ΕΒΡΑΙΟΙ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΟΥ!

Εβραίοι αδέρφια μου!..
Χωρίς πατρίδα...
Άστεγοι κάτω από τον ουρανό,,.
Μόνοι στον κόσμο...

Και ποιος θα δέσει τις πληγές σας;
Και τόπος ποιος θα σας δεχτεί καλόγνωμος;
Ποια πέτρα πα' στη γη δε θα κυλήσει
κάτω απ' τα πόδια σας;
Ποιο σύγνεφο για σας
την καταιγίδα δε θα φέρει στα φτερά του;
Σε τόπο ποιον το σπίτι σας θα θεμελιώστε;
Σε μπαλκόνι ποιο
το χελιδόνι θα φωλιάσει;
Και πώς-πώς αδερφοί μου
θα ονομάστε ένα βουνό από το σχήμα του;

Τα ρυάκια την πορεία τους αλλάζουν
όταν τα πλησιάζετε διψώντας.
Ο αγέρας γύρω γύρω σας ένα κενό αφήνει-
δεν σας ξέρει.
Και το ψωμί πικρό-πέστε μου-δεν είναι όπου να
'στε
αφού δεν ψήθηκε στον φούρνο του χωριού
σας;

Εβραίοι αδέρφια μου!
Βαθύ το χάσμα ανάμεσα καρδιάς και
χτύπου.
Τα βήματά σας δεν αφήνουνε στο χώμα
ίχνη.
Τα δάκρυά σας φρούδα πάνε-ποιο χώμα να
τα πιει;
Και ξένα βλέμματα θωρούν τα μάτια σας
στης γης τους ξένους δρόμους.
 
Στου άπειρου το κρύο το ζοφώδες μόνοι.
Απ' το πρωί ως το βράδυ της ημέρας σας
και της ζωής σας μόνοι.
Για σας καμία καλημέρα.
Αμέτοχοι σ' όλα τριγύρω.

Ω! Ανθρωποθρόφα μοναξιά!
Ω! Μοναξιά γεμάτη φως!
Ω! Μοναξιά πέρα απ' τον ουρανό ανυψώτρα!
Ο ήλιος σάς φωτίζει όπως σκιές.
Όμοια η σελήνη απ' όπου κι αν τη βλέπετε.

Εβραίοι αδέρφια μου εμείς
από παντού,
παντού ξενιτεμένοι!
Εβραίοι αδέρφια μου, τίποτα δικό μας...
Εβραίοι αδέρφια μου, όλα δικά μας...
Η ειρήνη ανθεί μέσα στο πνεύμα μας.
Οι ρίζες της στον πόλεμο των άλλων.
Σημαίες, άρματα, τραγούδια,
μικρών παιδιών για μας παιχνίδια πια.

Κι αφού η γη μας διώχνει ο ουρανός μας
μένει.
Κι αφού το κάτω δε μας θέλει, πάνω
πάμε όλο.
Κι αφού για τους ανθρώπους ξένοι,
για το θεό πολύ δικοί αλήθεια.
Γι αυτό και τον πλησιάσαμε-ή μη
Εκείνος είναι που μας επλησίασε;