Απ' τη στιγμή την πρώτη που σ' αντίκρυσα
ιδιότητες απόκτησα παράξενες:

Η αγχόνη
τίποτα δε θα έσπαγε
αν στο λαιμό μου την εταίριαζα
και πέρα δώθε άψυχος κρεμόμουν.

Όποιο δλητήριο
τίποτα μέσα μου δε θα 'βρισκε
να βασανίσει
και όσες θάλασσες
κάτι δε θα 'βρισκαν να πνίξουνε από μένα.

Τίποτα δε μ' απόμεινε από τόσα σχέδια,
τόσα όνειρα
κι ελπίδες τόσες.