Νόμπελ Ειρήνης στην κυρία Κορίνα Ματσάδο.
Κατ’ αρχήν συγχαρητήρια-είναι ένα σπουδαίο βραβείο.
Όμως έχω απορίες σχετικά με αυτό.
Νόμπελ Ειρήνης παίρνει όποιος σταματήσει έναν πόλεμο-σωστά; Σωστά.
Υπήρχε κάποια εμπόλεμη κατάσταση στην Βενεζουέλα την οποία η κυρία Ματσάδο άλλαξε σε ειρήνη;
Δεν ακούστηκε κάτι τέτοιο.
Εκτός αν ονομάσουμε αντιπάλους πολεμικούς την Κυβέρνηση και την Αντιπολίτευση κάθε κράτους.
Η κυρία Ματσάδο αγωνίζεται να διώξει τον Μαδούρο και να κυβερνήσει αν όχι η ίδια αυτή, οπωσδήποτε όμως η Δεξιά.
Θεμιτό και επαινετό σύμφωνα με τον γήινο «πολιτισμό».
Αυτό όμως συμβαίνει σε όλα σχεδόν τα κράτη της γης-δηλαδή πάλη κυβέρνησης-αντιπολίτευσης.
Ο αγώνας όμως είναι ειρήνη;
Όχι. Αντίθετα μάλιστα.
Μήπως βραβεύτηκε η κυρία Ματσάδο επειδή ΑΝ έφερνε την Δεξιά τότε θα υπήρχε Ειρήνη στην Βενεζουέλα;
Μα δεν νομίζω ότι το Νόμπελ βραβεύει τις προθέσεις κάποιου, αλλά βραβεύει το αποτέλεσμα μιας προσπάθειας.
Γιατί αν το αντιπολιτεύεσθαι φέρνει ειρήνη όταν η εκάστοτε αντιπολίτευση επικρατήσει, τότε θα έπρεπε να υπήρχαν διπλάσια βραβεία Νόμπελ Ειρήνης από τα υπάρχοντα επί γης κράτη.
Ακόμα λοιπόν και αν είχε ήδη φέρει την Δεξιά η κυρία Ματσάδο, τότε θα υπήρχε κάποιος ή κάποια από την τότε αντιπολίτευση της Βενεζουέλας που θα ισχυριζόταν ότι ανήκει σε αυτόν-αυτήν το Νόμπελ, επειδή αυτός-αυτή θα έφερνε την ειρήνη στην χώρα του με τον αγώνα του-της (μιας και έχουμε υποθέσει για να γίνει αυτή η συζήτηση, ότι ο αντιπολιτευτικός αγώνας φέρνει την ειρήνη…)
Αν κάποιος μπορεί να λύσει την απορία μου αυτήν, τον παρακαλώ να το κάνει.

 Ο  ΗΝΙΟΧΟΣ  ΤΩΝ  ΔΕΛΦΩΝ

Πάει ο Πολύζαλος και τ'  άλογο.
Πάει και τ'  άρμα.
Οι Φαιδριάδες τ'  αφανίσανε.

Μας έμεινε ο ονειρικός Ηνίοχος
με τα σκεπτόμενα μάτια
μεσόκληρος δυο εποχών
γαλήνια ακίνητος μετά από τον αγώνα
θριαμβευτής
να οδηγεί αόρατο ένα άρμα.

Ίσως την Τέχνη παραπέρα.



ΤΟΥ ΚΡΕΒΒΑΤΙΟΥ ΤΟ ΒΗΤΑ

Πάντοτε με διορθώνουν-
οι ανόητοι-
πως το κρεββάτι μ’ ένα βήτα γράφεται.

Δεν είναι βέβαια ποιητές.

Αν ήταν, θα ’ξεραν
πως άδειο το κρεββάτι μ’ ένα βήτα είναι,
όπως με μόνο αυτούς επάνω του.

Το δεύτερο το βήτα ειν’ η γυναίκα.



ΟΤΑΝ

Όταν
στον τελειωμό της μάχης της μεγάλης
του γυρισμού τον δρόμο παίρνεις νικημένος
κι ακούς ακόμα να ηχούνε καθαρές
του νικητή σου οι χαρούμενες ιαχές
κι η κόλαση ξεχύνεται ξοπίσω σου και μπρος σου φοβερή…
τότε
δεν ωφελεί παράδεισους να σκέφτεσαι.
Για φαντασιώσεις πια καιρός δεν είναι.

Τα βήματά σου σύρε και βολέψου
όπως μπορείς σε μια γωνιά
και τυχερός πολύ να θεωρείσαι
που εκεί σ’ αφήνουνε να μείνεις.

Για δίκαιο μη μιλήσεις.
Για δόλον του εχθρού ή ατιμίαν του στη μάχη.
Τα τέτοια σβήστα από τη σκέψη σου τελείως
και από τώρα ήσυχα να ζεις και μετρημένα
με προσοχήν προσέχοντας μεγάλην
μη κάτι που θα κάνεις ή θα πεις
τόνε θυμώσει τον εχθρόν που νικητής εμπήκε στη ζωή σου.

Και ξέρεις δα οι νικητές τι εύκολα θυμώνουν.



ΒΥΖΑΝΤΙΟ 1439

«Πόσο μας παίδεψαν κι αυτοί οι Λατίνοι…
Για να μας δώσουνε λίγη βοήθεια
ζητούσαν να ξεχάσουμε την πίστη μας.
Καθόλου δεν τους άγγιξε η λαμπρότητα κι ο όγκος
της αντιπροσωπείας μας: εφτακόσοι! Ό,τι καλλίτερο
το πνεύμα κι η εξουσία μας είχε να δείξει.
Και επικεφαλής ο βασιλιάς μας!

Τίποτα αυτοί.
Ανυποχώρητοι.

Εμείς από την άλλη τι να κάναμε;
Πώς να φυλάξουμε ορθή την πίστη
με τον Μουράτ απέξω από την Πόλη;..

Δυο χρόνια κράτησαν οι συζητήσεις.
Και συσκεφτόμασταν...και συσκεφτόμασταν…
Κουράστηκα στο τέλος.

Και φύγαμε ατιμασμένοι απ’ τη Φερράρα-
υποχωρήσαμε στο σπουδαιότερο:
δεχτήκαμε πως "εκ" σημαίνει "δια".
Πώς χάρηκαν οι βρωμεροί που μας ταπείνωσαν…

Όμως στην Πόλη σαν ξαναβρεθήκαμε,
μες στις εικόνες μας και στα λιβάνια,
κι όταν βυθίσαμε στους ύμνους πάλι
και στα τροπάρια της Ορθοδοξίας μας,
αλλάξαμεν απόφασιν αμέσως:
έτσι κι αλλιώς θα χάνονταν η Πόλη:
καλλίτεροι οι Τούρκοι απ’  παλιο-Λατίνους".









  Ο ΓΑΜΟΣ
 
Παντρεύεται ο λόφος
και παίρνει την κυρα-Άνοιξη.
Οι μυγδαλιές κοιτάζουν
το θέαμα με κατάνυξη.
 
Μαργαριτούλες πλέκουν
στεφάνι νυφικό
των μερμυγκιών με χάρη
καλπάζει το ιππικό.
 
Κρατούν οι πεταλούδες
την άκρη του φορέματος
πλαντούν οι παπαρούνες
στο χρώμα του αίματος.
 
Κι ως φεύγει ο κυρ-Χειμώνας
γυρνά την κεφαλή
και στέλνει στο ζευγάρι
χαρούμενο φιλί.





ΣΤΗΝ ΠΙΚΡΗ
 
Μέσα στην ησυχία
θόρυβοι κάτι αλαφροί έρχονται απ' τον καφέ του.
 
Μπορεί να πει πως κάποιος δαίμονας
εμπήκε στο φλιτζάνι του
και κει ότι τα μάγια του δουλεύει.
Και λέγοντας αυτό
θα ξέφευγε από το απίστευτο να πει
ότι ακούει τα βιαστικά κι ανάλαφρα-
τα μυστικά πατήματα της ζάχαρης
καθώς μες στον καφέ του τον πικρό διαλύεται.
 
Απίστευτο γι αυτόνε όχι-γιατί αυτός
ολημερίς μες στη σιωπή
της μοναξιάς τους ήχους τους λεπτούς ακούει
καθώς αυτή μες στην πικρή
γλυκαίνοντάς τηνε διαχύνεται ζωή του.

 ΔΕΝ ΤΑ ’ΚΑΙΓΕ…

Ο «γιος», η «αδερφή» κι ο «αδερφός» μου
κάψανε ποιήματά μου-
όσα για φύλαξη-
για σιγουριά!-
τους είχα δώσει.

Και βρώμισε ο αέρας.

Του Καρυωτάκη η καλοκάγαθη σπιτονοικοκυρά,
στην Πρέβεζα,
μου είπε πως,
όταν εκείνος πέθανε,
πέταξε τα χαρτιά που βρήκε στο συρτάρι του
και μες στο κομοδίνο,
γιατί «πού να ’ξερα πως ήταν ποιήματα…»   

Δεν τα ’καιγε
να ευωδιάσει ο κόσμος!...

Να οσφραινόμαστε οι άνθρωποι εσαεί
Μύρα Τέχνης
Ευωδιές Πόνου Ανθρώπων και Πραγμάτων
Κι ανάσα Θάνατου να μας μυρώνει…

 Η Ανθρωπότητα είναι ένας ζωντανός οργανισμός.
Η αναπνοή της διαρκεί διακόσα χρόνια.
Για εκατό χρόνια εισπνέει Ψευδοδημοκρατία και Ψευδοειρήνη, και για τα επόμενα εκατό εκπνέει διοξείδιο του Φασισμού και αλλοτροπική μορφή Πολέμου.
Ζούμε την έναρξη της εκπνοής της.

 Αν ο φιλομπαϊντενικός Μητσοτάκης θέλει να τα φτιάξει με τον Τραμπ, το πρώτο που έχει να κάνει είναι να βάλει πάλι στο πολιτικό παιχνίδι τη Χρυσή Αυγή.

 ΠΑΛΙΑ ΟΙΟΝΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΤΙ ΘΑ ΓΊΝΕΙ;…

Τι θα γίνει με δαύτους
που γελούν σαν με Πλαύτους
και τον κόσμο χαλούν
το σωστό σαν ακούν;

Λες την αλήθεια; Λαϊκίζεις!
Λες όλοι κλέβουνε; Φασίζεις!
Λες τον Καραμανλή «ο κλέψε να ’χεις»;
Σε κατακεραυνώνουν: «ο Εθνάρχης!»

«Βρε συ», τους λες, «ψοφάω της πείνας!»
«Αδύνατον!», σου λένε, «Στας Αθήνας;!…»
«Βρε συ έχεις χίλια κι έχω ένα!»
«Δώστε το να μην έχετε κανένα.»

«Πρέπει…», σου λένε... «Βρε ασ’ το «πρέπει»
και βάλε το βρωμόχερο στην τσέπη!»
«Εξύβρισις» σου λεν, μπάτσο φωνάζουν,
και μέσα στην ψειρού ευθύς σε βάζουν.

Κι όταν πεθάνεις αυτοί κερδίζουν
ως κι απ’ το χώμα που σε φτυαρίζουν.



ΣΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΣΣΑΡΗ
(μετά από την εμφάνισή της στην τηλεόραση)

Σ’ είδα στο γυάλινο πανί να κλαις
κι ;eνα παράπονο πικρό να ’ναι η μορφή σου ;oλη.
Πάψε τον θρήνο-δεν ανθούν πολλές
σαν του παιδιού σου τις ψυχές στης γης το περιβόλι.

Λεύτερος σαν πουλί και σαν το φως
μέσα στη χώρα της σκλαβιάς ο γιος σου τριγυρίζει,
κι ανθίζει κάθε πόθος του κρυφός
και του θεού τη λευτεριά η λευτεριά του αγγίζει.

Αηδιασμένος απ’ του κόσμου την βρωμιά
έδωσε μια και γκρέμισε της αδικιάς τη βία
και τώρα τη ζωή του πια καμιά
δεν την μολύνει κρατική ληστεία ή ατιμία.

Λεύτερος όπως είχε γεννηθεί
έτσι και μές στη ζήση του λεύτερος πάντα μένει.
Κι όταν πεθάνει, αυτός δεν θα χαθεί
αφού άνθρωπος ελεύτερος ποτέ του δεν πεθαίνει.

Κι αν, μάνα, λες, σου λείπουν τα παλιά-
ο άντρας σου, και το παιδί, κι ένα μικρό σπιτάκι-
γιατί ζητάς μια πρόσκαιρη σταλιά
αφού, πηγή συ, γέννησες αθάνατο ένα ρυάκι;..



ΜΕΙΣ ΟΙ ΦΤΩΧΟΙ

Για σπίτι μας καλύβι και πεινάμε
και τη χαρά μας έχουν σκοτωμένη  
ανίσχυροι στους δρόμους τριγυρνάμε
μεις οι φτωχοί-της γης οι αδικημένοι.

Στων πλούσιων την καρδιά και το συκώτι
μένει η ευτυχία μας φυλακισμένη
και να τη βρούμε δουλειά μας πρώτη
μεις οι φτωχοί-της γης οι αδικημένοι.

Και ξέρουμε τον τρόπο-το μαχαίρι
με δύναμη και μίσος θα χτυπήσει
την άναιμη καρδιά σ’ όλα τα μέρη
που άνομος ο πλούτος έχει ανθίσει.

Τα σιχαμένα ύστερα κουφάρια
σε μια φωτιά θα κάψουμε οργισμένη-
μεις οι φτωχοι’του κόσμου τα λιοντάρια-
μεις οι φτωχοί-της γης οι αδικημένοι.



«ΜΆΡΜΑΡΑ ΚΑΛΟΎΝ ΜΆΡΜΑΡΑ»

-Αλό! Αλό! το μάρμαρο το ελληνικό μιλάει!
Λαμβάνετε-λαμβάνετε μάρμαρα της Αγγλίας;
-Τι θέλεις;-σε λαμβάνουμε πολύ καλά μάι ντήαρ.
-Θέλουμε να μας έρθετε. Μας λείψατε πολύ.
-Από μακριά σου στέλλουμε γλυκό ένα φιλί
μα όμως δεν ερχόμαστε.
- Σας θέλει ο λαός.
-Όχι ο λαός! Μια δεκαριά πολιτικοί μονάχα
για να ειπούν: «Τα φέραμε τα μάρμαρα-ιδού τα!»
και τουρισμό να φέρουνε που κι απ’ αυτόν να φάνε-
οι έλληνες πολιτικοί μέχρι κι εδώ βρωμάνε.
-Ελάτε! Ήλιο έχουμ’ εδώ που από κει πιο λάμπει.
-Βλακείες! Λάμψη έχει αυτός σ’ όλη τη γη την ίδια.
-Εδώ ανήκετε-όχι εκεί-εδώ είστε γεννημένα.
-Πατρίδα, όπου τον αγαπούν, μετράει για τον καθένα.
-Ελάτε. Η Μελίνα μας πολύ σας αγαπούσε.
-Άλλους αυτή αγάπαγε και σ’ άλλους εδινόταν.
Φτηνή αυτή, ακριβά εμείς. Άλλο να πεις τι έχεις;
-Τι να ειπώ…ότι πολύ η Ελλάδα μας σας θέλει;
-Πες της να θέλει πράγματα που το Λαό βοηθάνε:
Υγεία, όχι Διαφθορά, Παιδεία, όχι Ρεμούλα,
Δυναμική Πολιτική, Ελπίδα, Αξιοπρέπεια,
πρωθυπουργό υπεύθυνο και όχι φανφαρόνο,
χωροφυλάκους ζωντανούς, υπάλληλους χορτάτους...
-Τα θέλει, όμως δεν μπορεί να τα ’χει η κακομοίρα.
-Να έβρει τους πολιτικούς, όπου με νου και γνώση
η Σέχτα όσα προσπαθεί, με νόμο αυτοί να κάνουν.
-Πού να τους βρει…όλοι κλέβουνε και φτύνουν την Ελλάδα...
…Καθήστε ’κει, καλά είσαστε, ποτέ να μην ερθείτε.
Κάλλιο εκεί και ζωντανά ή εδώ και να χαθείτε.


 ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΛΑΟΣ

Όσοι μυαλό στην κεφαλή
έχουνε κι όχι άχυρο
κι ένα κρατούν στην κεφαλή
πάντα ανοιχτό παράθυρο,

«Γιατί δεν εξεγείρονται»,
λένε, «ο λαός ενάντια
σε κείνους που τους έφεραν
σ’ αυτήνε την κατάντια-

έξω να βγουν, να σπάσουνε,
να κάψουν, να ρημάξουν,
τα σάπια ν’ αφανίσουνε
και νέα γερά να φτιάξουν;»

Το λεν γιατί δεν ξέρουνε
πως όλοι στην Ελλάδα
ένας τον άλλον κλέβουνε
αντρόπιαστα κι αράδα.

Και αφού κλέβει κι ο λαός,
«με μούτρα τι;», ρωτάει,
«θα πω εγώ στον άλλονε
να μη εμέ μαδάει;»


ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΓΗ (ΟΔΟΣ ΗΛΙΟΥ ΑΡΙΘ. 365)

Η Ασία. Η γιαγιά.
Κάθεται ήσυχη στο τζάκι της κοντά, με ένα πιάτο ρύζι και με ένα κύπελλο κρασί , αμέτοχη σε βία, σε φασαρίες, ψεύτικα λόγια, κούφιες πράξεις.
Με τη σοφία των χρόνων της, με την πείρα χιλιετηρίδων ύπαρξης, με τον παλιό της πολιτισμό , με αυλή της το οροπέδιο του Παμίρ.

Η Ευρώπη. Η κόρη της Ασίας.
Με τη ζωντάνια του νέου που όλα τα θέλει δικά του.
Με την αλαζονεία της πως όλοι πρέπει να την προσέχουν, με τα λάθη και τις πλεονεξίες της, ψάχνοντας τον  δικό της δρόμου πάνω στη γη.
Με την τάση του να βλέπει τη μητέρα της σαν ξοφλημένη.
Με την ιδέα ότι αυτή ποτέ δε θα γεράσει.
 Όλο τριγυρίζει μέσα στο σπίτι, όλα θέλει να γίνονται όπως αυτή επιθυμεί.

Η Αμερική. Η κόρη της Ευρώπης.
Που όλα της επιτρέπονται επειδή είναι μικρή.
Απερίσκεπτη, με μυαλό που ακόμα δεν έχει πήξει.
Όλα τα θεωρεί παιχνίδια.
Δρα χωρίς σκέψη και χωρίς γνώση για τις συνέπειες κάθε πράξης της.
Παίζοντας σπάζει ό,τι υπάρχει μέσα στο δωμάτιο και κρατώντας ένα μαχαίρι στο χέρι για παιχνίδι, χτυπάει όποιον βρει μπροστά της.
Πηγαίνει μέσα στο δωμάτιο της γιαγιάς  και της ανακατεύει τα πράγματα, της τραβάει τα μαλλιά, της τσιμπάει τα μάγουλα γελώντας.
Γιαγιά και κόρη την ανέχονται, προσπαθούν κάποτε να την πάρουν με το καλό, τη συμβουλεύουν…

Αυτή είναι η κατάσταση στο σπίτι που λέγεται Γη και που μέσα του ζουν τρεις οικογένειες.

 ΠΑΛΙΑ ΟΙΟΝΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ


ΧΟΎΝΤΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΏΝ-ΧΟΎΝΤΑΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΏΝ
ΒΊΟΙ ΠΑΡΆΛΛΗΛΟΙ

23 Απριλίου-επέτειος της επίσημης εγκαθίδρυσης του Μνημονίου

(Με ημίψηλο ή πηλίκιο
του λαού πάει το δίκιο-
με στολή ή με Βουλή
του λαού πάει η βουλή)

Είκοσιμία Απριλίου-χούντα των συνταγματαρχών.
Είκοσι τρεις του Απριλίου-η χούντα των πολιτικών.
Έφυγε ο Κόλλιοπαπαντρέου που ’συρε πρώτος το χορό.
Η κυριαρχία είναι τώρα Παπαδοπουλοσαμαρά
με τους Κουβελομακαρέζο και Βενιζελοπαττακό:
μια τριανδρία που κυβερνάει και διοικεί όλο χαρά.

Υπομονή τρία χρονάκια. Τότε θα πέσει ο Σαμαράς
κι Αβραμοπουλοϊωαννίδη η χούντα θα ’χει πια πρωτιά.
Κι αφού πουλήσει αυτός την Κρήτη και συλληφθεί-ο φουκαράς-
Τσιπροκαραμανλής θα φέρει «δημοκρατία» μια πλατιά.




ΜΙΚΡΆ-ΜΙΚΡΆ

1.
Με ομόφωνη απόφαση του Προεδρείου της Βουλής, ο Πρόεδρος του Σώματος κ. Ευάγγελος Μεϊμαράκης, όρισε σήμερα τον Β’ Αντιπρόεδρο της Βουλής, κ. Γεώργιο Καλαντζή, ως Πρόεδρο της Επιτροπής Ελέγχου των Οικονομικών των Πολιτικών Κομμάτων και συνασπισμών Κομμάτων, των υποψήφιων Βουλευτών και των δηλώσεων περιουσιακής κατάστασης των Πολιτικών, με τις αρμοδιότητες που προβλέπουν οι διατάξεις του Ν. 3023/2002.


Τέρμα: σώθηκε η Ελλάδα.
Θα βρεθούνε οι κλέφτες όλοι.
Θα τους πάρει ο διορισμένος
Καλαντζής το πορτοφόλι

και ο κάθε έλλην πλέον-
τύπος είτε τύπισσα-
θα περνά βίον ωραίον.
Ύστερα εξύπνησα!




2.
 «Η τρόικα και οι εταίροι μας χρειάζεται να καταλάβουν ότι διαπραγματεύονται και δεν επιβάλλουν.»
Κουβέλης


Πώς να μη το καταλάβουν
αφού εσείς-νέοι και γερόντια-
τους το δείχνετε όλη μέρα
τρίζοντας σ’ αυτούς τα δόντια;

Πλην εάν αυτοί ανθιστούνε
πως οι τέτοιες σας κορδέλες
δεν αξίζουν φράγκο- ήτοι:
ότι έχετε μασέλες…






3.
«Οι θυσίες πιάνουν τόπο»
Σαμαράς

                         Retrograd
Και βέβαια πιάνουνε. Πιάνουν τον τόπο
της αξιοπρέπειας μας και της χαράς μας.
Κι ό,τι πριν ήτανε για μας αδάμας,
κάρβουνο γίνεται με δίχως κόπο.




4.
«Ενθαρρύνουμε τον Πρωθυπουργό να ετοιμαστεί για την ηρωική έξοδο και για εκλογές.»
Τσίπρας

Τσίπρα η έξοδος θέλει ελεύθερους
πολιορκημένους.
Και θέλει πείνα και όχι πάμπλουτους
καλοθρεμμένους.

Και θέλει απέξω να περιμένει
τον Κιουταχή
και όχι βίλες και καταθέσεις
και γιώτα-χι.



5.
«Με τον διάσημο Βρετανό ηθοποιό Στίβεν Φράι συναντήθηκε σήμερα το πρωί η υπουργός Τουρισμού, Όλγα Κεφαλογιάννη…»  

Όλγα μου γλείψε λίγο ακόμα
κι ελπίδες έχε για τουρισμό.
Όμως φοβάμαι πως θ’ αποτύχεις
κι ας έχεις σάλιο-κατακλυσμό.

Οι ξένοι θέλουν φτήνια κι ειρήνη  
κι αυτά η Ελλάδα δεν τους τα δίνει.



6.
«…είναι δυνατό να επιβληθούν αποτελεσματικές κυρώσεις (στη Χρυσή Αυγή) ή απαγόρευση, εάν χρειάζεται.»
Νιλς Μούιζνιεκς

Για’ δεν τους καίτε
αφού τους νόμους σας αψηφήσαν-
κι απέ αμέτε-
κάψτε και κείνους που τους ψηφίσαν.
Έτσι δουλεύει η Δημοκρατία
κύριε Μούιζνιεκς στη Λετονία;



7.
Εκπρόσωπος Τύπου της Νέας Δημοκρατίας ορίζεται με απόφαση του Αντώνη Σαμαρά η βουλευτής Ιωαννίνων Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου.
Η κυρία Ασημακοπούλου εξελέγη βουλευτής με τη ΝΔ στις εκλογές του Ιουνίου 2012. Είναι διπλωματούχος Οικονομολόγος του Πανεπιστημίου Bryn Mawr της Πενσυλβάνια. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Νομική με ειδικότητα στις Διεθνείς Νομικές Σχέσεις στο Πανεπιστήμιο Cornell της Νέας Υόρκης και έκανε εξειδίκευση στο London School of Economics, στο Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης και στο Institut d’ Etudes Francais d’ Avignon.


Τι μυστήρια η πολιτική!
Τι σπουδές αλήθεια που χρειάζονται
για να λες δυο ψέματα εκεί
σε δημοσιογράφους που αγοράζονται…



8.

«Ο πρωθυπουργός βλέπει φως στο τούνελ»
(οι εφημερίδες)

ΦΩΣ ΣΤΟ ΤΟΎΝΕΛ
                 ή
  Η ΑΠΟΚΟΛΛΗΣΗ

Θεοδοσιάδη είσαι σκιτζής.
Σε σένανε το λέω
«σπουδαίε» οφθαλμίατρε-
τίνος; ποιος ξέρει ελέω…

Εσύ δεν έχεις κλινική
μα έχεις επιχείρηση-
ψέματα λες πως έκανες
στο Σαμαρά εγχείρηση.

Αν όντως τόνε γιάτρεψες
εξήγησέ μας πώς
εκ των ελλήνων μόνο αυτός
βλέπει στο τούνελ φως;

Επειδή ξέρουμε καλά:
αν γίνει θεραπεία,
παύει η αποκόλληση
να δίνει φωτοψία…



8.

ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΟΥ

α.

ΣΤΛΛΗΠΗΤΉΡΙΑ ΣΑΜΑΡΆ ΣΤΟΝ ΟΜΠΆΜΑ
Συλλυπητήρια κύριε Πρόεδρε
με θλίψη μου βαθιά σας λέω.
(κι αν ανοιχτό είχατε το σκάϊπ σας
θα βλέπατε κι εγώ πως κλαίω).

Τα δάκρυά σας πώς θα ήθελα
μ’ ένα μαντήλι να σκουπίσω…
αλλ’ αν και σεις θέλετε, γίνεται:
να έρθω Πρόεδρε να σας συναντήσω;..


β.
ΣΥΛΛΥΠΗΤΉΡΙΑ ΒΕΝΙΖΈΛΟΥ ΣΤΟΝ ΟΜΠΆΜΑ

Κύριε Πρόεδρε θερμά συλλυπητήρια!
Όλα χτες ήταν εκεί τόσο καλά…
όμως πράγματα καθώς αυτά συμβαίνουνε
αν τα φέρνει ο Πανδαμάτωρ ως κυλά…

Να! Εγώ μέχρι τα χτες πασάς δεν ήμουνα
κι ο λαός-το ζώο-με πήγαινε καβάλα;
Ν’ ανεβώ πάλι πασάς πάνω στη ράχη του
Πρόεδρέ μου θα βοηθήσετε μια στάλα;…


γ.
  ΚΑΤΑΔΊΚΗ ΒΟΜΒΙΣΤΙΚΉΣ
ΕΝΈΡΓΕΙΑΣ ΑΠΌ ΚΟΥ ΚΟΥ Ε

Α! Να χαθούνε οι παλιο-τρομοκράτες!
Τι άνθρωποι απολίτιστοι αλήθεια!
Αθώων να χύνουν αίμα οι αλιτήριοι...
Θε’ μου! Δεν έχουνε καρδιά στα στήθια;..

Του Κου Κου Ε δε βλέπουν το μοντέλο
όπου παράνομο δεν είναι μπήτη
και σ’ αιώνες τρεις την εξουσία θα πάρει
χωρίς ν’ ανοίξει ούτε μία μύτη;…

δ.

«…αν εφαρμοστεί το πρόγραμμα και επιτευχθεί το προβλεπόμενο πρωτογενές πλεόνασμα, δε θα χρειαστεί να ληφθούν άλλα μέτρα περικοπών σε μισθούς και συντάξεις,»
Πωλ Τόμσεν

Ο Αντώνης το ’μαθε απ’ τον Πωλ  
ή ο Πωλ απ’ τον Αντώνη;
Μα όπως και να ’ναι, του λαού
το δράμα δεν τελειώνει…

Μιλώ για την προϋπόθεση
που πάντοτε απαιτείται
ώστε να γίνει κάτι τι,
που, αλλιώς… δεν θα το δείτε!

Ας ξέρουνε οι μισθωτοί
λοιπόν κι οι συνταξιούχοι:
ΚΑΙ  νέα μέτρα θα ’ρθουν,  ΚΑΙ
θα μπουν με το τσαρούχι!
                       ---


ε.

 ΣΑΜΑΡΆΣ ΕΝ «ΥΠΑΡΞΙΑΚΉ» ΑΠΟΡΊΑ
 
Πρέπει ν’ αλλάξω ρότα ρε γαμότο.
Δεν πάει πια το πράμα με τη Μέρκελ.
Παιδί γραικός με ούννα δε σκαρώνουν-
Το ’πε πριν τόσα χρόνια και ο Μέντελ.

Η Γερμανία αρχίζει να ρετάρει.
Σε λίγο για προστάτης δε θα κάνει.
Πώς να το πρόβλεπα; Πριν δύο χρόνια
καθένας θα ’πεφτε σ’ αυτή την πλάνη.

Τώρα γοργά πρέπει να έβρω κάποιον
και την κατάσταση να ισορροπήσω.
Με τον Ομπάμα! Ναι! Με τον Ομπάμα
πρέπει ένα ραντεβού γοργά να κλείσω.

Πρέπει την προτεστάντικη να δείξω
πως ν’ αποφύγω προσπαθώ παγίδα…
Αρχίσαν όλοι κιόλας να μιλάνε
πως πάει καιρός πολύς που δεν τον είδα…

Του έχω κάνει κρούσεις μα δε θέλει.
Και όμως εξαρτάται από κείνον,
για πόσο ακόμα εγώ θα συνεχίσω
πρωθυπουργός να είμαι των Ελλήνων.

Και τελευταία οι αμερικάνοι
έχουνε με τους τούρκους ένα γίνει.
Κι αυτός ο Κέρι όλο εκεί πηγαίνει
και όσο και να ’ναι αυτό μου τήνε δίνει.

...Να πάω…,  να συζητήσω για Συρία…,
να δείξω πως κι εγώ παίζω ένα ρόλο
σε Μέση Ανατολή…, Ιράκ…, Περσία…
κι όχι πως τραγουδώ μονάχα σόλο!

Τουλάχιστον ο Εξωτερικών μου
να συναντιόταν λίγο με τον Κέρι…
Μα για τους Γιάνκηδες θαρρώ πως είναι
καμένος σαν και μένανε από χέρι…

Τέλος δεν ξέρω… πρέπει μ’ έναν τρόπο
στους αμερκάνους σύντομα να δείξω
ότι σιγά σιγά ξεκόβω από τη Μέρκελ
κι ότι κοντά τους άγκυρα θα ρίξω.

Ο κόσμος-τι να γίνει;-έτσι επλάστη:
κάθε μικρός να έχει έναν προστάτη.
Εγώ απλά υπακούω στους κανόνες.
Γι αυτό σας λέω: πρέπει να κάνω κάτι…