ΦΥΣΑΕΙ ΕΝΑ ΚΡΥΟ ΔΡΟΣΟ ΑΕΡΑΚΙ
(CAL L.A., 23-5-90)

Φυσάει ένα κρύο δροσό αεράκι.
Της μέρας η κάψα έχει φύγει.
Και μες στη ψυχή ένα λάλο πουλάκι
σκορπάει ευφρόσυνα ρίγη.

Μια θάλασσα η δύση βαθιά ματωμένη.
Μαχαίρι ερυθρό κάθε αχτίδα.
Α! Να ’ταν ο ήλιος μια γλάστρα ανθισμένη…
Α! Να ’μουνα λέει στην πατρίδα...