Στους καλούς ποιητές δεν λένε «Συγχαρητήρια!»
Γιατί είναι σαν να τους συγχαίρουν επειδή ζουν.
Δεν είναι κουτό;

 ΕΤΣΙ ΑΡΧΙΣΑΝ ΟΛΑ!

14 Φεβρουαρίου 2022
Ο Ζελένσκι στο γραφείο του.
 Χτυπάει το τηλέφωνο.

ΖΕΛΕΝΣΚΙ (ΖΕΛ)
Εμπρός.
ΠΟΥΤΙΝ (ΠΤΝ)
Έλα Βολόντια. Εγώ είμαι.
ΖΕΛ
Ε! Γεια Βλαντί!.. Τι κάνεις;
ΠΤΝ
Καλά, καλά.
ΖΕΛ
Πώς και με θυμήθηκες;
ΠΤΝ
Σε ξεχνάω ποτέ ρε Βολόντια;.. Αλλά για να πω την αλήθεια ήθελα να σου ζητήσω και κάτι…
ΖΕΛ
Ότι θέλεις. Πες το μόνο κι έγινε.
ΠΤΝ
Να ρε συ, να! Μετά που έβαλες στο Σύνταγμα ότι θέλεις να μπεις στο ΝΑΤΟ, ξέρεις, οι δικοί μου μ’ έχουνε πρήξει.
ΖΕΛ
Το πίστεψαν; Ο Γέρος μου είπε να το βάλω. Του έκανα το χατίρι, ανάγκη τον έχω, αλλά μέχρις εκεί. Θα σου πήγαινα εγώ ποτέ κόντρα ρε Βολόντια;..
ΠΤΝ
Εγώ το ξέρω ρε συ, όμως οι δικοί μου μ’ έχουνε φάει. Μετά, να σου πω την αλήθεια, μου πέρασε από το μυαλό για μια στιγμή μήπως και σου βάλανε λόγια για μένα…
ΖΕΛ
Τα τρώω εγώ αυτά ρε Βλαντί; Μπορεί κανένας να μπει ανάμεσά μας;..
ΠΤΝ
Το ξέρω μωρέ, αλλά άνθρωποι είμαστε, είπα… μήπως… Τέλος. Λέω να έρθω μέχρις εκεί να σου βαρέσω κανα δυο έτσι για τους τύπους… Να ησυχάσουν οι δικοί μου. Πώς το βρίσκεις;
ΖΕΛ
Τόσο πολύ σε πιέζουν ε;
ΠΤΝ
Τι να σου πω… ειδικά εκείνος ο Λαβρώφ μου ’χει πάρει τ’ αυτιά…
ΖΕΛ
Έλα. Το σκέφτεσαι ακόμα; Έπρεπε να μου το πεις και νωρίτερα-τι φιλαράκια είμαστε…
ΠΤΝ
Σ’ ευχαριστώ ρε Βολόντια, δε θα το ξεχάσω ποτέ αυτό που κάνεις για μένα.
ΖΕΛ
Ντροπή σου μεταξύ μας ρε Βλαντί! Ούτε να το σκέφτεσαι.
Να τελειώσω μόνο κάτι δουλίτσες που έχω με το Κόμμα.
ΠΤΝ
Σε κανα δεκαήμερο καλά είναι;
ΖΕΛ
Εντάξει. Με βολεύει και μένα τότε. Κατά τα άλλα; Τι κάνει η οικογένεια-τα παιδιά;
ΠΤΝ
Καλά, δόξα το θεό. Γι αυτό σε πήρα, να σε ενημερώσω μη με δεις ξαφνικά και υποθέσεις ξέρω γω τι… Λοιπόν άντε γειά.
ΖΕΛ
Γεια.
ΠΤΝ
Α! Όχι… μην κλείνεις, είδες; Και οι δύο χαζέψαμε μου φαίνεται. Πού θέλεις να χτυπήσω;..
ΖΕΛ
Έλα μωρέ, λεπτομέρειες. Όπου θέλεις. Εδώ θα τα χαλάσουμε;
ΠΤΝ
Όχι. Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους.
ΖΕΛ
Ξέρω κι εγώ; Αρχίνα από κανένα χωριό και ύστερα τα ξαναλέμε.
ΠΤΝ
Δε μου λες, τι προτιμάς; Πυραύλους ή αεροπορία;
ΖΕΛ
Ό,τι νάναι μωρέ!
ΠΤΝ
Τανκς καλλίτερα. Τα Εφ Ντι Εμ να φέρω ή τα  Υτροϊ Στεπ;
ΖΕΛ
Δεν έχεις τα Σετ Θρι; Δεν ξέρω γιατί, μου αρέσουν. Έχουν μια γραμμή-μια φινέτσα ρε γαμότο.
ΠΤΝ
Έχω μερικά. Θα πάρω αυτά, και θα συμπληρώσω με άλλα αν χρειαστεί… Να σου πω, σε πολυκατοικίες να ρίξω ή σε στρατιωτικούς στόχους;
ΖΕΛ
Κοίτα να δεις, καλλίτερα σε στρατιωτικούς στόχους . Αν όμως θέλεις να ρίξεις και σε πολυκατοικίες, πες μου από πριν να τις αδειάζω. Ξέρεις, σειρήνες, προειδοποιήσεις…
ΠΤΝ
Σωστά. Κανας μεγάλος μπορεί να φαγωθεί κατά λάθος. Αλλά τα παιδάκια κρίμα είναι.
ΖΕΛ
Γι αυτό σου λέω… Δε μου λες, κατά Μαριούπολη, θα πας;
ΠΤΝ
Ε, μιας και θα ’ρθω…
ΖΕΛ
Εν τω μεταξύ εγώ θα βγαίνω και θα ζητάω βοήθεια από το Γέρο και από τους χέστηδες τους ευρωπαίους. Τάχα πως κινδυνεύω ντε!...
ΠΤΝ
Θα σου το ’λεγα. Σειρήνες καλές έχεις;
ΖΕΛ
Έχω αδέρφι. Τις φύλαγα για καμιά ανάγκη. Και να που ήρθε η ώρα τους.
ΠΤΝ
Πάντα προνοητικός, μπράβο σου. Τι άλλο έχουμε να πούμε; Θυμήσου μήπως ξεχάσαμε τίποτα…
ΖΕΛ
Να σου πω, θέλεις να σου στήσω οδοφράγματα;
ΠΤΝ
Που ρε; Στα χωράφια μέσα;  Πώς μπορείς να βάλεις οδοφράγματα σε τόση έκταση;
ΖΕΛ
Δε λέω για τα χωράφια. Για τους δρόμους στις πόλεις λέω.
ΠΤΝ
Ποιες πόλεις; Θέλεις να πάω και σε καμιά πόλη;
ΖΕΛ
Επειδή είπες για Μαριούπολη. Λέω μήπως έτσι θα ήτανε πιο πειστικό το πράγμα. Τι λες;
ΠΤΝ
Ε! Όχι μωρέ Βολόντια. Είπα για τη Μαριούπολη αλλά όχι να μπω και μέσα στους δρόμους… Να δείξω μόνο θέλω στους δικούς μου πως με πείραξε και μένα ο λόγος σου να μπεις στο ΝΑΤΟ, όχι και να σου κάνω όμως και ζημιά αδερφέ μου.
ΖΕΛ
Μα συγκινείς ρε συ... Πόσο λες θα σου πάρει όλο αυτό;
ΠΤΝ
Ε, λέω πεντέξη μερούλες το πολύ.
ΖΕΛ
Ναι γιατί θέλω να πάω σ’ ένα γάμο στις οχτώ του Μάρτη.
ΠΤΝ
Ουουου! Θα τελειώσω νωρίτερα. Μόνο ενημέρωσε και τους αξιωματικούς σου να μη το πάρουνε στα σοβαρά κι αρχίσουν να μου ρίχνουνε. Όσο χρειάζεται-για τους τύπους μόνο…
ΖΕΛ
Θα τα κανονίσω. Εντάξει.
ΠΤΝ
Εντάξει. Αντε γεια.
ΖΕΛ
Γεια. Και κοίτα, μην αργήσεις και σε πιάσουνε οι βροχές γιατί μπορεί να κολλήσουνε τα τανκς σου στις λάσπες.
ΠΤΝ
Το ξέρω μωρέ. Εσύ θα μου μάθεις την Ουκρανία-το αδέρφι της Ρωσίας; Τι λέω αδέρφι, τη μάνα της Ρωσίας-από κει δεν ξεκινήσαμε όλοι;
ΖΕΛ
………….
ΠΤΝ
…Έλα, με ακούς;…
ΖΕΛ
…Με συγκίνησες αδέρφι….
ΠΤΝ
Έλα, μη με πιάσουνε κι εμένα τα σορόπια… Τι λες για την άλλη εβδομάδα; Να έρθω την ερχόμενη Τρίτη-στις 22;
ΖΕΛ
Όχι Τρίτη αδερφέ μου, το ’χω γρουσουζιά. Έλα Τετάρτη.
ΠΤΝ
Τετάρτη δοκιμάζω κάτι πυραύλους. Να έρθω Πέμπτη 24-σε βολεύει;
ΖΕΛ
Μια χαρά. Εντάξει. Πέμπτη.
ΠΤΝ
Σημείωσέ το μην το ξεχάσεις με τόσα που έχεις στο μυαλό σου.
ΖΕΛ
(γράφει στο ημερολόγιό του)
Εντάξει, το σημείωσα. Άντε γεια και με το καλό.
ΠΤΝ
Γεια σου αδέρφι!
ΖΕΛ
Φιλιά στα παιδιά.Γεια!
(Κλείνει το τηλέφωνο)

                                 -----

 
Ο αρειανός αστροναύτης, ο πρώτος που επισκέφτηκε τη Γη,
με την επιστροφή του στον Άρη ενημερώνει τους αρειανούς:
"Η γη είναι όπως την περιμέναμε-γεμάτη πέτρες,
δέντρα, ζώα, νερά, ανθρώπους.
Και όλα σε διαρκή κίνηση.
Από ζωή ούτε ίχνος".

 Η ΚΙΜΠΕΡΛΙ ΓΚΙΛΦΟΙΛ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Δεν μας ξεχνάει ο θεός-όχι δεν μας ξεχνάει.
Μέσα στις λύπες χαρωπό και κάτι ξεκινάει.
Κάτι που μόνο υπάρχοντας τα πάντα ωραϊζει-
Κάτι που τύχη αγαθή σ’ έναν λαό χαρίζει.

Είχαμε το Ουκρανικό με Πούτιν και Ζελένσκι-
Με ντρονς, με αερόπλανα, με Τόμαχοκ κι Ορέσνικ-,
Τον Μερτς που στον χιτλερισμό πάλι ξαναγυρίζει,
Τον Σι που θέλει κι αστακό κι όχι μονάχα ρύζι,

Τον Τραμπ που ορέχτηκε να φάει ψητή Βενεζουέλα,
Τον Νετανιάχου η κάτω του που του ’σπασε μασέλα
Μασώντας Παλαιστίνιους, Ιράν, Χαμάς και Γάζα,
Λαούς όπου τα χούγια τους με Τραμπικά τ’ αλλάζαν,

Δασμούς να μπαινοβγαίνουνε σε κράτη και κρατίδια,
Του Ευρωπαίους να γίνονται του Τραμπ φτηνά παιχνίδια,
Τον Καναδά τον είδαμε το πόδι να πατάει-  
Πεντηκοστή πρώτη να μη γουστάρει να μετράει…

...Είδαμε μες σ’ αυτό το δυο χιλιάδες εικοσπέντε
Τόσα, που αλήθεια ζήσαμε περικολοζαμέντε-
Τόσα που αν δεν τα βλέπαμε, και μόνο είχαμε ακούσει,
Θα λέγαμε όποιος τα λέει πως μας πουλάει μούσι…

Και μες σ’ αυτό το μπάχαλο και την
παραφροσύνη,
Να κι ένα ωραίο που ’γινε και φέρνει ευφροσύνη:
Στη χώρα μας έχει ερθεί-στο ελληνικό το soil!-
Μία νεράϊδα του Καλού: η Κίμπερλι η Γκίλφοϊλ!

Απλά ντυμένη,  γελαστή,  ωραία και δροσάτη,
Ωσάν σε κάμα κόλασης το φύσημα του μπάτη,
Ωσάν σε πυρκαγιάς χαμό βροχή καταρρακτώδης,
Και όμορφη, ελκυστική, λαχταριστή κι ευώδης…

Τα θήλεα τα κομματικά της άμοιρης Ελλάδας,
Ας διδαχτούν λιτότητα και ευδία ομορφάδας!
Ας μάθουν φυσικότητα και άδολο ένα γέλιο!
Ας εντρυφήσουν στο αγνό Γκιλφόλιο Ευαγγέλιο!

Και μεις ας στείλουμε πολλές στον Θεό ευχαριστίες
Όπου παρά τις τόσες μας κλεψιές και ατιμίες,
Μας ελυπήθη κι έστειλε-στο λαό της απωλείας-
τον Άγγελο της ποθητής, χρειώδους Επαγγελίας!

                   -----

 Η Ανθρωπότητα είναι ένας ζωντανός οργανισμός.
Η αναπνοή της διαρκεί διακόσα χρόνια.
Για εκατό χρόνια εισπνέει Ψευδοδημοκρατία και Ψευδοειρήνη, και για τα επόμενα εκατό εκπνέει διοξείδιο του Φασισμού και αλλοτροπική μορφή Πολέμου.
Ζούμε την έναρξη της εκπνοής της.

 Η ΔΕΝΤΡΟΦΥΤΕΨΗ

Η Έμιλυ μου έπιασε  το χέρι. «Πάμε να φυτέψουμε δέντρα!» μου είπε.
Χάρηκα. Τα δέντρα μας δίνουν οξυγόνο.
Κοντά μας ήταν ένα παρτέρι με πρασινάδα.
Η Έμιλυ κρατούσε στο χέρι της  ένα μπουκάλι με νερό, και σπόρους από τα δέντρα της πλατείας.
Με οδήγησε ως στην πρασινάδα.
Άπλωσε το πόδι της  και με το πίσω μέρος του παπουτσιού  της έσκαψε λίγο το χορτάρι ώσπου φανερώθηκε  το χώμα.
 «Βλέπεις;», μου λέει. «Τώρα θα φυτέψω το δέντρο.»
Έβαλε μέσα στο σκαμμένο έδαφος έναν από τους σπόρους που κρατούσε.
«Τώρα λίγο νερό», είπε.
Άνοιξε το μπουκάλι και έριξε λίγο νερό πάνω στον σπόρο. Ύστερα μάζεψε από κάτω ένα μισοσαπισμένο φύλλο από τα πολλά που ήσαν πεσμένα γύρω, και σκέπασε τον σπόρο με προσοχή.
«Τώρα πρέπει να τον πατήσουμε λίγο» μου είπε. Άπλωσε το πόδι της και πάτησε ελαφρά πάνω στο  φύλλο.
«Εντάξει» είπε, «τώρα ένα άλλο δεντράκι.»
Ένα βήμα πιο πέρα, άνοιξε μιαν άλλη γουβίτσα.
«Βλέπε», μου λέει, «πώς θα το κάνω.»
Έβαλε τον σπόρο στο πώμα του μπουκαλιού, και έβαλε το πώμα στην χωμάτινη επιφάνεια που είχε με την φτέρνα της φτιάξει. Ύστερα έριξε λίγο νερό μέσα στο καπάκι. Πήρε πάλι ένα φύλλο και το έβαλε πάνω στο πώμα με τον σπόρο και το νερό, πατώντας το μετά ελαφρά.
Πηγαίνοντας ένα βήμα πιο πέρα, «Τώρα κάνε το κι εσύ», μου είπε, και μου έδωσε έναν σπόρο και το μπουκάλι με το νερό.
Έσκαψα λίγο με την φτέρνα μου ώσπου φάνηκε το χώμα.
Την κοίταξα.
Μου είπε «Μπράβο! Βάλε τον σπόρο».
Έβαλα τον σπόρο, πήρα ένα φύλλο από κάτω και πήγα να το βάλω πάνω από τον σπόρο.
«Όχι! Ξέχασες το νεράκι! Αν δεν έχει νεράκι το δέντρο, δεν μεγαλώνει …»
Έριξα λίγο νερό πάνω από τον σπόρο.
«Τώρα βάλε το φύλλο!», μου είπε, τονίζοντας το «τώρα».
Έβαλα το φύλλο, και πάτησα ελαφρά πάνω του.
«Έτσι μπράβο!» μου είπε. «Εντάξει, τα φυτέψαμε τα δέντρα μας!»
Την άλλη μέρα το πρωί, Δευτέρα, πήγα και είδα τα δέντρα που είχαμε φυτέψει.
Οι σπόροι είχαν βλαστήσει.
Ένα κύμα ευτυχίας με κυρίεψε. Τρία δέντρα σε μια εποχή που τα δέντρα είναι τόσο πολύτιμα!
Την Τρίτη, τα δέντρα είχαν φτάσει σε ύψος δέκα εκατοστών!
Αύριο Τετάρτη, θα πάω να πω στην Έμιλυ ότι τα δέντρα μας άρχισαν να μεγαλώνουν.
Μόνο δεν ξέρω αν θα με αφήσουν να μπω στο Νηπιαγωγείο.
Αν όχι, θα τήνε δω την Τετάρτη το απόγευμα στις κούνιες, που την πηγαίνει η μαμά της για να παίξει εκεί μαζί με τα άλλα κοριτσάκια με τις κούκλες τους.

 (17 χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου)

ΑΛΕΞΗΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ

Ποιος είπε ο Αλέξης χάθηκε; Χάνονται οι Ιδέες
ή πάντοτε στραφτοκοπούν Αγνές και Νιες κι Ωραίες;
Και ποιος την που μπολιάστηκε ολοπρώτη μες στην Πλάση
Ιδέα της Ελευτεριάς, θα μπόρειε να χαλάσει;
Και μόνη Αυτή δεν ήτανε η Ουσία του Αλέξη-
όλα του-Μάτι, Γέλιο, Φως-Αυτή δεν είχε πλέξει;
Κι όταν κανείς τη Λεφτεριά στον Κόσμο μας στεριώνει,
τέτοια Ψυχή-τέτοια Καρδιά ποιο Βόλι τη σκοτώνει;


Ο Αλέξης δεν εχάθηκε. Ζει γύρω μας κι εντός μας
και δίνει Φως στο Σκότος μας και Χρώματα στο Φως μας.

Και Κύριος πάντα του Καλού, που ένα είναι μαζί Του
από παντού ακούγεται η παιδική Φωνή του:
«Ό,τι, μικρός όντας εγώ, δεν πρόλαβα να κάνω,
Πράξτε το σεις. Εγώ ήσυχος θα βλέπω από ’δω πάνω.
Και είμαι σίγουρος πως σεις Συντρόφια Αγωνιστές μου
όσες εγώ δεν έζησα θα ζήσετε Χαρές μου-
ότι θα φτιάξετε μια Γη που φαύλους δεν θα τρέφει
και στ’ Άστρα τ’ άλλα αντρόπιαστη και χαρωπή θα γνέφει».