύ μας ρε Βλαντί! Ούτε να το σκέφτεσαι.
Να τελειώσω μόνο κάτι δουλίτσες που έχω με το Κόμμα.
ΠΤΝ
Σε κανα δεκαήμερο καλά είναι;
ΖΕΛ
Εντάξει. Με βολεύει και μένα τότε. Κατά τα άλλα; Τι κάνει η οικογένεια-τα παιδιά;
ΠΤΝ
Καλά, δόξα το θεό. Γι αυτό σε πήρα, να σε ενημερώσω μη με δεις ξαφνικά και υποθέσεις ξέρω γω τι… Λοιπόν άντε γειά.
ΖΕΛ
Γεια.
ΠΤΝ
Α! Όχι… μην κλείνεις, είδες; Και οι δύο χαζέψαμε μου φαίνεται. Πού θέλεις να χτυπήσω;..
ΖΕΛ
Έλα μωρέ, λεπτομέρειες. Όπου θέλεις. Εδώ θα τα χαλάσουμε;
ΠΤΝ
Όχι. Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους.
ΖΕΛ
Ξέρω κι εγώ; Αρχίνα από κανένα χωριό και ύστερα τα ξαναλέμε.
ΠΤΝ
Δε μου λες, τι προτιμάς; Πυραύλους ή αεροπορία;
ΖΕΛ
Ό,τι νάναι μωρέ!
ΠΤΝ
Τανκς καλλίτερα. Τα Εφ Ντι Εμ να φέρω ή τα  Υτροϊ Στεπ;
ΖΕΛ
Δεν έχεις τα Σετ Θρι; Δεν ξέρω γιατί, μου αρέσουν. Έχουν μια γραμμή-μια φινέτσα ρε γαμότο.
ΠΤΝ
Έχω μερικά. Θα πάρω αυτά, και θα συμπληρώσω με άλλα αν χρειαστεί… Να σου πω, σε πολυκατοικίες να ρίξω ή σε στρατιωτικούς στόχους;
ΖΕΛ
Κοίτα να δεις, καλλίτερα σε στρατιωτικούς στόχους . Αν όμως θέλεις να ρίξεις και σε πολυκατοικίες, πες μου από πριν να τις αδειάζω. Ξέρεις, σειρήνες, προειδοποιήσεις…
ΠΤΝ
Σωστά. Κανας μεγάλος μπορεί να φαγωθεί κατά λάθος. Αλλά τα παιδάκια κρίμα είναι.
ΖΕΛ
Γι αυτό σου λέω… Δε μου λες, κατά Μαριούπολη, θα πας;
ΠΤΝ
Ε, μιας και θα ’ρθω…
ΖΕΛ
Εν τω μεταξύ εγώ θα βγαίνω και θα ζητάω βοήθεια από το Γέρο και από τους χέστηδες τους ευρωπαίους. Τάχα πως κινδυνεύω ντε!...
ΠΤΝ
Θα σου το ’λεγα. Σειρήνες καλές έχεις;
ΖΕΛ
Έχω αδέρφι. Τις φύλαγα για καμιά ανάγκη. Και να που ήρθε η ώρα τους.
ΠΤΝ
Πάντα προνοητικός, μπράβο σου. Τι άλλο έχουμε να πούμε; Θυμήσου μήπως ξεχάσαμε τίποτα…
ΖΕΛ
Να σου πω, θέλεις να σου στήσω οδοφράγματα;
ΠΤΝ
Που ρε; Στα χωράφια μέσα;  Πώς μπορείς να βάλεις οδοφράγματα σε τόση έκταση;
ΖΕΛ
Δε λέω για τα χωράφια. Για τους δρόμους στις πόλεις λέω.
ΠΤΝ
Ποιες πόλεις; Θέλεις να πάω και σε καμιά πόλη;
ΖΕΛ
Επειδή είπες για Μαριούπολη. Λέω μήπως έτσι θα ήτανε πιο πειστικό το πράγμα. Τι λες;
ΠΤΝ
Ε! Όχι μωρέ Βολόντια. Είπα για τη Μαριούπολη αλλά όχι να μπω και μέσα στους δρόμους… Να δείξω μόνο θέλω στους δικούς μου πως με πείραξε και μένα ο λόγος σου να μπεις στο ΝΑΤΟ, όχι και να σου κάνω όμως και ζημιά αδερφέ μου.
ΖΕΛ
Μα συγκινείς ρε συ... Πόσο λες θα σου πάρει όλο αυτό;
ΠΤΝ
Ε, λέω πεντέξη μερούλες το πολύ.
ΖΕΛ
Ναι γιατί θέλω να πάω σ’ ένα γάμο στις οχτώ του Μάρτη.
ΠΤΝ
Ουουου! Θα τελειώσω νωρίτερα. Μόνο ενημέρωσε και τους αξιωματικούς σου να μη το πάρουνε στα σοβαρά κι αρχίσουν να μου ρίχνουνε. Όσο χρειάζεται-για τους τύπους μόνο…
ΖΕΛ
Θα τα κανονίσω. Εντάξει.
ΠΤΝ
Εντάξει. Αντε γεια.
ΖΕΛ
Γεια. Και κοίτα, μην αργήσεις και σε πιάσουνε οι βροχές γιατί μπορεί να κολλήσουνε τα τανκς σου στις λάσπες.
ΠΤΝ
Το ξέρω μωρέ. Εσύ θα μου μάθεις την Ουκρανία-το αδέρφι της Ρωσίας; Τι λέω αδέρφι, τη μάνα της Ρωσίας-από κει δεν ξεκινήσαμε όλοι;
ΖΕΛ
………….
ΠΤΝ
…Έλα, με ακούς;…
ΖΕΛ
…Με συγκίνησες αδέρφι….
ΠΤΝ
Έλα, μη με πιάσουνε κι εμένα τα σορόπια… Τι λες για την άλλη εβδομάδα; Να έρθω την ερχόμενη Τρίτη-στις 22;
ΖΕΛ
Όχι Τρίτη αδερφέ μου, το ’χω γρουσουζιά. Έλα Τετάρτη.
ΠΤΝ
Τετάρτη δοκιμάζω κάτι πυραύλους. Να έρθω Πέμπτη 24-σε βολεύει;
ΖΕΛ
Μια χαρά. Εντάξει. Πέμπτη.
ΠΤΝ
Σημείωσέ το μην το ξεχάσεις με τόσα που έχεις στο μυαλό σου.
ΖΕΛ
(γράφει στο ημερολόγιό του)
Εντάξει, το σημείωσα. Άντε γεια και με το καλό.
ΠΤΝ
Γεια σου αδέρφι!
ΖΕΛ
Φιλιά στα παιδιά.Γεια!
(Κλείνει το τηλέφωνο)

                                 -----

 
Ο αρειανός αστροναύτης, ο πρώτος που επισκέφτηκε τη Γη,
με την επιστροφή του στον Άρη ενημερώνει τους αρειανούς:
"Η γη είναι όπως την περιμέναμε-γεμάτη πέτρες,
δέντρα, ζώα, νερά, ανθρώπους.
Και όλα σε διαρκή κίνηση.
Από ζωή ούτε ίχνος".

 Η ΚΙΜΠΕΡΛΙ ΓΚΙΛΦΟΙΛ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Δεν μας ξεχνάει ο θεός-όχι δεν μας ξεχνάει.
Μέσα στις λύπες χαρωπό και κάτι ξεκινάει.
Κάτι που μόνο υπάρχοντας τα πάντα ωραϊζει-
Κάτι που τύχη αγαθή σ’ έναν λαό χαρίζει.

Είχαμε το Ουκρανικό με Πούτιν και Ζελένσκι-
Με ντρονς, με αερόπλανα, με Τόμαχοκ κι Ορέσνικ-,
Τον Μερτς που στον χιτλερισμό πάλι ξαναγυρίζει,
Τον Σι που θέλει κι αστακό κι όχι μονάχα ρύζι,

Τον Τραμπ που ορέχτηκε να φάει ψητή Βενεζουέλα,
Τον Νετανιάχου η κάτω του που του ’σπασε μασέλα
Μασώντας Παλαιστίνιους, Ιράν, Χαμάς και Γάζα,
Λαούς όπου τα χούγια τους με Τραμπικά τ’ αλλάζαν,

Δασμούς να μπαινοβγαίνουνε σε κράτη και κρατίδια,
Του Ευρωπαίους να γίνονται του Τραμπ φτηνά παιχνίδια,
Τον Καναδά τον είδαμε το πόδι να πατάει-  
Πεντηκοστή πρώτη να μη γουστάρει να μετράει…

...Είδαμε μες σ’ αυτό το δυο χιλιάδες εικοσπέντε
Τόσα, που αλήθεια ζήσαμε περικολοζαμέντε-
Τόσα που αν δεν τα βλέπαμε, και μόνο είχαμε ακούσει,
Θα λέγαμε όποιος τα λέει πως μας πουλάει μούσι…

Και μες σ’ αυτό το μπάχαλο και την
παραφροσύνη,
Να κι ένα ωραίο που ’γινε και φέρνει ευφροσύνη:
Στη χώρα μας έχει ερθεί-στο ελληνικό το soil!-
Μία νεράϊδα του Καλού: η Κίμπερλι η Γκίλφοϊλ!

Απλά ντυμένη,  γελαστή,  ωραία και δροσάτη,
Ωσάν σε κάμα κόλασης το φύσημα του μπάτη,
Ωσάν σε πυρκαγιάς χαμό βροχή καταρρακτώδης,
Και όμορφη, ελκυστική, λαχταριστή κι ευώδης…

Τα θήλεα τα κομματικά της άμοιρης Ελλάδας,
Ας διδαχτούν λιτότητα και ευδία ομορφάδας!
Ας μάθουν φυσικότητα και άδολο ένα γέλιο!
Ας εντρυφήσουν στο αγνό Γκιλφόλιο Ευαγγέλιο!

Και μεις ας στείλουμε πολλές στον Θεό ευχαριστίες
Όπου παρά τις τόσες μας κλεψιές και ατιμίες,
Μας ελυπήθη κι έστειλε-στο λαό της απωλείας-
τον Άγγελο της ποθητής, χρειώδους Επαγγελίας!

                   -----

 Η Ανθρωπότητα είναι ένας ζωντανός οργανισμός.
Η αναπνοή της διαρκεί διακόσα χρόνια.
Για εκατό χρόνια εισπνέει Ψευδοδημοκρατία και Ψευδοειρήνη, και για τα επόμενα εκατό εκπνέει διοξείδιο του Φασισμού και αλλοτροπική μορφή Πολέμου.
Ζούμε την έναρξη της εκπνοής της.